aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΑΕΚ ΛΑΡΝΑΚΑΣΟ προπονητής ποδοσφαίρου ως άνθρωπος και ηγέτης

Ο προπονητής ποδοσφαίρου ως άνθρωπος και ηγέτης

Ήταν στις προθέσεις μου να δημοσιεύσω τις απόψεις και τις ιδέες μου, για τον προπονητή ποδοσφαίρου στην σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Ένα τελευταίο γεγονός στην Κύπρο επιτάχυνε την παρέμβαση μου, αυτή.

Παρακολουθώ στο τόπο μου και παγκόσμια τις τάσεις της προπονητικής και του ηγέτη προπονητή ποδοσφαίρου. Δεν θα αναφερθώ στα συνηθισμένα ζητήματα  τεχνικής και τακτικής αλλά θα αναλύσω μερικές απόψεις μου, για τη θέση και την στάση του σύγχρονου προπονητή.

Ο ρόλος του προπονητή είναι πολυσύνθετος και η φιλοσοφία του, ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά  του επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής των ατόμων που καθοδηγεί και ηγείται.

Η προπονητική χαρακτηρίζεται ως μια σύνθετη διαδικασία ενεργειών για την επίτευξη μιας συγκεκριμένης αθλητικής απόδοσης. Για μια τόσο δύσκολη, ευαίσθητη, ρευστή, μοναδική διαδικασία, χρειάζονται προπονητές, με ισχυρή προσωπικότητα, υπόληψη, χαρακτήρα, ήθος , φιλοσοφία , Αρχές και Αξίες, αντοχή στις προκλήσεις και πιέσεις.

Οι τεχνικές γνώσεις  δεν αρκούν σ’ ένα προπονητή ποδοσφαίρου. Οι ρόλοι του προπονητή είναι πάρα πολύ δύσκολοι, μοναδικοί, οι οποίοι χρειάζονται πολλές ικανότητες και δεξιότητες για να ανταπεξέλθει.

Ο προπονητής ποδοσφαίρου υποδύεται ρόλους πατέρα , δασκάλου, ψυχολόγου, φίλου, συμβούλου , καθοδηγητή. Ο προπονητής ως ηγέτης πάει μπροστά και με το θάρρος, την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και την αφοσίωση οδηγεί και δραστηριοποιεί και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Ο προπονητής προσφέρει στους ποδοσφαιριστές του ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και  ψυχολογική και πνευματική ισορροπία. Ο προπονητής τους είναι το πρότυπο τους. Είναι η πλατφόρμα πάνω στην οποία θα ακουμπήσουν για να ηρεμήσουν, να αυτοσχεδιάσουν, και να ονειρευτούν.

Η φιλοσοφία του προπονητή επηρεάζει άμεσα το έργο του και την επαγγελματική νοοτροπία και συμπεριφορά του. Η προσωπική φιλοσοφία αποτελεί τον φάρο του προσανατολισμού για κάθε άνθρωπο και είναι η πηγή από την οποία ξεπηδάει η πρακτική. Η προπονητική είναι πραγματικά μια πολύ δύσκολη λειτουργία. Προσφέρει ασφαλώς , χαρά , ενθουσιασμό, μοναδικότητα συναισθημάτων, αναγνωρισιμότητα, δημοσιότητα, οικονομικούς πόρους. Γι’ αυτό πολλές φορές λέμε, ότι σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, γνωρίζουν τους καλούς  προπονητές και δεν γνωρίζουν τους προέδρους τους. Αυτό το λειτούργημα του προπονητή ποδοσφαίρου, πρέπει εμείς οι προπονητές πρώτιστα να το προστατεύσουμε με  όλα τα μέσα και τις δυνάμεις μας, με την ισχυρή προσωπικότητα και τις αντοχές μας.

Ανέφερα προηγουμένως τα ποιοτικά στοιχεία τα οποία είναι αναγκαιότητα  να συνοδεύουν ένα προπονητή ποδοσφαίρου και τα οποία δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σεβασμού και εκτίμησης και στην ομάδα και στην ευρύτερη κοινωνία. Οι προπονητές με ισχυρό αξιακό υπόβαθρο και ήθος, τιμούν και την αποστολή τους και το  επάγγελμα του προπονητή. Σ’ αυτή την παράξενη εποχή, χρειάζεται απαραίτητα, ο προπονητής να στέκεται υπερήφανος, αξιοπρεπής, δυνατός, ανθεκτικός, ανθρώπινος, ειλικρινής, ταπεινός, αφοσιωμένος, αλλά πάνω απ’ όλα να είναι αδιάφθορος και συνεπής.

