ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Συνηθίσαμε τις τελευταίες δεκαετίας να χαρακτηρίζουμε ντέρμπι τα παιχνίδια ανάμεσα σε διεκδικητές ίδιων στόχων. Συνήθως, τις μάχες επίδοξων πρωταθλητών. Πιο αυθεντική μορφή ντέρμπι, όμως, θα είναι πάντοτε τα παιχνίδια ανάμεσα σε συμπολίτες. Όπως, καλή ώρα, το αποψινό ανάμεσα σε ΑΕΛ και Απόλλωνα.
Τα ξέρετε… Σε τέτοια ματς δεν χωρούν προγνωστικά, αφού η παράδοση δεν κρατάει για πολύ. Απτό παράδειγμα η αναμέτρηση της περασμένη σεζόν στον α’ γύρο. Αν κάποιος πόνταρε σε νίκη των κυανολεύκων, επειδή μετρούσαν τέσσερις συνεχόμενες νίκες ως τυπικά φιλοξενούμενοι, μάλλον… πήγε στον κουβά. Διότι οι γαλαζοκίτρινοι έσπασαν το σερί, επικρατώντας με 2-1.
Σε συνδυασμό μάλιστα με το 1-1 τον πλέι οφ που ακολούθησε, όταν πάλι ήταν τυπικά γηπεδούχος η ΑΕΛ, επήλθε πλήρης ισορροπία στα τελευταία 15 παιχνίδια. Συγκεκριμένα, οι δύο ομάδες της Λεμεσού μετρούν από πέντε νίκες, ενώ πέντε ματς έληξαν ισόπαλα (πάντοτε με τυπικά γηπεδούχο την ΑΕΛ). Ακόμα ένα στοιχείο λοιπόν, που μαρτυρά πόσο αμφίρροπες είναι οι μονομαχίες ανάμεσά τους. Και ότι σίγουρα χρειάζεται τόλμη για ποντάρει κάποιος υπέρ της μίας ή της άλλης ομάδας. Μένει λοιπόν, απλώς να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια στο αποψινό λεμεσιανό ντέρμπι.