ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΥΚΑ
Μπαίνεις σε ένα εστιατόριο. Τρως, πίνεις και σε κάποια στιγμή η παραγγελία σου φτάνει από το γκαρσόνι στον ταμία. Βλέπει το τιμολόγιο, σου βγάζει τον λογαριασμό και στον στέλνει για να πληρώσεις. Αν τύχει και διαμαρτυρηθείς φανερά είτε για το γκαρσόνι είτε για τη χρέωση, ο εστιάτορας πολύ δύσκολα θα στη χαρίσει, μπροστά σε όλους τους πελάτες του. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ο πελάτης είναι ο σύλλογος. Το γκαρσόνι, οι διαιτητές ή ο παρατηρητής. Ταμίας ο αθλητικός δικαστής. Τιμολόγιο, οι πειθαρχικοί κανονισμοί και η προκήρυξη που υποτίθεται εγκρίνονται από τα σωματεία-μέλη της ΚΟΠ. Εστιάτορας, ο επικεφαλής της ομοσπονδίας.
Παράδειγμα πρώτο: Άμα ο Ψευδιώτης ψεύδεται ότι απέβαλε τον Αρουαμπαρένα επειδή δήθεν τον έβρισε, κι όχι γιατί συγκρούστηκαν άθελα, ο αθλητικός δικαστής δεν πρόκειται να εξετάσει το περιστατικό για να απονέμει δικαιοσύνη, όσο προκλητικό κι αν ηχεί στα αφτιά μας. Μην σας παρασύρει το στομφώδες «αθλητικός δικαστής». Η σωστή ερμηνεία του ρόλου του είναι «υπεύθυνος επιβολής ποινών», ο οποίος βλέπει την έκθεση του εκάστοτε διαιτητή σαν το αλάθητο του Πάπα. Πρακτική η οποία δεν ακολουθείται σε σοβαρότερα και προηγμένα πρωταθλήματα.
Το ίδιο και στην περίπτωση του Ερμή, που κινδυνεύει με αφαίρεση 6 βαθμών επειδή η UEFA του αποδίδει υπαιτιότητα για χειραγώγηση του αποτελέσματος στο 1-5 με τη Δόξα. Ο αθλητικός δικαστής δεν θα εξετάσει αν ο σύλλογος της Αραδίππου είναι ένοχος ή αθώος. Ούτε κι αν είχε ζητηθεί εκ των προτέρων η μη διεξαγωγή του αγώνα, με την αθλητική και την αστυνομική Αρχή να μην παρουσιάζουν μηχανισμό αντίδρασης. Ο δικαστής θα εφαρμόσει τον κανονισμό που ανακοίνωσε μεσούσης της τρέχουσας περιόδου η διοίκηση της ΚΟΠ. Εκτός κι αν γίνει κάποιου είδους παρέμβαση από τον «εστιάτορα».
Για όλο αυτό το σκηνικό του παραλογισμού, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης φέρουν τα σωματεία. Δεν αποτελεί δικαιολογία το «μας φέρνουν προ τετελεσμένων». Αν περάσει κι αυτό το καλοκαίρι χωρίς να διορθώσουν ό,τι πάει στραβά, πολύ απλά θα εδραιώσουν τις αδικίες, τον ετσιθελισμό όσων έχουν εξουσία, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, το φαινόμενο των ομάδων που σήμερα μετατρέπονται σε Μπαρσελόνα και αύριο σε Αστέρα Ραχούλας, ή τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το άθλημα.