Το προψεσινό 1-1 της Ανόρθωσης με το Παραλίμνι πρόσθεσε άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα της απογοήτευσης των οπαδών της. Όχι επειδή δεν ήταν καλή στο «Τάσος Μάρκου», μα ακριβώς επειδή συνεχίζεται η πτωτική πορεία. Όσο για τις αιτίες που της στέρησαν τη νίκη για τέταρτο σερί ματς, είναι περίπου οι ίδιες που κουβαλά από την αρχή του πρωταθλήματος.
Σε παιχνίδι που είχε υπέρ της τελικές προσπάθειες 14-3, κόρνερ 14-2, κατοχή 62%-38%, κατάφερε να μη νικήσει. Πέραν μάλιστα των κόρνερ, αν προσμετρηθούν και τα φάουλ γύρω από τη μεγάλη περιοχή, το υπέρ της στατιστικό θα είναι ακόμη μεγαλύτερο, άρα και οι αναξιοποίητες προοπτικές για απειλή με «στημένη μπάλα». Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα προψεσινά γκολ προήλθαν από κόρνερ, με τη διαφορά ότι η αντίπαλος είχε ποσοστό επιτυχίας ένα στα δύο!
Όλα μαζί φανερώνουν τα στοιχεία ταυτότητας της «Μεγάλης Κυρίας» στο τρέχον πρωτάθλημα. Βλέπει την αντίπαλη εστία σαν κλειδαρότρυπα, ενώ οι αντίπαλοι την τιμωρούν με το παραμικρό. Ενδεικτικά, η Ανόρθωση με έξι γκολ ενεργητικό σε εφτά παιχνίδια διαθέτει μια από τις φτωχότερες επιθέσεις του πρωταθλήματος, ενώ με δέκα παθητικό κατατάσσεται στις χειρότερες άμυνες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πέτυχε πέραν του ενός γκολ σε δύο ματς, σκόραρε σε άλλα τρία ματς από μία φορά και έμεινε άσφαιρη σε δύο. Την ίδια ώρα, μόλις μία φορά κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφη την εστία της. Κάτι που λέει πολλά. Πλέον, το εύλογο ερώτημα που θα απαντηθεί λίαν συντόμως στην πράξη, είναι εάν μπορεί ο Τσίσκο Μουνιόθ να διαφοροποιήσει την κατάσταση με το υφιστάμενο έμψυχο δυναμικό.