ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΗ
Το χατ-τρικ του Έρλινγκ Χάλαντ, μου δίνει τροφή για να γράψω τα πιο κάτω, να συγκρίνω κυπριακούς με άλλους ευρωπαϊκούς συλλόγους αλλά γενικότερα τη νοοτροπία μας ως κυπριακό ποδόσφαιρο. Ο 19χρονος ποδοσφαιριστής της Σάλτσμπουργκ στο ντεμπούτο του στο Champions League πέτυχε τα τρία από τα έξι γκολ της ομάδας του στην επιβλητική νίκη επί της Γκενκ με 6-2.
Ο νεαρός Νορβηγός αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής για την πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων, όπως ανακοίνωσε η UEFA. Ονειρικό ντεμπούτο για τον μόλις 19 χρονών ποδοσφαιριστή, που νωρίς ανοίγει τα φτερά του και εφόσον δώσει συνέχεια, σίγουρα θα βρεθεί σύντομα στο στόχαστρο μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων.
Στα 19 του χρόνια, λοιπόν, τον εμπιστεύθηκαν στη Σάλτσμπουργκ ως βασικό επιθετικό της ομάδας. Εδώ; Οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές γίνονται 22 – 23 χρονών και ψάχνουν θέση στην ομάδα τους, ενώ συνηθίζουμε να τους χαρακτηρίζουμε νεαρούς. Στην Ευρώπη, στην πιο πάνω ηλικία είναι ήδη φτασμένοι, διαπρέπουν και κάνουν τη διαφορά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τη στιγμή που πρέπει να πάρουν ευκαιρίες, να τους εμπιστευθούν οι ομάδες τους, δίνοντάς τους χρόνο να αναδείξουν το ταλέντο τους, φέρνουν ξένους που θεωρούν πως είναι καλύτεροι (κάποτε είναι, κάποτε όχι). Αποτέλεσμα; Είτε μένουν στον πάγκο είτε και εκτός ομάδας και μειώνονται αισθητά οι πιθανότητες ανάδειξής τους.
Ενώ σε μικρότερες ηλικίες διαφαίνεται να γίνεται δουλειά και οι νεαροί που ξεχωρίζουν να κάνουν συνεχή βήματα, να βελτιώνονται και να έχουν την προοπτική ανέλιξης, το πρόβλημα εστιάζεται στον προθάλαμο της πρώτης ομάδας. Εκεί που είναι έτοιμοι να κάνουν το αποφασιστικό βήμα και το άλμα, η ξενομανία που επικρατεί τους ανάβει κόκκινο. Για τον πιο πάνω λόγο, την απραξία και την υποβάθμισή τους αφού τη θέση που ήταν έτοιμοι να πάρουν στην Α’ ομάδα, την καταλαμβάνουν ξένοι.
Όταν καταφέρουν και αλλάξουν αυτή τη νοοτροπία, οι Σύλλογοι, οι προπονητές και γενικότερα όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, τότε ίσως δούμε νεαρούς Κύπριους να διακρίνονται. Όχι όταν φθάσουν τα 25 τους αλλά νωρίτερα, στα 18 και στα 19. Γιατί όχι; Τότε θα πούμε πως υπάρχει και ελπίδα και μέλλον σε εθνικό επίπεδο. Αυτό που επιβάλλεται και είναι αναγκαίο, είναι εμπιστοσύνη των ομάδων στα δικά τους παιδιά, εφόσον κι αυτά έχουν το ταλέντο, δουλεύουν και αξίζουν της ευκαιρίας.
