ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Τη φράση «παίζει έδρα» ή «δείχνει σεβασμό στον μεγάλο», έχει λεχθεί πολλές φορές για αποφάσεις των διαιτητών. Είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι κάτι που ισχύει και κακώς ισχύει. Και δεν είναι μόνο κυπριακό φαινόμενο αλλά θα έλεγα παγκόσμιο γιατί το έχουμε δει σε μεγάλες διοργανώσεις.
Τώρα, όσον αφορά στα δικά μας, η διαιτησία δεν ξεκίνησε καλά τη σεζόν και συνεχίζει να κάνει σημαντικά λάθη, τέτοια που κάποια… βγάζουν μάτια. Και συνήθως τα λάθη αυτά ευνοούν τους μεγάλους και… πληγώνουν τους μικρούς. Είναι αποφάσεις που δεν μπορείς να τις δικαιολογήσεις ως ανθρώπινο λάθος. Γιατί εάν είναι έτσι, τότε κάποιοι διαιτητές δεν κάνουν και πρέπει να πάνε σπίτι τους.
Δυο λάθη στην τελευταία αγωνιστική, επιβεβαιώνουν ότι οι διαιτητές πέρα από τον σεβασμό στον μεγάλο, ίσως δείχνουν και φόβο. Πολλές φορές η πίεση της κερκίδας, των παραγόντων, του πάγκου, μπορεί να τους οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις για να ικανοποιήσουν το λαϊκό αίσθημα, όμως μένουν εκτεθειμένοι και μειώνουν συνεχώς το κύρος της διαιτησίας. Αυξάνουν την προκατάληψη.
Στο παιχνίδι Ολυμπιακός – ΑΠΟΕΛ, ο Βασίλης Δημητρίου, διεθνής διαιτητής, δίστασε να αποβάλει τον Μιχαΐλοβιτς για βίαιο χτύπημα σε αντίπαλο. Μια φάση που ήταν ο ορισμός της κόκκινης κάρτας, που θα την έδινε και ο Πρόδρομος Πετρίδης, περιορίστηκε στην κίτρινη κάρτα. Βλέπετε, προηγουμένως είχε αποβάλει τον Σάβιτς, θα απέβαλλε και δεύτερο ποδοσφαιριστή του ΑΠΟΕΛ; Εάν ήταν όμως, από την άλλη πλευρά δεν θα το σκεφτόταν καθόλου. Και διερωτάσαι, τι νοοτροπία είναι αυτή και ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο.
Αυτό το Σάββατο. Την Κυριακή, στο Ομόνοια – Δόξα, ο Ροβέρτος Κώστα έδωσε την παράβαση σε άτσαλο μαρκάρισμα του Κακουλλή στον Παπαφώτη εκτός περιοχής, ενώ ξεκάθαρα ο ποδοσφαιριστής πατούσε τη γραμμή. Μια φάση μπροστά στα μάτια του. Θα έκανε το ίδιο εάν η παράβαση ήταν από την αντίθετη πλευρά; Μάλλον όχι.
Τα πιο πάνω είναι δυο παραδείγματα. Λάθη πολλά κάθε βδομάδα. Άλλα μεγαλύτερα κι άλλα μικρότερα. Ας βοηθήσουν οι διαιτητές τον εαυτό τους και μαζί τη διαιτησία, γιατί κακά τα ψέματα ο κόσμος δεν πάει στο γήπεδο και γι’ αυτό τον λόγο.