Το γραφείο Τύπου της Ανόρθωσης αναφέρεται στον Αντώνη Καρά, ο οποίος τέτοια μέρα πριν 21 χρόνια έφυγε από την ζωή και χαρακτηρίζεται από πολλούς φίλους της Μεγάλης Κυρίας ως ο «προπονητής της προσφυγιάς».
Αναλυτικά:
Ξεχωριστές μνήμες ξυπνάει κάθε χρόνο μια μέρα σαν την σημερινή σε όλους τους Ανορθωσιάτες, καθώς τέτοια μέρα, πριν από 21 χρόνια, έφυγε από την ζωή ο «προπονητής της προσφυγιάς», Αντώνης Καράς.
Η ψυχή του ήταν Ανόρθωσης. Δοσμένος για μια ζωή. Ταγμένος να υπηρετεί με ανείπωτο πάθος τη μεγάλη του αγάπη. Ο Αντώνης Καράς κόσμησε με την παρουσία του την ποδοσφαιρική ομάδα του Συλλόγου. Προσέφερε αξιοθαύμαστες και αξιομίμητες υπηρεσίες, για μια 25ετία περίπου, άλλοτε ως ποδοσφαιριστής και άλλοτε ως προπονητής.
Πάντοτε με υποδειγματική συνέπεια, αφοσίωση και αυταπάρνηση. Ένας αγνός, πιστός και ευσυνείδητος στρατιώτης της Ανόρθωσης. Ο Καράς συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο εκλεκτά και αξιομνημόνευτα στελέχη του Συλλόγου.
Ο Αντώνης Τσούκκας, γνωστός με το προσωνύμιο Καράς, γεννήθηκε στο Παραλίμνι στις 20/7/1939. Εντάχθηκε στην Ανόρθωση το 1956 σε ηλικία 17 ετών. Αρχικά αγωνίστηκε στην αναπληρωματική ομάδα και από το 1959 κέρδισε θέση βασικού στην πρώτη ομάδα αγωνιζόμενος ως δεξιός μέσος. Ήταν ένας χαλκέντερος και περιπαθής ποδοσφαιριστής, ο οποίος ξεχείλιζε από μαχητικότητα. Πραγματικό παλληκάρι κατέθετε ψυχή μέσα στο γήπεδο για την επιτυχία της ομάδας.
Ήταν παροιμιώδες το γεμάτο πάθος και δύναμη παιχνίδι του, το σθένος και η αποφασιστικότητα του. Εξαιρετικός και ιδιαίτερα αποτελεσματικός στις προσωπικές μονομαχίες διέθετε πολύ καλό άλμα και κεφαλιά. Αποτελούσε σημαντικό γρανάζι της ακαταμάχητης εκείνης ομάδας, της αποκαλούμενης «Μεγάλης Κυρίας» και «Γαλανόλευκης Θύελλας», η οποία από το 1956 έως το 1964 μονοπωλούσε τους τίτλους.
Ο Καράς, ο οποίος από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως το 1971 αγωνίστηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού, πανηγύρισε με την Ανόρθωση 4 πρωταθλήματα (το 1 με την αναπληρωματική ομάδα το 1958), 4 Κύπελλα και 2 Ασπίδες Πάκκου.
Στη δεκαετία του 1960 υπήρξε επίσης βασικό στέλεχος και της Εθνικής Κύπρου. Αγωνίστηκε στους πρώτους επίσημους αγώνες με το Ισραήλ (1960) και εν συνεχεία στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια με Γερμανία και Σουηδία (1965).
Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τον φίλαθλο κόσμο της Κύπρου και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε συμπαίκτες και αντιπάλους. Για το ήθος, την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και το φιλότιμο του.
Το 1971 σε ηλικία 32 ετών πήρε την απόφαση να τερματίσει τη 15χονη ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία στην Ανόρθωση, της οποία διετέλεσε για κάποιο διάστημα και αρχηγός. Από το 1971 έως το 1974 ανέλαβε καθήκοντα παίκτη-προπονητή στον Εθνικό Άσσιας.
