ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Από τότε που λειτούργησε το Τσίρειο Στάδιο και από καταβολής ποδοσφαίρου φυσικά, τέτοια αποτελέσματα, όπως το προψεσινό, είδαμε δεκάδες φορές. Να βλέπουμε δηλαδή αντίθετα συναισθήματα από γκολ στις καθυστερήσεις. Αυτή είναι και η ομορφιά του ποδοσφαίρου.
Η ΑΕΛ έπαιξε με την φωτιά και κάηκε. Κάποιοι λένε θα μπορούσαν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ να έκαναν ό,τι και οι αντίπαλοι της σε προηγούμενα παιχνίδια. Να πέφτουν κάτω και να κάνουν θέατρο, ροκανίζοντας τον χρόνο, σε ένα παιχνίδι στο οποίο βρέθηκαν σε κακή μέρα.
Μπράβο τους, όμως, που δεν έγιναν θεατρίνοι και τίμησαν με το παιχνίδι τους τον κόσμο που πήγε στο γήπεδο. Μπορούσε και ο Ρόμο να πέταγε την μπάλα σε πλάγιο άουτ στην τελευταία φάση και να έπεφτε κάτω στο έδαφος, για να κερδίσει χρόνο, όμως την έδωσε με τα χέρια στον Μέσκα, που την έχασε για να γίνει μετά η φάση του γκολ της ΑΕΖ.
Μετά τα όλα όσα έγιναν στα αποδυτήρια, με νεοφανείς παράγοντες να χαλούν την ομορφιά του ποδοσφαίρου δεν έχουν θέση στον αθλητισμό. Ούτε και τα σωματεία με παράδοση και προσφορά για δεκαετίες στον αθλητισμό και την κοινωνία έχουν ανάγκη τέτοιων υπηρεσιών.