ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η τελευταία δεκαετία άφησε έντονα τα σημάδια της στην ΑΕΛ. Το τέλος της περιόδου 2008-09, βρήκε την ΑΕΛ να τερματίζει στην 4η θέση και να αγωνίζεται στον τελικό με την Πέγεια στο ΓΣΠ, με τη μαζική έξοδο 14.000 οπαδών της στη Λευκωσία. Δεν τα κατάφερε σε εκείνον τον τελικό και παρά την απογοήτευσή του, ο κόσμος της έμεινε σθεναρά στο πλευρό της ομάδας του.
Για τους γαλαζοκίτρινους της Λεμεσού ακολούθησαν οι όμορφες ημέρες της κατάκτησης του πρωταθλήματος 2011-12, αλλά και οι πικρές αναμνήσεις από τον χαμένο τελικό του κυπέλλου το 2013 από τον Απόλλωνα, καθώς και τον χαμένο τίτλο πρωταθλήματος του 2014 από τον ΑΠΟΕΛ. Η συνέχεια έφερε την ΑΕΛ να χάνει σε άλλο ένα τελικό του κυπέλλου, αυτό του 2015 από τον ΑΠΟΕΛ, για να φτάσουμε στο 2019 με τη νίκη απέναντι στον ίδιο αντίπαλο και την κατάκτηση του 7ου κυπέλλου στην ιστορία, έχοντας μάλιστα περάσει 30 χρόνια από το 6ο.
Ο κόσμος της ΑΕΛ ήταν «παρών» σε όλες τις μεγάλες στιγμές, τις όμορφες και δυσάρεστες. Τα τελευταία δύο χρόνια, όμως, συντηρείται τραγική εικόνα, με τους οπαδούς της να παρακολουθούν από μακριά την ομάδα τους. Η απουσία του κόσμου γίνεται όλο και πιο έντονη και δεν ξέρει κανείς σε ποιο βαθμό θα επηρεάσει την πορεία της ομάδας.