aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Ελληνικό Πρωτάθλημα | Ποδοσφαιρικά Νέα απο ΕλλάδαSUPERLEAGUEΚόκκινη κάρτα σε νεοναζί, ρατσιτσές και φασίστες

Κόκκινη κάρτα σε νεοναζί, ρατσιτσές και φασίστες

Κάποιοι υποστηρίζουν πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλοι, ίσως πιό «ψαγμένοι», θεωρούν πως αυτό συμβαίνει, μόνο όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες. Και ορισμένοι, που προφανώς αντιλαμβάνονται και αναγνωρίζουν την έννοια της συνευθύνης, εκτιμούν πως η Ιστορία είμαστε όλοι εμείς.

Περίπου εκατό χρόνια πριν, η Ευρώπη ζει τους πρώτους μήνες της Οκτωβριανής επανάστασης. Του πρώτου -τέτοιου μεγέθους και με τέτοιον αντίκτυπο- λαϊκού κινήματος, κατά της καταπίεσης από την εξουσία. Λίγο αργότερα, η Συνθήκη των Βερσαλλιών, βάζει τέλος στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Και τα αμέσως επόμενα χρόνια, τα αντανακλαστικά της ίδιας εξουσίας, εφευρίσκουν ένα μόρφωμα-εργαλείο, που θα έμελλε να αφήσει πίσω του εκατομμύρια νεκρούς. Ενας μετρίου επιπέδου ζωγράφος και -όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- πολλαπλώς συμπλεγματικός «άνθρωπος», ηγείται του φαινομένου που θα ονομασθεί ναζισμός και θα μείνει στην Ιστορία, ως μία από τις πλέον επονείδιστες κατακόμβες, μία από τις χειρότερες εκφάνσεις του ανθρώπινου είδους.

Βρισκόμαστε, λίγα χρόνια πριν από την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση του 1929 και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Ακολούθησαν 15 χρόνια «μαυρίλας» για την «γηραιά ήπειρο», όπου κυριάρχησαν ο ναζισμός, ο ρατσισμός και ο φασισμός, εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια και τις -από τους ίδιους- διαμορφωθείσες οδυνηρές συνθήκες, αφαιρώντας στο διάβα τους εκατομμύρια ψυχές.

Τα χρόνια κύλησαν, ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος έληξε το 1945 και ο κόσμος σταδιακά άρχισε να «συνέρχεται». Η Δημοκρατία, έστω και με την σύγχρονη μορφή της, αποτέλεσε -με λιγοστές εξαιρέσεις- το κύριο πολίτευμα στην υφήλιο. Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται πλέον και στους μη έχοντες …φυσιολογική αντιληπτική ικανότητα, η επώαση του φιδιού, οδεύει προς την ολοκλήρωση της. Και δανειζόμενοι, ένα έτερο συμπαθές δίποδο του ζωϊκού βασιλείου, χρήσιμο και δόκιμο θα ήταν, να μην «στρουθοκαμηλίζουμε». Η άνοδος της ακροδεξιάς -που αποτελεί την ιδανική βιτρίνα των τριών «εξαδέλφων», του φασισμού, του ναζισμού και του ρατσισμού- αλλά και αμιγώς εθνικιστικών πολιτικών παρατάξεων στην Ευρώπη, είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Η Γερμανία, η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Ιταλία και η Ελλάδα, είναι -μεταξύ άλλων- χώρες, όπου το φαινόμενο του νεοναζισμού κάνει ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία του.

Επιχειρώντας, έστω αδόκιμα, μία «σμίκρυνση» της «μεγάλης εικόνας», διαπιστώνουμε, πως εκφράσεις και εκφάνσεις των τριών «εξαδέλφων», έχουν εισχωρήσει και στο ποδόσφαιρο. Και ο λόγος είναι απλούστατος. Το λαοφιλέστερο των παιχνιδιών, έχει τόσο μεγάλη διάχυση στον κοινωνικό ιστό, που το καθιστά άμεσα, ιδιαίτερα πρόσφορο ως έδαφος και πεδίο ανάπτυξης και έντονης παρουσίας.

Τελευταίο -χρονικά- περιστατικό, αποτελεί η εμφάνιση στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, του «Μαύρου Ήλιου» των SS, συνοδευόμενου από τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, κατά τη διάρκεια του αγώνα Ελλάδα-Εσθονία για το Nations League.

Επειτα από παρέμβαση του ΑΠΕ ΜΠΕ, η UEFA όχι μόνον τοποθετήθηκε εκφράζοντας τις θέσεις της για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά αποφάσισε και την διεξαγωγή σχετικής έρευνας για όσα διαδραματίσθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας την περασμένη Κυριακή.

