ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Το ντέρμπι του Τσιρείου τα είχε όλα… Νεύρα, σασπένς, πίεση, άγχος, πάρα πολλά φάουλ, δέκα κίτρινες κάρτες (2/8), δύο δοκάρια (Σάλαϊ 71΄, Νταμπό 76΄), χαμένο (Μάρκοβιτς 73΄) και εύστοχο πέναλτι (Ριέρα 81΄), όπως και δύο πανομοιότυπα γκολ, ένα για κάθε ομάδα (Μπάμπιτς 19΄, Ματέι 77΄). Τι άλλο είχε; Ασφαλώς, νικητή! Η ΑΕΛ, διά πυρός και σιδήρου, κέρδισε τον Απόλλωνα με 2-1, με το προπονητικό τιμ και τους ποδοσφαιριστές να γίνονται ένα μετά το τέλος του αγώνα.
Η ομάδα της Λεμεσού ανέβηκε εκ νέου στο δεύτερο σκαλοπάτι της βαθμολογίας μετά την 4η αγωνιστική, επιβεβαιώνοντας σε άλλο ένα παιχνίδι τις φετινές δυνατότητές της. Το ψεσινό ήταν το τρίτο ντέρμπι που κέρδισε η ΑΕΛ σε διάστημα οκτώ ημερών (Ανόρθωση 1-0 πρωτάθλημα, ΑΕΚ 2-0 κύπελλο) και παραλλήλως, μετρά το απόλυτο στη συγκομιδή βαθμών αγωνιζόμενη στο Τσίρειο σε έξι αγώνες.
Ο Απόλλων γνώρισε τη δεύτερη ήττα στο τρέχον πρωτάθλημα και πρώτη με τον Γιάννη Πετράκη στον πάγκο, βλέποντας αυτομάτως τη διαφορά από την πρωτοπόρο Ανόρθωση να αυξάνεται στους τρεις βαθμούς. Δεν φάνηκε κατώτερος της αντιπάλου και υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε τουλάχιστον να απέφευγε την ήττα.
Συνοψίζοντας τα πράγματα, οι κυανόλευκοι έχασαν για δύο βασικούς λόγους: Α) Πλήρωσαν την επιθετική τους ανυπαρξία στο πρώτο μέρος, διάστημα κατά το οποίο απείλησαν μόλις μία φορά (Μπένσοπ 9΄). Β) Φάνηκαν άτυχοι με τα δύο δοκάρια και, κυρίως, αστόχησαν σε εκτέλεση πέναλτι, κατά την οποία ο Βοζίνια «ψάρεψε» τον Μάρκοβιτς.
Η ΑΕΛ, την ίδια ώρα, έκανε το γνωστό φετινό παιχνίδι της. Συμπαγής και οργανωμένη ανασταλτικά, με τους παίκτες της να κυνηγούν κάθε μπαλιά. Επιθετικά; Βασίστηκε σε πλαγιοκοπήσεις και ατομικές ενέργειες. Δεν έθελξε με την απόδοσή της, αλλά στο ποδόσφαιρο αυτό που μετρά και έχει σημασία είναι η νίκη.