Κρατούσε το κεφάλι του στο τέλος του αγώνα ο Σωφρόνης Αυγουστή και πώς να κάνει αλλιώς; Είδε την ΑΕΚ να έχει στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού την μπάλα στην κατοχή της, ωστόσο για ακόμη μία φορά δεν νίκησε σε ντέρμπι, μένοντας στο άγονο «Χ» με την Ανόρθωση.
Δεν διαφωνεί κανείς πως απέναντι στο κυανόλευκο «τείχος» στο μισό γήπεδο της «Μεγάλης Κυρίας», ήταν δύσκολο να βρεθούν χώροι για ευκαιρίες. Άλλο τόσο αλήθεια, όμως, είναι ότι με περισσότερη μεσοεπιθετική ποιότητα στις τάξεις τους, οι κιτρινοπράσινοι θα μπορούσαν να γίνουν πιο απειλητικοί.
Οι αριθμοί μιλούν και είναι αμείλικτοι για τους Λαρνακείς. Στα ντέρμπι, απλώς, δεν μπορούν και αυτό δεν αφορά μόνο τους προπονητές, προηγουμένως τους Νταβίδ Κανέδα και Τζοάν Καρίγιο, τώρα τον Αυγουστή.
Η ΑΕΚ δεν έχει την ποιότητα και την προσωπικότητα που διέθετε σε προηγούμενα χρόνια, όταν έφτανε σε σημείο να αμφισβητεί τα σκήπτρα του πανίσχυρου τότε ΑΠΟΕΛ. Παίκτες όπως οι Λαρένα, Τομάς, Καταλά, Μουρίγιο, Μοντέιρο, Βάντερ, Άλβες και Τέτε δεν υπάρχουν.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αν είχε τέτοιου βεληνεκούς παίκτες κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν πολύ δυνατά στο κόλπο για τον τίτλο. Προφανώς έτσι δικαιολογείται άλλωστε η απόλυση του τεχνικού διευθυντή Αρνάλ Κόντε, που έφερε στροφή στο μοντέλο μετεγγραφικού σχεδιασμού.
Γράφοντας αυτά, όμως, δεν σημαίνει ότι το υφιστάμενο έμψυχο δυναμικό είναι σκάρτο. Υπάρχουν δυνατότητες, όχι όμως όπως πριν από μερικά χρόνια. Ήρθε και η ταλαιπωρία του Τρισκόφσκι φέτος, ο Ακοράν δεν μπορεί στην ηλικία του να κουβαλά στους ώμους του την ομάδα σε κάθε παιχνίδι, ενώ η πίστη για ανάκαμψη του Τολεμές δεν δικαιώνεται προς το παρόν.
Υπό αυτή την έννοια, μάλλον έχει δίκαιο ο Αυγουστή όταν δηλώνει πως αν η ΑΕΚ εξασφαλίσει εισιτήριο για το Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ θα είναι θαύμα. Πέραν του ότι έτσι κι αλλιώς έκοψε πίσω στη βαθμολογία.