ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Η συνθηματολογία καλά κρατεί στην Ανόρθωση. Μόνιμο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια όταν αρχίζει η κατρακύλα. Ο ένας το μακρύ του, ο άλλος το κοντό του με… σάλτσα αναπόλησης του ένδοξου παρελθόντος.
Ο καθένας, βέβαια, θυμάται ό,τι τον βολεύει και αρνείται να δει κατάφατσα την πραγματικότητα. Τώρα τελευταία τον έχουν «ξεσκίσει» τον Πουλλαΐδη, ο οποίος όντως έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Τίποτα δεν του βγήκε του Πουλλαΐδη και των στενών συνεργατών του (είτε εντός είτε εκτός διοίκησης) που πήραν σημαντικές αποφάσεις, οι οποίες αποδεικνύονται καταστροφικές.
Έγραψα τις προάλλες για το πάνελ πρόσληψης του Μπενίτο και έγινε του Κουτρούλη ο γάμος. Λες και δεν έχουν ευθύνη όσοι προσυπέγραψαν την απόφαση να δοθούν τα κλειδιά ενός συλλόγου, όπως είναι η Ανόρθωση, σε έναν άνθρωπο που σήμερα χαρακτηρίζεται -επιεικώς- ως «τουρίστας». Ο δε σχεδιασμός του κυπριακού δυναμικού της «Κυρίας», ποιοι θα μείνουν, ποιοι θα φύγουν και ποιοι θα έρθουν, ανατέθηκε στον… Σοφοκλή! Ο οποίος αποχώρησε, αλλά οι πληγές δεν επουλώνονται με τίποτα.
Να ‘ταν μόνο αυτά; Κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαν (κι όπως αποδεικνύεται δεν μπορούν) να πάρουν τα πόδια τους. Ακόμη και οι πλέον άσχετοι με τον αθλητισμό ήταν πολύ εύκολο να εντοπίσουν το πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Ένα μόνιμο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια στην Ανόρθωση. Χρόνια τώρα το ίδιο τροπάριο ως απάντηση: «Κανένα απολύτως πρόβλημα, το λένε και τα τεστ.
Άλλωστε η ομάδα έχει τους λιγότερους μυϊκούς τραυματισμούς!». Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε… Κάποιος να τους εξηγήσει ότι μυϊκούς τραυματισμούς δεν έχουν ούτε αυτοί που περπατούν πρωί και απόγευμα στα… πάρκα. Με τη σημείωση ότι αυτοί δεν παίζουν ποδόσφαιρο.
Τους το είπε εμμέσως πλην σαφώς και ο Ρόνι Λέβι, ο οποίος προσπαθεί να μαζέψει τ’ ασυμμάζευτα. Ο Ισραηλινός πρέπει να έχει χάσει τον ύπνο του μ’ αυτά που βλέπει. Μόνο που θα ήταν άδικο να φορτωθεί ο Ισραηλινός, όλο αυτό το χάλι.
Δεν μιλάμε για μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, αλλά για έναν σύλλογο που παραπαίει. Ένα οικοδόμημα που έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Δεν ξέρει πού βαδίζει… Και το χειρότερο, έχει χάσει τον σεβασμό που είχε κερδίσει με αίμα και ιδρώτα δεκαετιών.
Ίσως να είναι υπερβολικά τα σχόλια των τελευταίων ωρών περί υποβιβασμού, αλλά είναι τέτοιο το… περιβάλλον του κυπριακού ποδοσφαίρου που τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.