Η φετινή ΑΕΛ, κατά γενική ομολογία, είναι ποιοτικότερη και με μεγαλύτερο βάθος από την περσινή. Ωστόσο, με τις έως τώρα εμφανίσεις της δεν το επιβεβαιώνει. Αντιθέτως, διαψεύδει όλους εκείνους που ανέμεναν ακόμη πιο ισχυρή την ομάδα του Κέρκεζ. Είναι στα πόδια των ποδοσφαιριστών της να το αλλάξουν. Βεβαίως, αυτό θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, αφού ήδη χάθηκε σημαντικό έδαφος και αν δεν πάρει μπρος άμεσα, θα τρέχει και δεν θα προλαβαίνει στη συνέχεια για υλοποίηση του στόχου της στο πρωτάθλημα. Και δεν είναι άλλος από τον τίτλο.
Η ήττα από τον Άρη ήταν η δεύτερη στο Τσίρειο, εκεί που πέρσι δεν περνούσε καμία ομάδα μέχρι και τα τελευταία στάδια του πρωταθλήματος. Δέχθηκε τις ήττες από τους συμπολίτες της, μάλιστα με το ίδιο σκορ (0-1). Είναι κι αυτό ένα ζήτημα, η αξιοποίηση δηλαδή της έδρας, σε μια προσπάθεια να ανακάμψει η ΑΕΛ και να βρεθεί στον δρόμο των επιτυχιών.
Όσον αφορά στα ντέρμπι, αφού τέτοιο ξεπροβάλλει, η ΑΕΛ μέχρι στιγμής έχει απολογισμό μια νίκη (Ανόρθωση 2-1) και μια ήττα (Απόλλων 0-1). Και τα δύο στο Τσίρειο. Το προσεχές με τον ΑΠΟΕΛ, το Σάββατο, είναι το πρώτο εκτός έδρας. Αποτελεί πρόκληση για τους γαλαζοκίτρινους, που θα θελήσουν να επανέλθουν στις επιτυχίες μετά από δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα. Μάλιστα, εάν πετύχουν το «διπλό» επί του ΑΠΟΕΛ τα οφέλη θα είναι πολύ περισσότερα από τους τρεις βαθμούς.