ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Όσο περνούν τα χρόνια τείνει να καταρριφθεί η αντίληψη, που λέει πως «το χειμώνα είναι δύσκολο να βρεις καλούς ποδοσφαιριστές». Τέσσερις κινήσεις φτάνουν κάποιες φορές, για να επιτευχθεί… ολοκληρωτική μετάλλαξη. Να μην πάμε πολύ μακριά, αρκεί η πρόσφατη μετεγγραφική περίοδος για του λόγου το αληθές.
Βλέπαμε την ΑΕΛ να σκοράρει με το σταγονόμετρο, ήρθαν οι Νταβίδ Τεξέιρα, Ντενίλσον Γκαμπιονέτα, Μανουέλ Τόρες, Ζοάν Ρομάν και… δέκα γκολ σε τέσσερα ματς. Κάτι ανάλογο ισχύει για την Ανόρθωση, η οποία στο πρόσωπο του Μίχαλ Γκιούρις δείχνει πως βρήκε τον ιδανικό εκτελεστή.
Αναμφισβήτητα, όμως, η ομάδα που μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο είναι η Νέα Σαλαμίνα. Την έβλεπα και τη λυπόμουν πριν από μερικούς μήνες, αλλά με το που έριξε στο γήπεδο κατά κύριο λόγο τους Τιάγκο Φερέιρα-Καρλάο και κατά δεύτερο τους Τσαρλς Ελουντού-Φαρσάντ Νουρ, απέκτησε ταχύτητα, ποιότητα και ουσία.
Δεν μπορεί, όμως, να μη γίνει λόγος για τον Εμίλιο Ενσούε του ΑΠΟΕΛ, όπως και για τον Κέβιν Μπεριγκόντ της Πάφος FC, οι οποίοι έκαναν πολύ αισθητή την παρουσία τους. Βεβαίως, μέσω των εναπομεινασών 11 αγωνιστικών, ίσως ξεπεταχτούν και άλλοι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα μας εκπλήξουν ευχάριστα όταν θα προσαρμοστούν καλύτερα.
Εδώ, όμως, υπάρχει τροφή για σκέψη και σηκώνει συζήτηση για μία μεγάλη αντίφαση. Το καλοκαίρι υπάρχουν ομάδες με ποσοστό αποτυχίας που ξεπερνά το 50-60%, ενώ έχουν μπροστά τους ολάκερο καλοκαίρι και κάτι για να κάνουν τις κινήσεις τους. Οι ίδιοι άνθρωποι παρουσιάζουν μπασκετική ευστοχία, όμως, όταν σε ένα μήνα πρέπει να εντοπίσουν τέσσερις παίκτες που θα κάνουν την πολυπόθητη διαφορά!
Η εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι απλοϊκή. Το χειμώνα οι ομάδες έχουν βρει τον δρόμο τους, έχουν κατασταλάξει στον βασικό κορμό τους και οι προπονητές ξέρουν ακριβώς τι χρειάζονται. Αντιθέτως, το καλοκαίρι αρχίζει ένα αλόγιστο πανηγύρι, σε στυλ «θέλω το ένα, θέλω το άλλο, προτάθηκε αυτός, προτάθηκε ο άλλος, να δοκιμάσουμε και αυτόν, να δοκιμάσουμε τον άλλο…».
Ώσπου να το καταλάβουν, το περιλάλητο, πολυφορεμένο και τετριμμένο, «φέτος δεν θα κάνουμε μετεγγραφές για χάριν των μετεγγραφών», μπαίνει για ακόμη μία φορά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και τρέχουν τους κρύους μήνες της χρονιάς να σώσουν ό,τι σώζεται… «Μια κατάσταση όπου, επιλύοντας ένα πρόβλημα, δημιουργείται ένα άλλο, το οποίο οδηγεί ξανά στο αρχικό και, κατ’ επέκταση, σε αδιέξοδο» ή αλλιώς, ο ορισμός του φαύλου κύκλου.