Την ποδοσφαιρική περίοδο 2000 -2001, ήμουν προπονητής στον Απόλλωνα Λεμεσού σε μια καταπληκτική χρονιά και κερδίσαμε το Κύπελλο Κύπρου.  Η συμφωνία μας ήταν για ένα χρόνο. Ο πρόεδρος του Σωματείου ο Γιώργος Παπάς, μου είπε ότι είναι εντάξει και του χρόνου την περίοδο 2001 – 2002. Εγώ του είπα ότι είναι εντάξει, χωρίς να μιλήσουμε για οικονομικά ή οτιδήποτε άλλο. Μεσολάβησε η μεταβατική ξεκουραστική περίοδος. Μια μέρα έρχονται σπίτι μου, ο Πρόεδρος Σταύρος Ξενής και μερικά μέλη του συμβουλίου της ΑΕΚ Λάρνακας για να με πείσουν να αναλάβω την ομάδα της ΑΕΚ. Ο Πρόεδρος Σταύρος Ξενής και οι υπόλοιποι, ήταν πάρα πολύ επίμονοι και αποφασισμένοι στην προσπάθεια τους να με εντάξουν στην ομάδα τους.

Ο Πρόεδρος Σ. Ξενής μου πρότεινε διετές συμβόλαιο συνεργασίας,  με αστρονομικά ποσά για την εποχή εκείνη. Τα μισά χρήματα για τον πρώτο χρόνο, να μου δοθούν άμεσα και τα υπόλοιπα κανονικά μηνιαία. Η οικονομική προσφορά της ΑΕΚ και του Σταύρου Ξενή ήταν τρεις φορές περισσότερη από τις αποδοχές μου στον Απόλλωνα και η δουλειά μου θα ήταν στην Λάρνακα κοντά στο σπίτι μου και όχι στην Λεμεσό, με καθημερινή διαδρομή. Επίσης δεν είχα οποιανδήποτε πίεση διότι η ποδοσφαιρική περίοδος τέλειωσε.

Δεν αποδέχθηκα ευγενικά την πρόταση της ΑΕΚ Λάρνακας και την επόμενη χρονιά πήγα πάλιν στον Απόλλωνα και στη Λεμεσό, με τις ίδιες οικονομικές αποδοχές. Στον Απόλλωνα έγιναν εκείνη την χρονιά 2001 – 2002, μερικές ανακατατάξεις και ο φίλος μου ο Γιώργος Παπάς αποχώρησε από Πρόεδρος της ομάδας. Για διάφορους λόγους οι οποίοι τώρα δεν είναι ουσίας, αποχώρησα και εγώ από την ομάδα, στην αρχή της περιόδου και έτσι έμεινα προσωρινά άνεργος. Δηλαδή απέρριψα μια φανταστικά συμφέρουσα πρόταση της ΑΕΚ Λάρνακας, συνέχισα στον Απόλλωνα κρατώντας την προφορική υπόσχεση μου και στο τέλος έμεινα άνεργος.

Αναφέρω τη λέξη άνεργος διότι ήμουν επαγγελματίας προπονητής. Η δουλειά μου ήταν μόνο η προπονητική στο ποδόσφαιρο. Στον Συνεργατισμό ήμουν εθελοντής, χωρίς να παίρνω επιδόματα, το αναφέρω διότι πολλοί στην Κύπρο νομίζουν ότι ήμουν υπάλληλος στον Συνεργατισμό, λόγω της σχέσης μου με αυτόν.

Την αναφορά μου αυτή πρώτη φορά τη δημοσιοποιώ και δεν θέλω να παραστήσω τον σπουδαίο, εξ άλλου δεν το χρειάζομαι τώρα, αφού νοιώθω το σεβασμό και την εκτίμηση όταν κυκλοφορώ στην κοινωνία. Επίσης να μην εκλυφθεί η μαρτυρία μου αυτή ως εγωιστική, πρώτη φορά την αναφέρω. Οι μάρτυρες όλοι είναι ζωντανοί.

