aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

«Περί ηρώων και τάφων»

TΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Μόλις φύγει ο Δεκαπενταύγουστος, μοιραία, συνειρμικά η σκέψη πάει στην έναρξη του πρωταθλήματος. Η μπάλα ποτέ δεν λείπει από κανένα τραπέζι, από καμιά συζήτηση. Βοηθάει, βλέπετε, που καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιουλίου έχουμε μπόλικα παιχνίδια της ΟΥΕΦΑ και μεταξύ μας παρεισφρέει και κυπριακό ενδιαφέρον.

Έχουμε τους δικούς μας εκπροσώπους, τις ομάδες μας. Ντάλα καλοκαίρι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τους ξένους. Κάποτε τα καταφέρνουμε και κάποτε όχι. Όμως, το πρωτάθλημα της κάθε χώρας προκαλεί μια διαφορετικού είδους υπερδιέγερση. Μοιάζει με μαγιάτικο πανηγύρι που όλα τα χρώματα σμίγουν στον χορό.

Όλες οι ομάδες έχουν στόχους και όλοι οι οπαδοί περιμένουν από αυτές να τους υλοποιήσουν. Το ιδανικό, και ουτοπικό, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι αυτό να γίνει με στυλ. Όπως συχνά λέμε, «γκολ και θέαμα». Σπανίζει αυτός ο συνδυασμός. Η τελευταία ομάδα που το πέτυχε (όποιος θέλει συμφωνεί) ήταν η Μπαρσελόνα του Γουαρδιόλα. Αυτή μάλιστα, ήταν ομάδα που πρόσφερε γκολ και θέαμα. Οι υπόλοιπες… προσπαθούν. Τα παραδείγματα των τελευταίων χρόνων και στην Κύπρο είναι ενδεικτικά. Ο ΑΠΟΕΛ, χωρίς να εντυπωσιάζει, με τα γκολ παίρνει τους τίτλους, ο Απόλλωνας, που περισσότερο θέλγει με την απόδοσή του, συχνά και η ΑΕΚ παίρνουν τον τίτλο του θεάματος. Καμιά δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί πλήρως στο σλόγκαν.

Πολλοί θεωρούν αμφίρροπο τι από τα δυο, «γκολ και θέαμα», τελικά αξίζει περισσότερο… γουστάρουν περισσότερο. Η αλήθεια είναι πως η ουσία φαίνεται τα τελευταία χρόνια να βαρεί περισσότερο στη ζυγαριά από το θέαμα. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι ρομαντικοί. Όπως ένας από τους πρωταγωνιστές του εκπληκτικού Αργεντινού συγγραφέα Ερνέστο Σάμπατο, ο Ουμπέρτο Χότα Ντ’ Αρκάνχελο, γνωστός ως Τίτο, στο βιβλίο του «Περί ηρώων και τάφων». Ο Τίτο, λοιπόν, ένα γέρος «άρρωστος» με την μπάλα θυμάται τα παλιά (πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα) και λέει στον νεότερό του Μαρτίν, καθώς τα πίνουν σε ένα μπαρ στο Μπουένος Αϊρες: «Και τελικά, μικρέ, ό,τι και να πεις, αυτό που επιδιώκεται στο ποδόσφαιρο είναι το σκορ. Και σε προειδοποιώ πως εγώ είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ένα θεαματικό παιχνίδι είναι κάτι που γεμίζει την καρδιά και προκαλεί χαρά, τι διάολο. Αλλά ο κόσμος έτσι είναι και στο τέλος αυτό που μετράει είναι τα γκολ».

Από τότε αυτή η συζήτηση. Δεκαετίες μετά σε όλες τις… γωνιές της γης η ίδια ατελείωτη κουβέντα. Να σε γεμίζει η ομάδα ή να παίρνει αποτελέσματα με ένα επιτηδευμένο ποδόσφαιρο; Η εξιστόρηση του Τίτο στον Μαρτίν δείχνει την προτίμησή του. Του φέρνει παράδειγμα έναν αγώνα που θυμόταν παλιά: «Ένα απόγευμα στο ημίχρονο ο Τσάντρα λέει στον Λαλίν «στείλε μου την, γέρο, να μπω να βάλω γκολ». Αρχίζει το δεύτερο ημίχρονο, ο Λαλίν τού κλοτσάει την μπάλα, πράγματι, και ο μαύρος την πιάνει, μπαίνει στη μικρή περιοχή και βάζει γκολ, όπως το είπε. Γυρίζει ο Σεοάνε με ανοικτά τα μπράτσα, φωνάζοντας: «Είδες, Λαλίν, είδες, και ο Λαλίν απαντάει «ναι, αλλά εγώ δεν διασκεδάζω». Αυτό είναι, αν θες, όλο το πρόβλημα του ποδοσφαίρου εδώ πέρα».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