Η απέραντη αγάπη και το γιγαντιαίο πάθος του για την Ανόρθωση διαφάνηκαν μετά την προσφυγιά το 1974. Στα δίσεκτα χρόνια μετά τον εκτοπισμό ήταν από τους πρωτεργάτες, οι οποίοι με κόπους και θυσίες διατήρησαν την Ανόρθωση εν ζωή. Ο Καράς στον ρόλο του προπονητή, επωμίστηκε αφιλοκερδώς το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης της ποδοσφαιρικής ομάδας αποτελώντας τον συνεκτικό της ιστό.
Ο «προπονητής της προσφυγιάς», όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε, εργάστηκε επίμονα, αγόγγυστα, μόχθησε σκληρά, υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Μοναδική του έγνοια να κρατηθεί η ομάδα, να μην διαλυθεί. Πάμπολλα τα παραδείγματα που καταδεικνύουν την ακλόνητη προσήλωση του.
Αυτενεργώντας, προσπαθούσε, μεταξύ άλλων, να εξεύρει χώρους για τις προπονήσεις της ομάδας. Προπονούσε τους παίκτες του άλλοτε σε χωράφια, άλλοτε σε χώρους έξω από στρατόπεδα ή σε γήπεδα σχολείων. Παρ’ όλες τις δυσκολίες της εποχής παρέμεινε αλύγιστος και απτόητος, κρατώντας αξιοζήλευτη στάση λεβεντιάς και υπερηφάνειας.
Όσες φορές προσπάθησε η διοίκηση να του δώσει κάποιο συμβολικό χρηματικό ποσό δεν το αποδέχθηκε, ζητώντας να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της ομάδας.
Εμψύχωνε τους ποδοσφαιριστές, τους μπόλιαζε με νεύρο, τους γιγάντωνε την αυτοπεποίθηση και το ηθικό, αποτελώντας πρώτα και κύρια ο ίδιος ιδανικό παράδειγμα αφοσίωσης, ανιδιοτελούς προσφοράς και αλτρουισμού. Πρότυπο της λεβέντικης ανορθωσιάτικης ψυχής. Με τους ποδοσφαιριστές του δημιούργησε ισχυρούς και αδιάσπαστους δεσμούς φιλίας. Η εκτίμηση και η αγάπη προς το πρόσωπο του, υπήρξε μέγιστη. Ένας σεβασμός αιώνιος.
Κορυφαία στιγμή , που βίωσε η Ανόρθωση κατά την τριετή παραμονή του στην τεχνική ηγεσία (1974-77), υπήρξε η κατάκτηση του Κυπέλλου το 1975. Με επικεφαλής τον Καρά εκείνη η ομάδα των ηρωικών ποδοσφαιριστών, στα πέτρινα χρόνια μετά τον ξεριζωμό, λάμπρυνε με την παρουσία της την ιστορία της Ανόρθωσης.
Από το 1977 έως το 1982 προσέφερε τις υπηρεσίες του στην Ανόρθωση από τη θέση του βοηθού προπονητή. Στη συνέχεια, από το 1982 έως το 1984, εργάστηκε ως προπονητή στην ομάδα της ΕΝΠ.
Το 1999 (πρώτη Φεβρουαρίου) τιμήθηκε με το Αριστείο της ΕΑΚ. Το 2011 το προπονητικό κέντρο της Ανόρθωσης μετονομάστηκε σε «Προπονητικό Κέντρο Αντώνης Καράς» ύστερα από ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου. Ως ένδειξή αναγνώρισης του τεράστιου έργου και της γενναιόδωρης προσφοράς του στην Ανόρθωση, τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής.
Γέννηση: 20 Ιουλίου 1939, Παραλίμνι
Θέση: Μέσος – Αμυντικός
Καριέρα (Ανόρθωσις): 1958-1971
Συμμετοχές: 267
Τέρματα: 17
ΤΡΟΠΑΙΑ:
Πρωταθλήματα (3): 1960, 1962, 1963
Κύπελλα (4): 1959, 1962, 1964, 1971
Ασπίδες (2): 1962, 1964
Από το Βιβλίο «Ένας αιώνας Ανόρθωσις Αμμοχώστου»