«Αν το έβαζε ο Καστέλ στη φάση του τετ α τετ με τον Ερερίν στο 59’ τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά», μονολογούσαν οι φίλοι της Ανόρθωσης αποχωρώντας από το «Αντώνης Παπαδόπουλος». Και δεν έχουν άδικο. Όμως, με τα… αν δεν γίνεται δουλειά. Η ομάδα της Αμμοχώστου δέχθηκε τέταρτη συνεχόμενη ήττα (σε όλες τις διοργανώσεις) και παρέμεινε με μόλις έναν βαθμό συγκομιδή στα παιχνίδια των πλέι οφ.
Θα ήταν άδικο αν κατηγορούσε κανείς τους ποδοσφαιριστές του Γιάννη Οκκά ότι δεν προσπάθησαν κόντρα στους Λαρνακείς. Με τον… αέρα της αλλαγής στην τεχνική ηγεσία και νέο αγωνιστικό προφίλ με τριάδα στην άμυνα η «Κυρία» περιόρισε επιθετικά την ΑΕΚ, η οποία κατέγραψε μόλις δύο τελικές προσπάθειες σε 45 λεπτά αγώνα. Η απερίσκεπτη και αδικαιολόγητη ενέργεια του Τιουνέ να σπρώξει τον Σολ (ότι κι αν ειπώθηκε μεταξύ τους) σε «νεκρό» χρόνο άφησε εκτεθειμένη την Ανόρθωση, καθώς οι κυανόλευκοι αναγκάστηκαν να παίξουν με παίκτη λιγότερο για ένα ολόκληρο ημίχρονο.
Παρά το αριθμητικό μειονέκτημα η Ανόρθωση με πάθος, αλληλεπικαλύψεις και μπόλικα τρεξίματα έκανε τη ζωή της ΑΕΚ δύσκολη στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Καστέλ δευτερόλεπτα πριν συμπληρωθεί μία ώρα παιχνιδιού έχασε την ευκαιρία του αγώνα και δέκα λεπτά αργότερα ο Τόνγκια αφού δεν μαρκαρίστηκε σωστά από τον Μηνά Αντωνίου, έστειλε με φαλτσαριστό σουτ τη μπάλα στο «παράθυρο» της εστίας του Αρμπολέδα. Κάπου εκεί το ματς είχε κριθεί και η Ανόρθωση υποχρεώθηκε στη δέκατη εφετινή ήττα της.
Οι λιγοστές ελπίδες για διεκδίκηση των προνομιούχων θέσεων που οδηγούν στην Ευρώπη έκαναν «φτερά» και το ερώτημα είναι αν και πότε θα καταφέρουν οι κυανόλευκοι να πατήσουν φρένο στον αγωνιστικό κατήφορο.