ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ([email protected])
Πήραν 84 κόκκινους φάκελους από την ΟΥΕΦΑ για ύποπτα στημένα παιχνίδια και τους έβαλαν στα συρτάρια. Αλλά ήθελαν και ΟΥΕΦΑ να τους το πει! Όταν βλέπεις έναν ποδοσφαιρικό αγώνα (Οθέλλος – Αγία Νάπα, για παράδειγμα) να τρώνε κόκκινη κάρτα τρεις παίκτες του Οθέλλου, δεν υποψιάζεσαι τίποτα; Όταν ο διαιτητής δίνει οκτώ λεπτά καθυστερήσεις; Τίποτα; Όταν δίνει πέναλτι στο έβδομο λεπτό των καθυστερήσεων εναντίον της ομάδας που παίζει με οκτώ παίκτες; Τίποτα;
Ακόμα κι όσοι δεν ασχολούνται θα υποψιαστούν ότι κάτι δεν πάει καλά, πόσο μάλλον αυτοί που είναι μέσα στα πράματα. Και δεν ισχυρίζομαι ότι είναι ένοχος ο διαιτητής, προς Θεού, αλλά ότι έπρεπε να ερευνηθεί χωρίς να χρειάζονται οι συστάσεις της ΟΥΕΦΑ. Προπάντων, χωρίς να χρειάζονται συσκέψεις στο προεδρικό μέγαρο. Ακόμα και για το ποδόσφαιρο πρέπει να ηγείται των ερευνών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Μετά σου λένε θέλουν να βάλουν τάξη στο ποδόσφαιρο με την κάρτα φιλάθλου. Δούλεμα κανονικό. Κάρτα φιλάθλου είναι άλλοι που χρειάζονται τελικά, δεν είναι οι φίλαθλοι. Οι οποίοι είναι απολύτως λογικό να κάνουν φασαρίες όταν πάνε στο γήπεδο να δουν ποδόσφαιρο και βλέπουν τσίρκουλλο. Δηλαδή, τι έπρεπε να κάνουν οι Αθηενίτες βλέποντας την ομάδα τους να τρώει τρεις κόκκινες κάρτες και πέναλτι ένα λεπτό πριν λήξει η οκτάλεπτη (!) παράταση; Θα σκέφτονται ότι στο γήπεδο προάγεται το αθλητικό ιδεώδες ή ότι εξολοθρεύεται η ομάδα τους από τη φημισμένη παράγκα;
Τα τελευταία χρόνια με αυτή την ιστορία της κάρτας φιλάθλου έκαναν όλο τον κόσμο να νομίζει ότι όλα τα κακά του ποδοσφαίρου είναι οι φίλαθλοι που δεν έχουν κάρτα. Και θα αντιμετώπιζαν αυτό το πρόβλημα αν την επέβαλλαν. Τελικά, άλλη είναι η μάστιγα κι όχι οι φίλαθλοι. Μα, να παίρνουν τους φακέλους της ΟΥΕΦΑ και να παριστάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα; «Τα δίνουν τα παιχνίδια στη Β΄ Κατηγορία. Το ξέρουν όλοι στην πιάτσα», έλεγε χτες στο ραδιόφωνο ο πρώην πρόεδρος της Αγίας Νάπας, Κώστας Ηλία. Το ξέρουν όλοι στην πιάτσα, αλλά είναι πια κάτι σαν ήθη και έθιμα.
Βρήκε, λέει, ο ένας πρόεδρος τον άλλο πρόεδρο και του πρότεινε να του δώσει δέκα χιλιάδες ευρώ να μοιράσει στους παίκτες για να αφήσουν την ομάδα του να νικήσει. Αυτός δεν δέχτηκε και ο πρώτος πήγε σε παίκτες. Δεν δέχτηκαν ούτε οι παίκτες και πήγε στον διαιτητή. Αυτά ερευνά η Αστυνομία, δεν τα λέω ως γεγονότα, για να εξηγούμαστε. Αν επιβεβαιωθούν, μιλάμε, δηλαδή, ως να στήνουν παιχνίδια δημοσίως οι άνθρωποι. Σε ποιον έμεινε να πει ο πρόεδρος της Αγίας Νάπας ότι ψάχνει να δώσει δέκα χιλιάδες να αγοράσει το παιχνίδι για να το μάθουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στα ποδοσφαιρικά; Σχεδόν κωμωδία είναι. Είχε τα λεφτά σε ένα φάκελο κι έψαχνε σε ποιον να τα δώσει. Ρωτούσε τον ένα, ρωτούσε τον άλλο… Τόσο φανερά πλέον; Τόσο βέβαιοι είναι ότι δεν πρόκειται να τους ενοχλήσει κανείς;
Ο ένας τρόπος εξιχνίασης, λέει ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Σαββίδης, είναι η παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Το δούλεμα συνεχίζεται, δηλαδή. Κι αν δεν κάνουν τις δουλειές τους από τα τηλέφωνα; Να το ξέρουν όλοι στην πιάτσα αλλά να μην ασχολείται κανένας επειδή δεν παρακολουθούνται τα τηλέφωνα; Τι έκανε τόσα χρόνια η Αστυνομία; Η ΚΟΠ; Το υπουργείο Δικαιοσύνης; Άφησαν να στηθεί μια τεράστια βιομηχανία εκατομμυρίων κι όλοι στην πιάτσα τα έλεγαν μεταξύ τους κι έκαναν χάζι. Αλλά το κυπριακό ποδόσφαιρο το διέλυσαν.
Η βιομηχανία του ποδοσφαίρου αναπτύχθηκε ως παραοικονομία, μοιράζουν λεφτά μεταξύ τους, φόρους δεν πληρώνουν στο κράτος, αντίθετα τους πληρώνει το κράτος, τους κτίζουν γήπεδα, τους κανακεύουν τα κόμματα ως ομάδες άντλησης ψήφων, οι Κύπριοι αθλητές παραγνωρίζονται από τους ξένους που διογκώνουν την επιχείρηση, οι φίλαθλοι απογοητεύονται κι απομακρύνονται από τα γήπεδα, αλλά η παραοικονομία ζει και θεριεύει. Θέλεις και ΟΥΕΦΑ να σου πει ότι αυτό το σύστημα είναι βρόμικο;