Η ΑΕΛ μετά την ισοπαλία απέναντι στον Εθνικό (2-2), δεν «συνήλθε» αγωνιστικά. Εγκλωβίστηκε στην τακτική του αντιπάλου, δεν κατάφερε να επιβάλει τα δικά της «θέλω» στο χθεσινό ματς και μοιραία, δέχθηκε τη δεύτερή της ήττα στο πρωτάθλημα, μένοντας στην τέταρτη θέση με 11 βαθμούς.
Το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο είχε δύο «όψεις». Και εξηγούμαστε: Μέχρι το 25ο λεπτό, οι γαλαζοκίτρινοι είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, κέρδισαν τις πλείστες μάχες και πίεσαν για να ανοίξουν το σκορ, ιδιαίτερα με πλαγιοκοπήσεις. Είχαν ως μεγαλύτερη ευκαιρία αυτήν που καταγράφηκε στο 16΄, όταν ο Ντελμίρο πρόλαβε και πάνω στη γραμμή τέρματος έδιωξε την μπάλα σε πλασέ του Πελέ. Τελικά, στην πρώτη επίσκεψη του Άρη στην περιοχή του Βοζίνια (31’), βρέθηκαν πίσω στο σκορ από το πλασέ του Σπόλιαριτς.
Γενικώς, το πρώτο 45λεπτο δεν έφτασε σε υψηλά επίπεδα θεάματος. Από τρεις τελικές μέτρησαν οι μονομάχοι, μία εξ αυτών στο στόχο και ένα -όλο κι όλο- κερδισμένο κόρνερ για τους πράσινους.
Θα έβγαζε αντίδραση η ΑΕΛ ή θα συνέχιζε να «πέφτει» στο αμυντικό τοίχος του αντιπάλου; Ο Άρης, από την άλλη, θα διαχειριζόταν το προβάδισμα, φτάνοντας στη νίκη; Ερωτήματα που προφανώς αναδύονταν και αναλόγως της απάντησης, θα διαμορφωνόταν το τελικό σκορ.
Τι είδαμε; Οι τυπικά γηπεδούχοι δεν κατάφεραν να επιβληθούν και να δημιουργήσουν τα απαιτούμενα ρήγματα, παρά το γεγονός πως ο Κέρκεζ φρέσκαρε εγκαίρως τη μεσοεπιθετική γραμμή και πριν από το 70΄, έριξε σταδιακά όλα τα επιθετικά του «όπλα» στον αγώνα. Κυρίως, μετά από εκτέλεση στατικών φάσεων φάνηκε απειλητική η ΑΕΛ, με το δοκάρι του Τσέποβιτς να καταγράφεται ως η καλύτερη στιγμή (77΄).