ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Η Ανόρθωση δεν παρουσιάστηκε ουδόλως βελτιωμένη από το προβληματικό πρόσωπο που έβγαλε την προηγούμενη αγωνιστική απέναντι στον Εθνικό Άχνας, ηττήθηκε για δεύτερο σερί παιχνίδι (αυτή τη φορά από την Καρμιώτισσα), φέρνοντας τους φίλους της στα όριά τους. Ξέσπασαν στο ημίχρονο, ξέσπασαν μετά το τέλος του αγώνα.
Πλέον, έχω την εντύπωση, ακόμη και οι τελευταίες στάλες υπομονής τους έχουν… εξατμιστεί. Βαρέθηκαν, μπούχτισαν, αγανάκτησαν κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει στο μέγιστο τους άμεσα εμπλεκόμενους. Γιατί μιλάμε για έναν σύλλογο της ιστορίας και του βεληνεκούς της Ανόρθωσης.
Εκεί που κάποιος θα ανέμενε πως ο Ρόνι Λέβι θα «κούρδιζε» όσο μπορούσε (και ασφαλώς πήγαινε) την «Κυρία» κατά τη διάρκεια της διακοπής, όχι μόνο η ομάδα παρουσιάστηκε κατά πολύ κατώτερη των προσδοκιών στην 11η και στη 12η αγωνιστική, αλλά σου θυμίζει κατά μεγάλα διαστήματα σκορπισμένη διαδήλωση. Λες και παίζει ποδόσφαιρο αλάνας… Όπως στα ματς με τον Αντόνιο Πούτσε, δηλαδή, ο οποίος κλήθηκε να οδηγήσει ένα «όχημα» των χιλίων προβλημάτων που του παρέδωσε ο Αλμπέρτο Μπενίτο… Ούτε ταχύτητα δεν κατάφερε να αλλάξει ο άνθρωπος!
Όσο κι αν ορισμένοι νόμιζαν ή τέλος πάντως ήθελαν να πιστεύουν πως ο Ρόνι Λέβι κρατά μαγικό ραβδάκι και θα μετατρέψει ένα σύνολο με πάμπολλες παθογένειες σε τουλάχιστον «ευπαρουσίαστο» στο (φίλαθλο) κοινό του, έσφαλε. Δεν είναι μάγος ο άνθρωπος. Προπονητής που κλήθηκε να διαχειριστεί μια ομάδα με πολλές αγωνιστικές αρρυθμίες, αλλά επί της παρούσης χάθηκε και αυτός στην πλειάδα των μέτριων έως κακών παικτών.
Επιπροσθέτως, εκεί που πάει να πιάσει ρυθμό το σύνολο σε ορισμένα παιχνίδια προκύπτει ένα μεγάλος αριθμός πεταμένων που εκτός από απώλεια βαθμών συνεπάγεται και καταβαράθρωση της ψυχολογίας των παικτών του. Συν τοις άλλοις εκτός από τα αγωνιστικά προβλήματα, προκύπτουν και τραγικά αβίαστα λάθη, με αποτέλεσμα η Ανόρθωση να αδυνατεί να σηκώσει κεφάλι.
Χθες ο Κόπριβετς δυσκόλεψε με την πάσα του τον Καλδερόν κι αυτός με τη σειρά του έδωσε την… ασίστ στον Σταύρου. Κι όσο πιο μεγάλη ομάδα είσαι, τόσο πιο δύσκολο είναι να επανέλθεις, όταν μάλιστα τα χαστούκια που τρως είναι αλλεπάλληλα. Κι ακόμη τον πρώτο γύρο της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος δεν «φάγαμε».
Τα αποτελέσματα είναι εκεί και δείχνουν επιπροσθέτως τη φθίνουσα πορεία που διαγράφει η ομάδα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στους οπαδούς να αισιοδοξούν ότι η συνέχεια θα είναι καλύτερη. Από τους 21 βαθμούς που διεκδίκησε μέσα στο πάλαι ποτέ φρούριο «Αντώνης Παπαδόπουλος» κέρδισε μονάχα τους 8. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει το πού θα σταματήσει αυτή η κατηφόρα στην Ανόρθωση. Η ομάδα είναι στην… εντατική!
Με τον Λέβι η αγωνιστική κατάσταση δεν βελτιώθηκε. Το αντίθετο! Και κόντρα στην Καρμιώτισσα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Όπως με τον Εθνικό, την Αναγέννηση, τον Ερμή, την ΑΕΚ, την Ομόνοια και πάει λέγοντας. Το πιο ανησυχητικό θα είναι πως εάν δεν βρει τα… πόδια της η ομάδα, τέτοιες ήττες όπως η χθεσινή, θα αρχίσουν να μην προκαλούν καμία… έκπληξη ακόμη και στους πιο απαιτητικούς φίλους του συλλόγου.
Υ.Γ.: Διάβαζα πως σε δύο χθεσινά παιχνίδια, αυτοί που βρίσκονταν μέσα στο γήπεδο ήταν περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονταν στην εξέδρα. Στο ματς ΑΕΖ-Αναγέννηση που διεξήχθη στο Παφιακό κόπηκαν 13 εισιτήρια και στο Άρης-Δόξα που διεξήχθη στο Τσίρειο 48. Έχω την εντύπωση πως αποτελεί μοχλό πίεσης για περαιτέρω αύξηση των ομάδων στην Α΄ Κατηγορία. Ναι, γιατί μπορούσε και για 16 και για 18. Γιατί μπορούμε και για λιγότερα εισιτήρια κύριοι.