ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΥΚΑ
Ερώτηση κρίσεως: Πιτσιρικάς ποδοσφαιριστής, ο οποίος στις 16 του τρέχοντος μήνα θα σβήσει 14 κεράκια σε τούρτα γενεθλίων, μετρά 26 συμμετοχές ως βασικός στο εγχώριο πρωτάθλημα της ηλικιακής του κατηγορίας και έχει σημειώσει 86 τέρματα! Ποιος είναι; Ο διάδοχος του Μέσι, κάποιο φιντάνι αγγλικής ακαδημίας, προϊόν της Γιουβέντους ή εκκολαπτόμενο αστέρι της Μπάγερν;
Λυπάμαι, χάσατε. Το παιδί αυτό είναι Κυπριόπουλο, αγωνίζεται στη φετινή σεζόν με τη φανέλα της ΑΕΛ και την οδηγεί εκ του ασφαλούς σε μια φανταστική πορεία αλάνθαστης πρωτιάς στη διοργάνωση των U13 υπό την ομπρέλα της ΚΟΠ. Το όνομα αυτού Άδωνης Νικολεττίδης. Το σημειώνουμε γιατί στο μέλλον περιμένουμε να το συναντήσουμε ξανά.
Ο μικρός έχει δώσει άλλη διάσταση στην έννοια του όρου δεινός γκολτζής, αξιοποιώντας το έμφυτο «δολοφονικό» του ένστικτο και συνάμα το πλούσιο ταλέντο των συμπαικτών του. Διότι μια πορεία 26 νικών σε ισάριθμες αγωνιστικές, με 185 τέρματα υπέρ και 9 εναντίον, αντανακλά στην ποιότητα της ομάδας της Λεμεσού και ασφαλώς στη δουλειά των προπονητών της.
Ο Νικολεττίδης και τα άλλα παιδιά της ισχυρής ομάδας Παίδων της ΑΕΛ δεν γίνεται να είναι υποδεέστερα σε ταλέντο και προοπτική συγκριτικά με συνομίληκούς τους πολλών άλλων χωρών. Η διαφορά είναι πως στο εξωτερικό, η διαπαιδαγώγηση και η ανέλιξη των ποδοσφαιριστών αρχίζει από αυτή την ηλικία. Δεν τους περιμένουν, όπως κάνουν οι πλείστοι σύλλογοι στην Κύπρο, να γίνουν 18άρηδες και νεοσύλλεκτοι, για να τους δώσει η πρώτη ομάδα σημασία και να κριθούν αν μπορούν να συναγωνιστούν 25χρονους ξένους ή να ανταποκριθούν σε πρωταγωνιστικές απαιτήσεις.
Το μέλλον του κυπριακού ποδοσφαίρου είναι η υποδομή του. Συμφέρει αγωνιστικά, οικονομικά, σε επίπεδο Εθνικής και βεβαίως θα αναγκάζει τους συλλόγους να κάνουν προσεκτικότερη επιλογή ξένων παικτών. Ο άλλος δρόμος είναι το ρίσκο που συνεπάγεται το ράβε-ξήλωνε ρόστερ κάθε χρόνο, τον οποίο φυσικά προτιμούν και οι λογής λάτρεις της μίζας. Εμείς διαλέγουμε.