aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΑΕΚ ΛΑΡΝΑΚΑΣΠού να παίρναμε Γιούρο και Τσάμπιονς Λιγκ!

Πού να παίρναμε Γιούρο και Τσάμπιονς Λιγκ!

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ

Δύο πρόωροι αποκλεισμοί στα ευρωπαϊκά κύπελλα, ο πρώτος του ΑΠΟΕΛ και ο δεύτερος της Ανόρθωσης, αρκούσαν για να μας πιάσει… πατριωτικός ποδοσφαιρικός πανικός! Και όπως συμβαίνει στις επιτυχίες, που νομίζουμε ότι έχουμε κατακτήσει το σύμπαν, έτσι και στις αποτυχίες πιστεύουμε ότι πρέπει να ανοίξει η γη και να μας καταπιεί. Ας αξιολογήσουμε όμως με ψυχραιμία την κατάσταση, συνολικά και όχι μεμονωμένα.

1. Καταρχάς, το ποδόσφαιρο ξεχωρίζει από τα άλλα ομαδικά αθλήματα, ακριβώς επειδή δίνει τη δυνατότητα στον αδύνατο να ελπίζει περισσότερο σε σχέση με τα άλλα. Συνεπώς, όπως ρίχνουμε στο καναβάτσο ομάδες επιπέδου Λιόν, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Νις, Σπαρτάκ και Λοκομοτίβ Μόσχας, έτσι πέφτουμε και εμείς από Λάτσι, Σούντουβα, Πέτροβατς, Ντίλα Γκόρι. Η φύση του αθλήματος…

2. Ναι, προοδεύσαμε ποδοσφαιρικά πιο γρήγορα από τα άλλα κράτη των δικών μας κυβικών, μα σταδιακά ανεβαίνουν και αυτά και η διαφορά ψαλλιδίζεται. Παραλλήλως, βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση κάποιες φορές, όταν καλούμαστε να δώσουμε απροετοίμαστοι παιχνίδια απέναντι σε ομάδες προερχόμενες από εν εξελίξει πρωταθλήματα. Υπάρχει λύση σε αυτό; Σίγουρα δεν είναι τα φιλικά με αμφιβόλου βαθμού ετοιμότητας αντιπάλους. Οι ομάδες μας πλέον δεν μπορούν να πηγαίνουν στον 1ο ή τον 2ο προκριματικό με τη λογική τού «περνάμε, θα κάνουμε προπόνηση για τον 3ο». Πλέον, ίσως να ήρθε η ώρα να εξεταστεί η καθιέρωση μίας επίσημης pre-season διοργάνωσης με τη συμμετοχή των «Ευρωπαίων» μας (με σοβαρό οικονομικό κίνητρο), για να μην πηγαίνουν… ξυπόλητοι στ’ αγκάθια των προκριματικών.

3. Δυστυχώς, η λάμψη των συνεχόμενων συμμετοχών σε ομίλους των δύο διοργανώσεων, μας κάνουν να ξεχνάμε το μέγεθός μας. Ενίοτε λοιπόν αντιμετωπίζουμε αλαζονικά τις ομάδες στα πρώτα βήματα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, σε στυλ «εμείς είμαστε γι’ άλλα, πιο δυνατά και πιο μεγάλα». Αντιμετώπιση που, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν αγγίζει μόνο τους συλλόγους και τους οπαδούς τους, μα και τον αθλητικό Τύπο. Ακόμα και χθες, διάβαζα για «ταπείνωση» και «ντροπή» της Ανόρθωσης. Πού να ήμαστε και καμιά ποδοσφαιρική χώρα με δυο-τρεις κατακτήσεις Γιούρο και πέντε-έξι Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν θα μας χωρούσαν οι τόποι! Λύση, σαφώς και υπάρχει: Αυτογνωσία και τα πόδια στο έδαφος.

4. Οι διοικήσεις των συλλόγων μας δεν είναι αλάνθαστες, ούτε οι προπονητές που επιλέγουν. Δεν φταίνε 100% για τα κατά καιρούς στραπάτσα, αλλά κάποιες φορές παίρνουν λάθος αποφάσεις που θα στοιχίσουν. Το ποδόσφαιρο άλλωστε, είναι άθλημα λαθών. Οπότε, ναι, σίγουρα υπάρχει ευθύνη και εκ των έσω, κάτι που είναι αναπόφευκτο. Γινόταν, γίνεται και θα γίνεται.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