TOY ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Ένας ολόκληρος γύρος (συν ένας αγώνας) είναι αρκετός για να βάλουμε στη ζυγαριά την Ανόρθωση της τρέχουσας περιόδου. Οι πλείστοι οπαδοί της δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι η ομάδα τους διανύει μία παρατεταμένη αγωνιστική κοιλιά και μετά τα τελευταία αποτυχημένα αποτελέσματα είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Στην παρούσα φάση θυμίζει κάτι από την περσινή σεζόν, από τα μέσα Ιανουαρίου και μετά, όταν κατόπιν αλλοπρόσαλλων εμφανίσεων και κατ’ επανάληψη «χοντρών» λαθών, πέταξε στα σκουπίδια το ισχυρό της προβάδισμα και στη διακοπή του πρωταθλήματος (αρχές Μαρτίου) βρέθηκε να ισοβαθμεί (με μειονέκτημα) στην κορυφή. Το συγκρότημα του Τιμούρ Κετπάγια έχει χάσει τη συνοχή του, έχει χάσει τα στοιχεία της ομαδικής προσπάθειας και μαζί τη δυναμική του. Έχει χάσει εκείνη τη φλόγα για να κερδίσει αυτά -όπως τουλάχιστον επικαλούνται όλοι στο στρατόπεδό της- που έχασε πέρυσι.
Η επιφανειακή προσέγγιση μπορεί να αποδώσει τα αποτυχημένα αποτελέσματα σε πολλούς λόγους κι είναι απολύτως θεμιτό. Όπως κι οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις που στηρίζονται στα μαθηματικά δεδομένα. Όταν προσμετρείται ως πρώτιστη παράμετρος, το αποτέλεσμα, καταλήγουμε στη βασική αρχή του αθλητισμού που λέει ότι πρώτος θα είναι μόνο ένας κι οι υπόλοιποι… καταϊδρωμένοι. Πάμε να αναζητήσουμε, λοιπόν, κυανόλευκες αλήθειες («πικρές» και «γλυκές») για τις πρώτες 14 αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Αλήθειες, με τις οποίες είναι απόλυτα φυσιολογικό, κάποιοι να συμφωνούν και κάποιοι άλλοι να υπερθεματίζουν. Αλήθειες, πιθανότατα υποκειμενικές, σαν το μισογεμάτο ή το μισοάδειο ποτήρι…
Στην περίπτωση της Ανόρθωσης, μάλλον είναι άδικη η προσέγγιση της λανθασμένης καλοκαιρινής δόμησης. Δεν είναι αυτή η αχίλλειος πτέρνα του Κετσπάγια και των συνεργατών του. Κτίστηκε για τη σεζόν 2020-21 με βάση τη φιλοσοφία που λέει «ενδυναμώνω τα αδύνατά μου σημεία» ή αν θέλετε «ενισχύω τις θέσεις και τις γραμμές που θέλουν ενίσχυση». Ούτε λίφτινγκ, ούτε νυστέρι, ούτε μαχαίρι… Στο πλαίσιο, πάντα, του προϋπολογισμού, των υφιστάμενων συμβολαίων και με βασικό γνώμονα ότι καμιά μετεγγραφή δεν είναι εκ προοιμίου πετυχημένη. Δηλαδή, υπάρχει περίπτωση, να προσέφεραν το καλοκαίρι σε μια κυπριακή ομάδα, έναν παίκτη όπως ο Ντορ Μίχα και να πει όχι; Ακόμη και σήμερα, στην προβληματική Ανόρθωση, ο Ισραηλινός που μετράει όλο κι όλο ένα ενενηντάλεπτο (!), έδειξε σε κάποιες στιγμές ότι έχει τα προσόντα να γεμίσει τη θέση του επιτελικού μέσου. Αν δεν έχει συνέχεια, συνέπεια ή κατά καιρούς παίζει σε άλλη θέση, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Στην ενότητα της δόμησης, μεγάλη «μαγκιά» για τον Κετσπάγια ήταν η απαλλαγή από δύο από τα πιο βαριά συμβόλαια, του Κατσαράβα και του Ντούρις, η προσφορά των οποίων ήταν δυσανάλογη. Στη θέση τους ήρθε ένας καλός (και όχι ακριβός) φορ όπως είναι ο Μιχάλης Μανιάς και ακολούθως ο πιο ποιοτικός ίσως επιθετικός στο πρωτάθλημά μας, ο Γκιόργκι Κβιλιτάια. Ακόμη και στην Ανόρθωση των κακών αποτελεσμάτων, η διαφορά είναι εμφανέστατη. Κι αυτοί που βλέπουν μόνο νούμερα το παραδέχονται, αφού ήδη οι φετινοί «έπιασαν» τους περσινούς.
