TOY ANΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ
Φεύγουμε μαζικά κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο και ακολουθούμε πιστά τις ομάδες μας στις διασυλλογικές Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στεκόμαστε σε γραμμή, δεχόμαστε τη διεξαγωγή ελέγχου στην είσοδο, ψάχνουμε να βρούμε τη θύρα και τη θέση που αναγράφεται στο εισιτήριο μας, μέχρι και την καθυστέρηση εξόδου από το γήπεδο για σκοπούς ασφάλειας έχουμε πλειστάκις αποδεχτεί στο εξωτερικό. «Γιατί», ρωτάτε; Διότι, απλά, έτσι είναι οι κανονισμοί εκεί που πάμε. Αν είναι όμως στη χώρα μας; «Άτε σιορ και κανεί. Εκάμετε τα σιόνι».
Θα μπορούσα να είχα τελειώσει το άρθρο εδώ. Όσοι ασπάζεστε τη λογική μου, έχετε ήδη καταλάβει τι εννοώ. Προσωπικά αδυνατώ να κατανοήσω γιατί εντός της χώρας μας αρνούμαστε να πειθαρχήσουμε στα ίδια ακριβώς μέτρα, που ευλαβικά ακολουθούμε σε ευρωπαϊκά γήπεδα εκτός Κύπρου.
Ακούσαμε πρόσφατα για γενική κατάρρευση του σχεδίου δράσης στο συγκεκριμένο θέμα, απόρροια μιας τεχνικής λεπτομέρειας, που λανθασμένα κατά την άποψη μου είχε μεν συμπεριληφθεί στους όρους, αλλά σωστά αποτέλεσε αιτία ακύρωσης, εφόσον είχε αρχικά συμπεριληφθεί. Δεν μπορώ παρά να εξαίρω τη διάφανη αντίδραση των αθλητικών μας αρχών σε τούτο το θέμα (μακάρι να ήταν πάντα και παντού έτσι), ταυτόχρονα θέλω να ελπίζω ότι θα επανεξετάσουν το θέμα εν τη γενέσει του. Δεν λύνετε κανένα πρόβλημα, με μια κάρτα, εάν δεν υπάρξει συνδυασμένη δράση εκπαίδευσης, πρόληψης, επιμόρφωσης και καταστολής.
Με όλο το ντόρο που δικαίως γίνεται αυτή την περίοδο για τη χειραγωγηση αγώνων στο ποδόσφαιρο, φαίνεται να έχουμε “ξεχάσει” αυτό το σημαντικό θέμα που δυστυχώς παραμένει μετέωρο. Επαναλαμβάνω κάτι που είχα πει και στον ίδιο τον Υπουργό Δικαιοσύνης, σε συνεδρία της Επιτροπής Νομικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Ο κυπριακός αθλητισμός δεν έχει ανάγκη την «κάρτα φιλάθλου». Έχει «κάρτα πολίτη». Εννοώντας φυσικά την πολιτική μας ταυτότητα. Ένα απλό ονομαστικό εισιτήριο (το λεγόμενο ηλεκτρονικό εισιτήριο) είναι αρκετό.
Προέχει κατά την άποψη μου η εφαρμογή των ήδη υπαρχουσών άρθρων της υφιστάμενης Νομοθεσίας, αρχικά θεσμοθετημένη το 2008 και σημαντικά αναβαθμισμένη την τελευταία τριετία. Τήρηση των θυρών και των θέσεων, σωστή εφαρμογή του συστήματος επιτηρητών και επιτέλους, απλή πειθαρχία και σεβασμός στους Νόμους και κανόνες ετούτης της Δημοκρατίας.
Τα γήπεδα μας σιγά-σιγά εφοδιάζονται με ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου και εισόδου, αλλά υστερούν σημαντικά σε τεχνολογία σχετικά με τα κλειστά συστήματα παρακολούθησης σταδίων. Στα δε κλειστά γήπεδα, όπου διεξάγονται αγώνες πετόσφαιρας, καλαθόσφαιρας, χειροσφαίρισης, φούτσαλ, και πολλών άλλων ατομικών αθλημάτων που προσελκύουν μεγάλο αριθμό θεατών συστηματικά, τα συστήματα αυτά δεν υπάρχουν καν. Από την άλλη, κανένα μα κανένα στάδιο δεν στεγάζει χώρους προσωρινής απομόνωσης/κράτησης φιλάθλων, έστω και εαν προνοείται νομοθετικά.
Η εισήγηση μου σήμερα είναι να πάμε ένα βήμα πίσω και να επανασχεδιάσουμε το όλο πρόγραμμα για να συμπεριλάβουμε ακριβώς τις ξεχασμένες δράσεις που θα δημιουργήσουν υγιείς φιλάθλους, σωστή νοοτροπία και κατάλληλη αθλητική κουλτούρα. Περαιτέρω, ας φερθούμε ανθρωποκεντρικά, βάζοντας το κοινό συμφέρον υπεράνω και αποφεύγοντας την ταλαιπωρία, τη σύγχυση και την υπερχρέωση των οπαδών, σε τριετή βάση μάλιστα σύμφωνα με τους αρχικούς σχεδιασμούς.
Η δε νοοτροπία περί δήθεν φακελώματος, που επικρατεί μεταξύ των οπαδών και επιφέρει μαζική αντίδραση, πρέπει απλά να τύχει σωστής και συνολικής αντιμετώπισης. Η αντιμετώπιση θα προέλθει από την ολοκληρωμένη ενημέρωση των φιλάθλων και την υιοθέτηση ασφαλιστικών δικλύδων προς ικανοποίηση της κοινής γνώμης και διασκέδαση των ανησυχιών.
Η αξιοποίηση πολιτικής ταυτότητας και ονομαστικού εισιτηρίου, μπορεί και πρέπει άμεσα να αξιοποιηθεί και μάλιστα υπάρχει και πλέον η τεχνολογία έτσι ώστε τα δημοφιλή τουλάχιστον αθλήματα να αξιοποιούν, όποτε χρειάζεται την ηλεκτρονική αγορά εισιτηρίου. Οι ίδιες οι ομοσπονδίες θα μπορούσαν να στεγάσουν και να φιλοξενήσουν κεντρικοποιημένες (και άρα ομοιόμορφες και άρα ισότιμες) υπηρεσίες διάθεσης εισιτηρίων. Τέτοιες υπηρεσίες θα απλοποιήσουν τη διάθεση εισιτηρίων, θα καταστούν ικανές να μαζέψουν και να φυλάξουν με ασφάλεια και διαφάνεια τα δεδομένα, θα δημιουργήσουν πολύτιμες βάσεις δεδομένων για εμπορική αξιοποίηση και φυσικά θα διαχειριστούν πιο εύκολα και πιο διάφανα τόσο τη διάθεση όσο και την οικονομική διαχείριση.
Εμμένω στην αρχική μου τοποθέτηση ότι δεν χρειαζόμαστε την «κάρτα φιλάθλου». Αυτό δεν σημαίνει ότι σταματούμε τον καθημερινό αγώνα για βελτίωση των συνθηκών θέασης και των υπηρεσιών εξυπηρέτησης των φιλάθλων και κατ’ επέκταση των ίδιων των αθλημάτων. Ουαι και αλίμονο αν αφήσουμε τα γήπεδα μας σταδιακά να ερημώσουν.