Πρόθεση μου είναι να προβληματιστούν οι  προπονητές ποδοσφαίρου και τα νέα παιδιά τα οποία θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν την προπονητική και θα βρεθούν πολλές φορές στην καριέρα τους σε μεγάλα διλήμματα. Συχνά και πυκνά θα δημοσιεύω παρεμβάσεις και σχόλια από την μακρόχρονη διαδρομή μου στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο ή προπονητική, σου δίνει ένα φανταστικό ατέλειωτο ταξίδι. Αυτό το ταξίδι με τις εμπειρίες μου θα μοιραστώ με όλον τον κόσμο.

Η ανθεκτικότητα στις προκλήσεις και τις πιέσεις, πρέπει να είναι πολύ ψηλά στις προτεραιότητες κάθε προπονητή. Η εντιμότητα του προπονητή πάντα εξαργυρώνεται σε πολύ ψηλή τιμή. Η συνέπεια και η αφοσίωση, δημιουργούν ισχυρές βάσεις επιτυχίας του προπονητή μακροπρόθεσμα. Η αυτοπεποίθηση και η υπερηφάνεια είναι τα απαραίτητα εργαλεία του προπονητή.

Το ήθος του προπονητή λάμπει στην ομάδα και φωτίζει τους ποδοσφαιριστές του, αλλά και εκπέμπει στην κοινωνία. Κατά την άποψη  μου όλο αυτό το αξιακό υλικό είναι συσσωρευμένο μόνο σε μια λέξη. Ανθρωπιά. Προπονητής ή οποιοσδήποτε επαγγελματίας χωρίς ανθρωπιά, ιδανικά και αξίες, είναι σαν το πλοίο χωρίς πηδάλιο.

Τα χρήματα δεν καθορίζουν τις αξίες  και την ποιότητα των ανθρώπων. Ο πλούτος του ανθρώπου είναι ο γεμάτος  με αξίες, αρχές και ποιότητα εσωτερικός του κόσμος.

Τα χρήματα είναι συμπλήρωμα και όχι πρωταγωνιστής στην ανάδειξη και στην καταξίωση του ανθρώπου. Τα χρήματα δεν πρέπει να είναι η προτεραιότητα του προπονητή, αλλά η συμμετοχή με εντιμότητα σ’ αυτή την μυσταγωγία του ποδοσφαίρου, που ηρεμεί, σαγηνεύει, συγκινεί και ελκύει εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο. Το να είσαι μέρος ενός τέτοιου μοναδικού φαινομένου είναι το μεγαλύτερο σου επίτευγμα.

Στο μεγάλο προπονητικό ταξίδι, ο προπονητής δεν θα βρει στρωμένα ροδοπέταλα. Θα συναντήσει δυσκολίες και προβλήματα, υποκρισία, κακεντρέχεια, αδικία, ψεύδη, χαρές και λύπες, τεράστιες προκλήσεις και έντονα διλήμματα, αποτυχίες και επιτυχίες. Ποτέ η απογοήτευση να μην τον καταβάλλει και να τον εξασθενεί. Τα όπλα που θα τον συνοδεύουν σ’ αυτό το παράξενο, όμορφο και συναρπαστικό ταξίδι, δεν πρέπει να είναι μόνο οι τεχνικές ποδοσφαιρικές γνώσεις.

Τα πιο ισχυρά όπλα του κάθε προπονητή για να αντέξει σ’ αυτό το μεγάλο και κακοτράχαλο ταξίδι,  είναι το ήθος, η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας , οι αρχές και αξίες, η αντοχή και η ανθεκτικότητα, η υπομονή και επιμονή.

Συντροφιά σ’ αυτό το απέραντο αλλά πανέμορφο ταξίδι ο κάθε προπονητής ποδοσφαίρου πρέπει να έχει πάντοτε την ανθρωπιά, η οποία περικλείει όλες τις αρετές του ανθρώπου.

Τελειώνω την παρέμβαση μου αυτή, με τα λόγια του μεγάλου Γαλλο-αλγερινού φιλόσοφου λογοτέχνη και συγγραφέα,  Albert Camus 1913 – 1960, ο οποίος αγωνίσθηκε ως τερματοφύλακας σε ποδοσφαιρική ομάδα.  Όλα όσα ξέρω για την ηθική και την αίσθηση καθήκοντος, τα έχω μάθει από το Ποδόσφαιρο».

Ανδρέας Μουσκάλλης

Προπονητής Ποδοσφαίρου

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