ΟΚ, υπάρχουν παίκτες που έχουν δυνατότητες να βοηθήσουν και κάποιοι οι οποίοι δεν… Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την αλαζονική συμπεριφορά που ενίοτε έχουν μερικοί προπονητές όταν αναλαμβάνουν για πρώτη φορά μία ομάδα ή όταν αντικαθιστούν κάποιον συνάδελφό τους σε περίοδο που «τρέχουν» οι υποχρεώσεις.
Τι εννοούμε; Με το που αναλαμβάνουν κάποιοι προπονητές, ή πριν ακόμα αρχίσουν δουλειά, σκαρτάρουν παίκτες αβέρτα, επειδή κάτι μπορεί να μην τους άρεσε σε κάποια ματς που τους παρακολούθησαν, ή επειδή ανήκουν σε ατζέντηδες από τους οποίους δεν θέλουν να ψωνίσουν. Δεν δίνουν ούτε καν 2-3 ευκαιρίες για αξιολόγηση.
Κάποιες φορές δικαίως λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις και κάποιες σε βάθος χρόνου αποδεικνύεται πως λανθασμένα έπραξαν. Το πρόβλημα είναι η αλαζονική συμπεριφορά και το στυλ «εγώ είμαι προπονητής, ό,τι θέλω κάμνω». Δίκοπο μαχαίρι. Διότι αν πάει καλά η ομάδα, δικαιώνονται κι ο κόσμος ξεχνάει, αλλά αν κάνει άσχημη πορεία, ο κόσμος τους κράζει και θυμάται όλες τις λεπτομέρειες. Φαινόμενο με έντονο χρώμα αυτό στην Κύπρο και ασφαλώς αναφερόμαστε και στις μικρές Κατηγορίες, αλλά και στις Εθνικές ομάδες.