ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΥΚΑ
Με το καλημέρα του Αυγούστου του 2005, μια αποστολή διαφορετική από κάθε άλλη έμελλε να τραβήξει τα βλέμματα όλων των Κυπρίων. Με το ιστορικό 3-1 στις αποσκευές της και γνωρίζοντας ότι την περιμένει εχθρική υποδοχή, η Ανόρθωση, μέσω Συρίας, ταξίδεψε στην Τραπεζούντα.
Στην πρώτη αναμέτρηση ομάδων των δύο χωρών μετά την τουρκική εισβολή του 1974, ένας ποδοσφαιρικός Δαυίδ απειλούσε τον Γολιάθ. Η εκπρόσωπος μιας κατεχόμενης πόλης έδειχνε ικανή να αποκλείσει στον δεύτερο προκριματικό του Γουρόπα Λιγκ έναν σύλλογο με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό.
Τα τουρκικά ΜΜΕ δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Από την επομένη κιόλας του πρώτου αγώνα επιδόθηκαν σε ρεσιτάλ προπαγάνδας, διαστρεβλώνοντας τα πάντα γύρω από τα μέτρα ασφαλείας που πάρθηκαν στο ΓΣΠ καθ’ υπόδειξη της UEFA, όπως και για τη φιλοξενία στην Τράμπζονσπορ και στους Τουρκοκύπριους υποστηρικτές της.
Οι παίκτες του Τιμούρ Κετσπάγια και όλοι όσοι τους συνόδευαν, ήξεραν τι θα ζούσαν αλλά ήταν καλά προετοιμασμένοι και δεν έχασαν την ψυχραιμία τους. Με το που έφτασαν στο αεροδρόμιο, τους έβγαλαν τα παπούτσια. Στους δρόμους της πόλης έβλεπαν μαινόμενους ντόπιους να τρέχουν ξοπίσω τους με απειλητικές διαθέσεις.
Είδαν πέτρες να καρφώνονται στο πούλμαν της αποστολής, έτρεχαν σαν φυγάδες για να εισέλθουν και να εξέλθουν από την προπόνηση. Έγιναν μάρτυρες επίθεσης (που αποκρούστηκε) στο ξενοδοχείο όπου διέμενε η αποστολή. Οι αστυνομικές δυνάμεις επέτρεπαν στον όχλο να ασκεί ψυχολογική πίεση και να πλησιάζει την κυπριακή αποστολή σε απόσταση αναπνοής, φτάνει να μην άρπαζαν κανέναν. Ακόμα και κατά την επίσκεψη μελών της «Κυρίας» στην Παναγία Σουμελά…
Κανείς όμως δεν πτοήθηκε. Χώρια η καταγγελία του συλλόγου της Αμμοχώστου στην UEFA, μέσω της ΚΟΠ, ότι οι γηπεδούχοι είχαν στείλει συνοδούς πολυτελείας εκεί όπου διέμεναν οι Αυστριακοί διαιτητές. Μια κίνηση που είχε ως αποτέλεσμα να δοθούν στους τελευταίους σαφείς οδηγίες να σφυρίξουν ακριβοδίκαια και να μην επηρεαστούν από την ατμόσφαιρα που θα ζούσαν στον επαναληπτικό.
Αργά το απόγευμα της 3ης Αυγούστου, μερικές δεκάδες ηρωικοί φίλαθλοι, οι πλείστοι της Ανόρθωσης και μερικοί του ΑΠΟΕΛ και της Νέας Σαλαμίνας, περικυκλωμένοι από ένοπλους στρατιώτες και αστυνομικούς, πήραν θέση στην κερκίδα των φιλοξενούμενων στο «Χουσεΐν Αβνί Ακέρ». Όλοι μαζί τραγουδούσαν περήφανα, αγνοώντας την εχθρική συμπεριφορά 15 χιλιάδων οπαδών της γηπεδούχου.
Με το κεφάλι ψηλά μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και οι άσοι της «Κυρίας: Αντώνης Γιωργαλλίδης, Γιώργος Ξενίδης, Νίκος Νικολάου, Αλτίν Χάτζι, Νίκος Φρούσος, Χρίστος Μαραγκός, Γκιόργκι Κινκλάντζε, Νίκος Κατσαβάκης, Μάρκο Χάμπερ, Λουκάς Λουκά, Τιμούρ Κετσπάγια, Σάββας Πουρσαϊτίδης, Κλιμέντι Τσιταϊσβίλι.
Οι κυανόλευκοι άντεξαν στην ασφυκτική πίεση που τους άσκησε η γηπεδούχος, η οποία είχε σε τρομερή βραδιά τον Καραντενίζ ενώ πήρε προβάδισμα στο 40’ με τον Φατίχ Τεκέ. Η ομάδα του Κετσπάγια επιχείρησε στους αιφνιδιασμούς να κάνει τη ζημιά, ενώ σε κάθε επίθεσή της, οι Κύπριοι δημοσιογράφοι δέχονταν βροχή τα αντικείμενα την ώρα που μετέδιδαν τον αγώνα.
Η «Κυρία» άντεχε, το 0-1 δεν άλλαζε και πριν από τη λήξη, οι δυνάμεις ασφαλείας φοβούμενες τα χειρότερα, άρπαξαν τους Κύπριους φίλαθλους, εν μέσω βροχής αντικειμένων, και τους φυγάδευσαν. Το τελευταίο σφύριγμα όμως ακούστηκε και βρήκε τους παίκτες να πανηγυρίζουν την επική πρόκριση μέσα στην Τουρκία!
Έφυγαν όμως κι αυτοί άρον-άρον για το αεροδρόμιο, για την πτήση της επιστροφής το ίδιο βράδυ. Εκεί όπου τους αποχαιρέτησε κι ένα άτομο που τους συνόδευε καθ’ όλη της διάρκεια της παραμονής τους στην Τραπεζούντα και ο οποίος μιλούσε άπταιστα ελληνικά. Χωρίς να παραδεχτεί ποτέ πως ήταν Τούρκος πράκτορας…
Το έπος είχε ήδη γραφτεί. Η ιστορική αυτή επιτυχία συγκίνησε το πανελλήνιο, έβγαλε στους δρόμους του νησιού χιλιάδες οπαδούς όλων των ομάδων, οι οποίοι πανηγύριζαν. Ήταν η νίκη που ένωσε για πρώτη φορά όλους τους Κύπριους…