Είχε δίκαιο δηλώνοντας πως είδε και θετικά στο 1-1 με το Παραλίμνι, ο προπονητής της Ανόρθωσης Τσίσκο Μουνιόθ. Υπήρχε διάθεση, υπήρχε πάθος, υπήρχε βελτίωση και δημιουργήθηκαν αρκετές ευκαιρίες.
Ωστόσο, αν ήταν η πρώτη γκέλα, θα ήταν μικρό το κακό. Δυστυχώς για την ομάδα του, είναι η πέμπτη φορά στο εν εξελίξει πρωτάθλημα που δεν νικά και η τέταρτη συνεχόμενη. Άλλαξε προπονητής (έφυγε ο Μίλανιτς), αμφισβητείται ο τεχνικός διευθυντής (Νεόφυτος Λάρκου), δέχεται πυρά ο πρόεδρος (Χρίστος Πουλλαΐδης).
Ε, όσο δεν έρχεται το γιατρικό, που δεν είναι άλλο από τα τρίποντα, τόσο θα βαραίνει το κλίμα γύρω από την ομάδα. Η πίεση αυξάνεται, το άγχος δεν βοηθά, η γκρίνια δεν σταματά και η κατάσταση ξεφεύγει.
Όταν παίρνει από κάτω μία ομάδα δεν είναι ό,τι καλύτερο να μην μπορεί να νικά, ακόμα και όταν έχει την ετικέτα του φαβορί. Και αυτό είναι πλέον άλλο ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλύσει ο Μουνιόθ, προκειμένου να βοηθήσει τη νέα του ομάδα να ξεφύγει από το τέλμα που έχει περιπέσει. Πέραν των άλλων, που αφορούν σε καθαρά τεχνικά θέματα.