ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ
Παρακολουθώ αυτές τις μέρες το σίριαλ που έχει ξεκινήσει στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Πασχίζω ο αφελής να αντιληφθώ τι σόι έργο είναι. Τραγωδία άραγε; Έτσι δείχνουν τα πρώτα επεισόδια. Το σενάριο περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία μιας τραγωδίας. Ουρλιαχτά, κλάμα, απόγνωση, ανθρώπους να οδύρονται.
Έχει, όμως, και πολύ φόβο βρε παιδιά. Κάποιοι είναι πασιφανές ότι έχουν χάσει τον ύπνο τους. Τρέμουν πού θα οδηγήσει όλο αυτό το κακό. Κάποιοι βλέπουν ότι, ενδεχομένως, θα χάσουν και τ’ αβγά και τα καλάθια. Αν τους κόψουν τα στοιχήματα ή αν θα έχουν κόστος, τι νόημα θα έχει η παρουσία τους στον ποδοσφαιρικό χώρο;
Υπάρχουν, ωστόσο, και μερικές σκηνές στο σενάριο, που θυμίζουν ταινία μυστηρίου. Αλληλομαχαιρώματα, ίντριγκες, εγκληματίες που δεν φανερώνεται ακόμη η ταυτότητά τους, απειλές… Ας πούμε, ακούγοντας τη βαρύγδουπη κοφτή ατάκα του προέδρου της Ομοσπονδίας «Το πάρτι τελείωσε», σε πιάνει ένα τρέμουλο… Ακούγοντας παράλληλα, να λέει με… πόνο ψυχής, ότι οι διευθυντές της ΟΥΕΦΑ του είπαν ότι το επίπεδο του κυπριακού ποδοσφαίρου είναι ανάλογο με εκείνο της Αλβανίας, δηλαδή, κατεστραμμένο, αισθάνεσαι δέος.
Κι εκεί, που είσαι συγχυσμένος αν τελικά το σίριαλ είναι τραγωδία ή μυστηρίου, ακούς ότι η εξέλιξη είναι σκληρότατα μέτρα και ποινές που κόβουν την ανάσα. Βαρύτατα πρόστιμα, αποβολές από διοργανώσεις, έως και αφανισμό από τον ποδοσφαιρικό χώρο. Ακόμη και αν δεν είσαι μέρος αυτού του θεάτρου, δεν μπορεί, ο τρόμος θα σε αγγίξει! Και προβληματίζεσαι, μπας και τελικά πρόκειται για terror movie.
Ό,τι και αν είναι τελικά, το σίγουρο είναι ότι όπως σχεδόν σε όλα τα έργα, υπάρχει ένας ισχυρός πρωταγωνιστής. «Το παιδί» τον αποκαλούσαμε όταν ήμασταν μικροί. Έχοντας ζήσει την εποχή των ταινιών του Φαρ Ουέστ, συνήθως το «παιδί» ήταν κάποιος μάγκας σερίφης. Έστω ένας πιστολέρο-αστραπή, που αναλάμβανε και καθάριζε τους εγκληματίες.
Λοιπόν, σ’ αυτό το σίριαλ υπάρχει το «παιδί». Ονόματι Κωστάκης. Τώρα, πιστολέρο με όνομα Κωστάκης, η αλήθεια δεν κολλάει. Βλέποντας, όμως, τις φωτογραφίες του που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες, έχει το προφίλ λεβέντη σερίφη. Βλέμμα βλοσυρό, κορμοστασιά που θα την ζήλευε και ο Κλιντ Ίστγουντ στα νιάτα του, και ύφος αποφασιστικό. Σε πείθει βρε παιδί μου, ότι θα καθαρίσει την κυπριακή «Αλβανία».
Εκεί, όμως, που παρακολουθεί κάποιος το σίριαλ, τυχαία ξεπηδούν σερφάροντας στο Διαδίκτυο μερικές πληροφορίες. Όπως για παράδειγμα ότι τα φαινόμενα με πρωταγωνιστές διάφορους ελεεινούς δεν είναι χθες που εμφανίστηκαν στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Πρέπει να πάει κάποιος πολλά χρόνια πίσω για να βρει την άκρη του νήματος. Αρχίζεις να υποψιάζεσαι, ψάχνεις λιγάκι και ανακαλύπτεις ότι και οι περιβόητοι κόκκινοι και κίτρινοι φάκελοι έχει χρόνια που έρχονταν. Και συνεχίζεις το ψάξιμο. Βρίσκεις κι άλλες πληροφορίες. Τι τους κάναμε αυτούς τους φακέλους.
Αρχικά τους κλείδωναν σε κάποια γραφεία. Μπας και τους ψάξει κανείς και βγει στην επιφάνεια η βρώμα. Μετά όταν άρχισαν κάποιοι να ρωτάνε γι’ αυτούς, έδωσαν μερικούς στην Αστυνομία. Εν γνώσει τους ότι ήταν αδύνατο να βρεθούν μαρτυρίες. Μετά τους έπαιρναν πίσω και τους έριχναν στην αποθήκη. Και συνέχιζαν όλοι τους να απομυζούν το κυπριακό ποδόσφαιρο και μερικοί να θησαυρίζουν. Όσο για τους έρμους τους φιλάθλους, τους δούλευαν ψιλό γαζί.
Τι σου το Διαδίκτυο! Ξαφνικά εμφανίζει και την πιο σπουδαία πληροφορία απ’ όλες. Ο Κωστάκης, το «παιδί» που λέγαμε πιο πάνω, είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας, που κάποιοι ελεεινοί μετέτρεψαν σε σφηκοφωλιά, από το 2001! Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Και γιατί βρε «παιδί» τόσα χρόνια πιστολέρο δεν καθάρισες την σφηκοφωλιά; Τι έκανες τόσα χρόνια;
Πώς τους ανέχτηκες; Και τώρα μας το παίζεις «σταυροφόρος» της κάθαρσης; Αν όντως γίναμε «Αλβανία», τότε εσύ ως αρχηγός γιατί δεν πήγες ακόμη σπίτι σου; Έλεος πια! Την αποτυχία και την καταστροφή δεν την αναλαμβάνει κανείς. Αναπόφευκτα καταλήγεις στο ασφαλές συμπέρασμα: Κωμωδία είναι κι αυτό το σίριαλ, όπως τόσα άλλα στο δύσμοιρο αυτό νησί…