Οι πράξεις χουλιγκανισμού είναι καταδικαστέες και η Πολιτεία πρέπει να είναι αμείλικτη. Όμως, για να μειωθεί το φαινόμενο (αφού είναι σχεδόν αδύνατο να εξαλειφθεί), πρέπει όλοι οι συντελεστές και κυρίως οι διαιτητές να είναι και να φαίνονται τίμιοι και δίκαιοι, όταν μπαίνουν στο γήπεδο. Ακόμη και οι πράξεις και οι συναναστροφές τους εκτός γηπέδου δεν πρέπει να προκαλούν ή να δίνουν την εντύπωση πως υπάρχει κάποιας μορφής δοσοληψία με παράγοντες ομάδων.
Αν ένας διαιτητής με τα σφυρίγματά του καταδικάζει μιαν ομάδα και ευνοεί άλλην, τότε γίνεται στόχος από αυτούς που λέμε ανεγκέφαλους, χωρίς να σημαίνει πως η αγανάκτηση περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Δεν νοείται να πηγαίνουν στο γήπεδο 5.000-10.000 άνθρωποι, να πληρώνουν, να υφίστανται το κρύο, τη βροχή ή τη ζέστη, να αγωνίζονται οι παίκτες των δύο ομάδων και να κρίνεται το αποτέλεσμα από εσκεμμένα σφυρίγματα.
Διότι, λάθος σφυρίγματα επίσης θα υπάρχουν πάντοτε. Αυτό πρέπει να το μελετήσουν, να το συνειδητοποιήσουν οι διαιτητές και ειδικά αυτοί που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους όταν μπαίνουν στο γήπεδο, διότι ισχύει πως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.