Η εικόνα και η στατιστική των δύο προηγούμενων χρόνων, «φώναζε» ότι από την κυπριακή αγορά η πιο αξιόπιστη επιλογή για ενίσχυση της αριστερής πτέρυγας, είναι ο Άντερσον Κορέια. Αυτόν απέκτησε η «Κυρία». Γιατί δεν έφτασε σε ικανοποιητικά επίπεδα απόδοσης είναι το ζητούμενο, όχι αν είναι καλός παίκτης. Ακολουθώντας τη συνταγή Κετσπάγια, για να ενισχύσουν το περσινό ρόστερ και όχι να πρωταγωνιστήσουν, αποκτήθηκαν από την κυπριακή αγορά και οι Αμπαρτζουμιάν και Ελουντού. Η προσφορά τους μέχρι στιγμή είναι μηδαμινή, αλλά είναι άδικο να χαρακτηριστούν «αποτυχημένοι». Σε αυτήν την κατηγορία, μετά από 14 ματς μπαίνει μόνο ο Γιόζεφ Χούσμπαουερ, ο οποίος έδειξε ότι δεν είναι «δεκάρι», δεν είναι «εξάρι» και ως «οκτάρι», άλλοι κάνουν τη δουλειά πολύ καλύτερα.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της Ανόρθωσης των τελευταίων αγωνιστικών είναι οι εμφανίσεις παικτών της λεγόμενης ραχοκοκαλιάς της περσινής περιόδου. Από τους πρωτοκλασάτους παίκτες στο ρόστερ της είναι αναμφίβολα και ο τερματοφύλακας Γκιόργκι Λόρια. Φέτος έχει κάνει ήδη τόσα λάθη όσα δεν έκανε σε 21 ματς της περσινής περιόδου κι άλλα τόσα με την εθνική Γεωργίας. Κι ο 35άρης (και μισό) Σίλτενφελντ έχει μεγαλώσει ένα χρόνο σε σχέση με πέρυσι και… δύο χρόνια σε σχέση με πρόπερσι. Το να λέει κάποιος ότι ο αργός «Σίφο» έχει φάει τα ψωμιά του, πιθανότατα να είναι υπερβολικό, αφού έχει άλλες αρετές κι είναι ίσως η πιο ισχυρή προσωπικότητα στα αποδυτήρια. Απ’ την άλλη, όμως, στην ηλικία του θα μπορούσε να… ξαποστάσει μερικά λεπτά, να πάρει ανάσες. Η Ανόρθωση είναι μια από τις πιο γερασμένες ομάδες της Ευρώπης επειδή έχει στις τάξεις της (καλούς) παίκτες όπως είναι ο 35άρης Μαργκάσα, ο 34άρης Γκαλίτσιος, ο 32άρης Σελίν, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε παίκτες «βαρόμετρο».
