ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Είναι κάτι στιγμές κατά τις οποίες ξύνεις το κεφάλι, ενίοτε χαϊδεύεις και το πηγούνι απορώντας και σκέφτεσαι: Κάποιοι παράγοντες στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον Αθλητισμό, οι οποίοι κατέχουν σημαντικό πόστο σε οργανισμό ή ομοσπονδία, πόσο γερά άντερα διαθέτουν όταν βρεθούν σε θέση να πάρουν κάποια απόφαση σε εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα;
«Αυτήν την περίοδο, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να ήμουνα στη θέση τους», μπορεί εύκολα να πει κανείς, όταν οι εξελίξεις μοιάζουν με… κυκλώνα και τέτοιους είδους παράγοντες βρίσκονται στο «μάτι» αυτού.
Άνθρωποι-πρόεδροι που βρέθηκαν ουκ ολίγες φορές μέσα στη δίνη σημαντικών εξελίξεων, τα πόδια τους… κτυπούσαν στον πισινό τους από το πολύ τρέξιμο και ο φόρτος εργασίας τους έμοιαζε με ανάβαση σε παγωμένο βουνό συγκριτικά με αυτόν που είχαν οι προκάτοχοί τους.
Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του ΚΟΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης και ο πρόεδρος της ΚΟΠ, Γιώργος Κούμας, από τότε που ανέλαβαν τα ηνία, βρέθηκαν τόσες πολλές φορές μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και κλήθηκαν ουκ ολίγες φορές να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Και όλα αυτά, δεχόμενοι πιέσεις από παντού. Δεν είναι λίγες οι φορές που έμοιαζε λες και τους έσφιγγε μία… μέγγενη.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Ας αρχίσουμε από τις ισχυρές αντιδράσεις για την κάρτα φιλάθλου και την ταλαιπωρία που υπέστη χιλιάδες κόσμος που είχε τη φαεινή ιδέα να την εκδώσει τελευταία στιγμή. Αποφασίστηκε η ενεργοποίηση του μέτρου αυτού επί προεδρίας Κλεάνθη Γεωργιάδη, αλλά ο Μιχαηλίδης είναι αυτός ο οποίος δέχθηκε πολιτικές πιέσεις, αλλά και πίεση από κάποια σωματεία για να «πέσει» το μέτρο αυτό ή ακόμη και να διαφοροποιηθεί. Και σ’ αυτά, οι μέχρι αηδίας βρισιές από τους κάφρους…
Το θέμα με το δελτίο υγείας του Φρανσίς Ουζόχο, θυμάστε πόσο καιρό διήρκησε; Πάνω από μήνα σίγουρα. Και ποιος δεν επέμβηκε… Ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, όλοι είχαν άποψη, αλλά η πίεση την οποία δέχθηκε ο Μιχαηλίδης εκείνο το διάστημα ήταν τόση που ίσως να του προκάλεσε και δεκάδες ημικρανίες. Παράλληλα, έτρεχε και το θέμα με το γήπεδο της Λεμεσού, του οποίου η ανέγερση ταλαιπωρήθηκε από τα μπάζα στο υπέδαφος και ακόμη ταλαιπωρείται εξ αιτίας κορωνοϊού. Αυτά επιφανειακά, διότι σκεφτείτε πόσοι άλλοι με του «ψύλλου πήδημα» απευθύνονται στον πρόεδρο του ΚΟΑ και ψάχνουν λύση.
Πάμε στον Κούμα, τώρα ο οποίος έζησε κι αυτός τις δικές του «καταιγίδες». Τι να πρωτοθυμηθούμε. Λίγα τράβηξε κι αυτός με την πολύκροτη υπόθεση Ουζόχο; Απ’ εκεί και πέρα είχαμε τους κόκκινους φακέλους και τα στημένα παιχνίδια, βομβιστικές επιθέσεις σε περιουσιακά στοιχεία διαιτητών, αναβολή αγωνιστικής, διαφθορά εξ αιτίας της οποίας η… χάρη μας έφτασε σε όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικά χώρες, πέραν των γειτονικών και άλλα πολλά.
Επίσης, δύο χρόνια μετά την ανάληψη της προεδρίας της ΚΟΠ, ο Κούμας βρίσκεται πλέον και ενώπιον της δυσκολότερης απόφασης που αφορά στο μέλλον του ποδοσφαίρου μας. Και πιθανόν να χρεωθεί σε αυτόν η πιο σκληρή απόφαση, ένεκα των πιέσεων που δέχεται από τα περισσότερα σωματεία και αφορά στην πιθανή διακοπή του πρωταθλήματος. Παλαιότερα έβρισκε τρόπο να ελιχθεί και να ικανοποιήσει περισσότερο από μία εμπλεκόμενες πλευρές με τις αποφάσεις του, τώρα όμως, θα χρειαστεί να τεθεί αντιμέτωπος με ακόμη πιο τραγικές καταστάσεις.