ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Δεν είναι εύκολο να πεις με σιγουριά αν η Ανόρθωση έχει καλύτερους παίκτες από την Ομόνοια ή αν η Ομόνοια έχει πιο ποιοτικούς και προσοντούχους παίκτες από την Ανόρθωση. Το σίγουρο είναι ότι η προχθεσινή μεταξύ τους αναμέτρηση πρόσφερε συγκινήσεις, αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε και τα ελλείμματα που έχουν ως σύνολο.
Για την «Κυρία», το κέρδος του ενός βαθμού και η συνέχεια στο αήττητο σερί, με γκολ στο 90’+6 παρακαλώ, μάλλον έκρυψε τις αδυναμίες που έχει στους τομείς της δημιουργίας και της αποτελεσματικότητας. Αν ξαναθυμηθούμε λίγο το ματς, σε ένα ολόκληρο πρώτο ημίχρονο ήταν πιο απαιτητική, αλλά απείλησε πραγματικά όλη κι όλη μία φορά, όταν από σπόντα η μπάλα έφτασε στον Ράγιος, ο οποίος εντός περιοχή δεν είχε καλό τέλειωμα. Ο Καμαρά και ο Σισέ, όταν είχαν την ευκαιρία δεν κατάφεραν να κάνουν μία υποτυπώδη καλή τελική προσπάθεια.
Κι όταν στην επανάληψη η αντίπαλός της οπισθοχώρησε για να κρατήσει το υπέρ της σκορ, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει καλές προϋποθέσεις, αρκετές ευκαιρίες για να φτάσει στην ισοφάριση. Είναι αλήθεια ότι για 20-25 λεπτά, το γήπεδο κατηφόρισε, αλλά οι κυανόλευκοι δεν μπόρεσαν να τρομάξουν τους αντίπαλους αμυντικούς. Κι όταν αυτή η εικόνα εμφανίζεται στα πλείστα παιχνίδια της ομάδας της Αμμοχώστου, τότε πάει να πει ότι όντως υπάρχει έλλειμμα, υπάρχει πρόβλημα. Οι αριθμοί καταδεικνύουν ότι οι Καμαρά και Άλβες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να δικαιολογήσουν την παρουσία τους ως σέντερ φορ – «κίλερ», καθώς επίσης όλοι οι ακραίοι μεσοπεπιθετικοί (Σισέ, Παλάνκα, Αμπντουλάγιεφ, Καλό), εμφανίζουν τόσα πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους που δεν εμπνέουν σιγουριά.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η ομάδα του Λέβι έχει σκληροτράχηλη άμυνα κι έχει σωστή ανασταλτική λειτουργία με παίκτες ισχυρές προσωπικότητες. Είναι αλήθεια. Ωστόσο, αν περιμένεις να σε λυτρώνει πάντα κάποιος απ’ τους Ζοάο Βίκτορ, Σίλντενφελντ και Ντουγκλάο, με μαθητική ακρίβεια κάποια στιγμή θα την πατήσεις…
Τα τελευταία χρόνια, ως σύνολο, η Ομόνοια έχει πάρει τον αέρα της Ανόρθωσης. Ένα από τα προβλήματα που παρουσίασε προχθές ήταν ότι προσπάθησε να κερδίσει το ματς με αυτόν τον… αέρα. Από την άλλη, είναι όντως οδυνηρό να χάνεις το τρίποντο στο 90’+6, αλλά όποιος μένει μόνο στην κακιά στιγμή, χάνει το δάσος. Ένα δάσος στο οποίο φυτρώνουν μπόλικοι προβληματισμοί. Τι έκανε προχθές η Ομόνοια για να πάρει με το σπαθί της το τρίποντο; Σίγουρα λιγότερα από την αντίπαλό της. Πέταξε ένα ολόκληρο ημίχρονο και σκόραρε κόντρα στη ροή του αγώνα, ουσιαστικά στην πρώτη της ευκαιρία στο 56’. Κι ύστερα; Ενώ βοηθήθηκε αφάνταστα από την εξέλιξη της αναμέτρησης, δεν είχε ούτε τα στοιχειώδη για να «τελειώσει» το ματς που στα μάτια των περισσοτέρων φαινόταν «τελειωμένο».
Στις πλείστες των περιπτώσεων, επιπολαιότητα, έλλειψη καθαρού μυαλού, με ολίγην ατυχία στη φάση του δοκαριού του Ντερμπισάιρ. Ακόμη κι η προβληματική Ομόνοια των τελευταίων χρόνων, αυτό το ματς θα το ‘χε τελειώσει εύκολα. Δεν νοείται να βγαίνεις στην κόντρα και να μην μπορείς να καταγράψεις τελική προσπάθεια. Η δε μαζική οπισθοχώρηση στο φινάλε, μάλλον έμοιαζε με κίνηση πανικού παρά ορθή τακτική. Τα ελλείμματα των πρασίνων, προχθές, καταγράφηκαν παραστατικά και από τη στατιστική. Κι όχι μόνο στις τελικές προσπάθειες. Ούτε ένα κερδισμένο κόρνερ! Ούτε ένα! Αν θυμάται κάποιος παρόμοιο φαινόμενο, ας μας ενημερώσει…
Η Ομόνοια έχει κάποιους καλούς παίκτες ως μονάδες, ενδεχομένως καλύτερους από την περσινή σεζόν. Η μεγάλη μαγκιά είναι να γίνουν ομάδα. Στον τομέα αυτό έχει μπόλικο δρόμο να διανύσει. Ο Πάμπος Χριστοδούλου έχει κάθε δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι η αδυναμία και τα λάθη στην άμυνα είναι «καραμέλα»… Για να πείσει, όμως, η ομάδα του πρέπει να το αποδείξει εντός του αγωνιστικού χώρου.
Υ.Γ.: Να τα χώσεις στον ποδοσφαιριστή σου για την γκέλα που έκανε, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, στο κέντρο του γηπέδου, είναι… συνήθης ως εικόνα στο αγροτικό ποδόσφαιρο. Όταν, όμως, είσαι ο Πάμπος Χριστοδούλου, προπονητής της Ομόνοιας, είναι καλύτερα να το αποφύγεις. Φταίει ο Φελτχούιζεν, ίσως περισσότερο απ’ όλους τους συμπαίκτες του για την απώλεια του τρίποντου, αλλά δεν τον κράζεις δημόσια…