Ενδεχομένως να είναι οδυνηρό για τους φίλους της ομάδας της Αμμοχώστου, αλλά οι παίκτες κλάσης, οι παίκτες που στη θέση τους μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο κυπριακό ποδόσφαιρο, δεν είναι πολύ περισσότεροι από τα δάκτυλα ενός χεριού. Κι αυτό εντελώς υποκειμενικό; Βεβαίως. Ένας απ’ αυτούς (μαζί με τον Κβιλιτάια, τον Λόρια και υπό προϋποθέσεις τον Μίχα) είναι και ο Οκριασβίλι, ο οποίος όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε, φέτος έχει παίξει τα μισά ματς, ενώ λίγο έλειψε να παίξει ξύλο με τον προπονητή του επειδή είναι επιρρεπής στο λάθος. Άλλος ένας (πρώτης διαλογής) είναι ο Μουρτάζ Νταουσβίλι, ο οποίος λόγω θέσης δεν μπορεί μόνος του να προσφέρει τρίποντα, ενώ ο Καλτσάς έχει τα απαραίτητα προσόντα, της ταχύτητας και της δύναμης, αλλά από τα 1260 αγωνιστικά, δεν έχει παίξει ούτε τα μισά (554). Οι ειδικοί λένε ότι όταν ένας παίκτης συνηθίζει να γίνεται αλλαγή ή να μπαίνει ως αλλαγή, είναι λίγο δύσκολο να αποκτήσει ρυθμό.
Με… τρικυμία δίπλα τους θα παρασυρθούν και ο Βγκορτς και ο Κωστάκης Αρτυματάς και ο Σελίν και ο Δημήτρης Χριστοφή. Οι παίκτες συνόλου, η απόδοση των οποίων εξαρτάται πρωτίστως από τη συνολική εικόνα κι όχι μεμονωμένα. Ο Βγκορτς, για παράδειγμα, έχει κάνει κάποια καλά παιχνίδια, αλλά σε κάποια άλλα κυμάνθηκε στη μετριότητα του συνόλου.
Ανάμεσα στις «πικρές» αλήθειες είναι ότι η Ανόρθωση δεν σου δίνει την εντύπωση της στιβαρής, της δυνατής, της γρήγορης ομάδας που θα επιβάλει το ρυθμό και θα σε καθηλώσει. Παρά το γεγονός ότι της ταιριάζει ένα παιχνίδι, όπου θα πιέζουν όλοι, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη (όπως γίνεται όταν είναι πίσω στο σκορ και αδειάζει η κλεψύδρα του χρόνου), για έναν παράξενο λόγο εστιάζει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ανούσιο παιχνίδι υπομονής που εγκυμονεί κινδύνους. Και ξεθαρρεύουν ομάδες τύπου Δόξας, Καρμιώτισσας, Ερμή και Εθνικού κι έχουν απαιτήσεις. Κι όταν η «Κυρία» μείνει πίσω στο σκορ, συνήθως τρέχει και δεν προλαβαίνει.
Επίσης, δεν είναι μυστικό, ότι ο Κετσπάγια δεν είναι από τους προπονητές που θα διαφυλάξει την ενότητα και τη συνοχή των αποδυτηρίων ως κόρη οφθαλμού. Δεν είναι αυτής της σχολής. Λόγω χαρακτήρα, θα φωνάξει, θα ουρλιάξει, ενίοτε θα… τσακωθεί ανεξαρτήτως κόστους. Γεγονός που ενδέχεται να έχει τις επιπτώσεις του σε πολλούς τομείς.
Όλα τα πιο πάνω, θετικά και αρνητικά, αποτυπώνουν τη συγκεκριμένη στιγμή. Κάποια μπορούν να αναδειχθούν ακόμη περισσότερο στο εγγύς μέλλον κι άλλα να σπρωχθούν κάτω από το χαλί. Στο πλαίσιο της χιλιοειπωμένης και χιλιοεφαρμοσμένης φράσης στον κόσμο του ποδοσφαίρου, ότι «μια στραβοκλοτσιά μπορεί να αλλάξει τα πάντα».