ΤΟΥ ΣΙΜΟΥ ΠΑΦΙΤΗ
«Θα ππέσω που θα θέλω εγώ», είχε πει το περασμένο Καλοκαίρι λίγο μετά το τέλος του πρωταθλήματος ο πρόεδρος της Δόξας, Κώστας Χριστοδούλου και βούτηξε στην πισίνα, στέλνοντας το μήνυμα ότι η ομάδα της Κατωκοπιάς θα υποβιβαστεί στη Β’ Κατηγορία όταν το επιθυμεί ο ίδιος.
Ο «Καραβίδας», που λέτε, από τον Δεκέμβριο όταν η προσφυγική ομάδα ήταν στον πυθμένα της βαθμολογίας και βυθιζόταν προς τη Β’ Κατηγορία δήλωνε βέβαιος ότι η Δόξα δεν θα υποβιβαστεί στο τέλος της σεζόν. Η οριστική διακοπή του πρωταθλήματος και οι αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της ΚΟΠ τον επιβεβαίωσαν. Πώς να πειστεί ο ποδοσφαιρόφιλος ότι η απόφαση για αύξηση ομάδων στην Α’ Κατηγορία δεν ήταν προαποφασισμένη πριν εμφανιστεί στη ζωή μας η πανδημία του κορωνοϊού;
Άλλωστε, από που και ως που δικαιολογείται η αύξηση των ομάδων στην Α’ Κατηγορίας; Ούτε ο κορωνοϊός, ούτε οι επιδημιολόγοι, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε τα πρωτόκολλα, ούτε και τα διατάγματα μας αναγκάζουν να παρατήσουμε μια επιτυχημένη φόρμουλα διεξαγωγής πρωταθλήματος με 12 ομάδες. Και το χειρότερο; Εκτός απροόπτου καταργούμε τα πλέι οφ και επιστρέφουμε στο πρωτάθλημα δύο γύρων με 26 αγωνιστικές. Πισωγύρισμα 13 χρόνων, αφού τελευταία φορά που διεξήχθη πρωτάθλημα χωρίς πλέι οφ ήταν τη σεζόν 2006-07.
Για την ιστορία, από το 2007 και έπειτα, όταν θεσπίστηκαν τα πλέι οφ καταγράφηκαν τεράστιες επιτυχίες κυπριακών ομάδων στην Ευρώπη με συνεχόμενες προκρίσεις σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι συνεχόμενοι αγώνες μεταξύ των ομάδων του πρώτου γκρουπ βοήθησαν στον ανταγωνισμό και έκαναν ευκολότερο το έργο των ομάδων στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Mόνο Ανόρθωση και Απόλλωνας ψήφισαν ενάντια στην αύξηση των ομάδων. Οι υπόλοιπες ομάδες έκριναν ότι η Δόξα των 14 βαθμών δεν πρέπει να υποβιβαστεί αφού δεν ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα και η Καρμιώτισσα με τον Ερμή να ανέβουν αν και μαθηματικά δεν είχαν σφραγίσει εισιτήριο ανόδου.
Η απόφαση της διακοπής πάρθηκε με… λίγο «όχι» από την Κυβέρνηση, μεγαλύτερο της ΚΟΠ και τεράστιο των Σωματείων. Άλλωστε σε αυτά ανήκει στο τέλος της ημέρας η οποιαδήποτε απόφαση. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μιλά από μόνο του. 18-2! Και ας έλεγαν Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ και Απόλλων ότι ήθελαν να επαναρχίσει η αγωνιστική δράση. Ψέμα. Τεράστιο ψέμα. Το ίδιο εκτιμώ ότι θα έπρατταν Ανόρθωση και ΑΕΚ αν η πρώτη ήταν στη θέση της Ομόνοιας και η δεύτερη στις θέσεις που οδηγούν στα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Το μεγάλο λάθος της ΚΟΠ είναι ότι αντί να δράσει προς την κατεύθυνση επανέναρξης του πρωταθλήματος έκανε το χατίρι στα Σωματεία.
Ήταν ρίσκο η συνέχιση του πρωταθλήματος; Ναι, ήταν. Όπως είναι και η επιστροφή των μαθητών στα σχολεία, οι εξορμήσεις στις παραλίες και σε μερικές μέρες η έξοδος για ποτό και καφέ, η επίσκεψη στους γονείς, τα αδέλφια και τους φίλους. Οι επιδημιολόγοι το τονίζουν: «πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό». Αν στην Κύπρο των δύο, τριών και τεσσάρων κρουσμάτων καθημερινά δεν μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο, πάει να πει ότι πουθενά στον κόσμο δεν είναι εφικτό. Η μεγάλη αλήθεια και αυτή πλήγωσε όσους αγαπούν το άθλημα είναι ότι (σχεδόν) κανείς δεν ήθελε. Είτε γιατί ορισμένοι βολεύονταν βαθμολογικά, είτε οικονομικά. Άλλωστε, στις τηλεδιασκέψεις μεταξύ των πρόεδρων το θέμα συζήτησης που κυριαρχούσε δεν ήταν αν θα παίξουμε μπάλα, αλλά η αύξηση των ομάδων, η αποζημίωση όσων μείνουν εκτός Ευρώπη και η μισθοδοσία των ποδοσφαιριστών.
Στο κυπριακό ποδόσφαιρο του «θα ππέσω που θα θέλω εγώ», παίζουμε μπάλα «που θα θέλω εγώ». Και σε τρεις μήνες να είστε βέβαιοι ότι με δύο και τρία κρούσματα κορωνοϊού καθημερινά θα βρούμε τον τρόπο για να επαναρχίσει το πρωτάθλημα και να παίξουμε αγώνες για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είπαμε, παίζουμε «που θα θέλω εγώ».
Δυστυχώς, το «θα ππέσω που θα θέλω εγώ» του «Καραβίδα», τον οποίο παρεμπιπτόντως κάποιοι… θιασώτες του ποδοσφαίρου και της ηθικής προβάλλουν με θρησκευτική ευλάβεια, είναι ο καθρέφτης του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Απολαύστε με δική σας ευθύνη…
