ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
RADIO ACTIVE (ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ 18.00-19.00) ΤΗΛ. 22-744333
Αλησμόνητα συναισθήματα κουβαλούν οι τελικοί κυπέλλου. Κάθε στιγμή, κάθε εικόνα, κάθε μυρωδιά… όλα μαζί σμίγουν δημιουργώντας ένα κοκτέιλ φωτογραφικής μνήμης μέχρι το τέρμα. Κάθε άνθρωπος που έχει παρακολουθήσει έναν τελικό κυπέλλου έχει απείρως περισσότερες ιστορίες να διηγηθεί από ένα οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι.
Γιατί, ο τελικός είναι διαφορετικός. Πρώτα απ’ όλα η προσμονή γι’ αυτόν είναι μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας από ένα ντέρμπι ακόμη και αν αυτό κρίνει τον πρωταθλητή. Καθημερινά σχεδιάζεις τις ενέργειες σου, μόνος ή με φίλους, την παρέα που θα σε ακολουθήσει ή θα την ακολουθήσεις.
Η ημέρα του τελικού είναι πανέμορφη. Ας μην ξεχνάμε πως είναι Μάιος. Και ο μήνας αυτός προσφέρεται για καλοκαιρία. Τα αξεσουάρ του είναι ως συνήθως Καλοκαιρινά. Εκτός από ένα. Το μάλλινο κασκόλ. Θεωρείται απαραίτητο. Είναι το πρώτο που φανερώνει την περηφάνια εκείνης της ημέρας. Υπάρχει και η φανέλα της ομάδας, ή του τελικού ή τέλος πάντων μια που να ταιριάζει με τα χρώματα και την περίσταση. Αν και στο γήπεδο δεν είναι λίγοι εκείνοι που στο τέλος την έχουν στην τσέπη του παντελονιού μένοντας ημίγυμνοι.
Ειδικά για τα παιδιά που τυγχάνει να παρακολουθήσουν πρώτη φορά ένα τελικό κυπέλλου η ημέρα αυτή, παραμένει χαραγμένη στη μνήμη τους ή και στην καρδιά τους αν η ομάδα τους στο τέλος σηκώσει το τρόπαιο. Ωστόσο, οι πιο ωραίες αναμνήσεις παραμένουν πριν την έναρξη του. Από το ξύπνημα μέχρι και τη σέντρα. Όλα όσα προηγούνται, γεμίζουν χαρά και ενθουσιασμό αλλά και αδρεναλίνη τον οργανισμό.
Η αισιοδοξία πριν το παιχνίδι, τα σχόλια, οι αναλύσεις, οι φοβίες τυχών αποτυχίας, οι ιστορίες που λέγονται για προηγούμενους τελικούς και πάει λέγοντας. Τα πειράγματα από το γείτονα που υποστηρίζει άλλη ομάδα, τη στήριξη από τον ξάδελφο που θα έρθει από άλλη πόλη, η ευχή της μάνας και η αγωνία του αδελφού που σπουδάζει στο εξωτερικό και πόσο πολύ θα ήθελε να ήταν σήμερα στο γήπεδο. Εκεί ακριβώς νιώθεις προνομιούχος.
Δεν υπάρχει ομορφότερη μέρα. Το βράδυ οι μισοί θα γλεντάνε αλλά έτσι είναι. Αυτός είναι ο αθλητισμός, αυτή είναι η μαγεία του τελικού, αν θέλετε το τίμημά του. Κάποιοι πιστέψτε με, ζηλεύουν πολύ που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν μια τέτοια εμπειρία. Και κάποιοι που μπορούν να τη ζήσουν επιλέγουν την τηλεόραση. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα σου ξαναδοθεί αυτή η ευκαιρία. Αν στην πλευρά του ΑΠΟΕΛ μπορούμε να δικαιολογήσουμε εν μέρει μια τέτοια απόφαση γιατί υποθέτουμε πως υπάρχει κορεσμός στην περίπτωση της ΑΕΛ κάποιοι άνθρωποι να θυμίσω ήταν μαθητές από την τελευταία φορά που πανηγύρισαν και σήμερα ίσως μερικοί να έχουν εγγόνια.