Με αφορμή αυτό το περιστατικό, το ΑΠΕ ΜΠΕ, προσέγγισε ανθρώπους του ελληνικού ποδοσφαίρου, προκειμένου να γίνει αντιληπτός ο αντίκτυπος που προκλήθηκε στην κοινωνία της «στρογγυλής θεάς».

Ο Γιώργος Δαρίβας είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς, που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γεννημένος στα 1926, ο «Λορέντσι» του Ολυμπιακού, έζησε τα φρικτά χρόνια της κατοχής. Και θυμάται, μιλώντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ: «Βγαίναμε από το σπίτι μας και βλέπαμε στον δρόμο πτώματα. Πεθαμένους από την πείνα! Και από κάποια στιγμή και μετά, δεν μας έκανε καμμία εντύπωση! Είχε γίνει κομμάτι της ζωής μας. Είχαμε εξοικιωθεί μ΄ αυτό που αντικρύζαμε»…

Η αφήγηση του Δαρίβα συγκλονίζει ακόμη και από το τηλέφωνο. Ακούς έναν άνθρωπο 92 ετών και ανατριχιάζεις: «Δεν θέλω παιδί μου να τα ξαναζήσω αυτά. Ημασταν 14-15 χρονών παιδιά και ζήσαμε την πείνα. Πηγαίναμε στην επαρχία αναζητώντας τρόφιμα και ανταλάσσαμε προϊόντα. Ενα σαπούνι για μερικά φασόλια. Δεν είχαμε παπούτσια να φορέσουμε. Ηταν καταστροφή. Γιατί οι ναζί δεν πέρασαν κι έφυγαν από την Ελλάδα. Πέρασαν, μας πάτησαν κι έφυγαν! Παναγία μου! Και μόνο που το σκέπτομαι, είναι ένας εφιάλτης…».

Με απεριόριστα… χιλιόμετρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και περισσότερους από 500 αγώνες στους πάγκους, η άποψη του Στάθη Σταθόπουλου, έχει αυταπόδεικτα, βαρύνουσα σημασία. «Τέτοια φαινόμενα, προκαλούν θλίψη και ντροπή», επισημαίνει στο ΑΠΕ ΜΠΕ, ο «ακαδημαϊκός» της προπονητικής και συνεχίζει:

«Γιατί το ποδόσφαιρο, είναι ένα παιχνίδι που ενώνει τους ανθρώπους, όπως και ο αθλητισμός στο σύνολο του. Ο ρόλος του είναι ψυχαγωγικός, έχει αλλαγές συναισθημάτων (χαρά και στεναχώρια), αλλά και υποστήριξη για την ομάδα που αγαπάς. Αρα, η πολτική δεν αρμόζει στους χώρους άθλησης, εν γένει. Για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα, πρέπει να δούμε τα αίτια που τα προκαλούν. Είναι προτιμότερο να προλαμβάνεις, παρά να καταστέλλεις. Και τα αίτια, είναι η παρακμή σε πολιτικό, οικονομικό και κυρίως κοινωνικό επίπεδο. Επίσης πολύ σημαντικό, είναι το γεγονός, ότι έχει χαθεί η κριτική σκέψη. με αποτέλεσμα, τα ερεθίσματα που δεχόμαστε να μην τα επεξεργαζόμαστε και να κάνουμε πράγματα, για τα οποία δεν γνωρίζουμε, ούτε τις συνέπειες, ούτε τον αντίκτυπο που έχουν. Ολες αυτές οι συμπεριφορές, δεν περιορίζονται στον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά επεκτείνονται και στην ιδιωτική ζωή, όπου εκδηλώνονται με πράξεις βίας. Ομως το ποδόσφαιρο, λόγω της πολύ μεγάλης δημοφηλίας, ευνοεί τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αυτό επιβεβαιώνει, ότι εάν ονομάσεις αυτήν την συμπεριφορά, φασισμό, δεν είναι ιδεολογία. Αλλά μία έκφραση πολιτικής παρακμής. Δεν λύονται με λόγια τέτοια ζητήματα. Θα πρέπει να αρχίσουμε από την οικογένεια, το σχολείο, το κράτος και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ειδικά η οικογένεια και το σχολείο που έχουν πρωταρχικό ρόλο, δεδομένου ότι αποτελούν τους φορείς κοινωνικοποίησης του ατόμου. Πρέπει να μαθαίνεις στο παιδί σου τις απλές, αλλά συνάμα θεμελιώδεις αξίες. Οπως είναι ο σεβασμός. Το κράτος, θα πρέπει να προβάλει το νόημα του αθλητισμού, που είναι ακριβώς να ενώνει. Οτι στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο, έχουν θέση άπαντες. Και τα ΜΜΕ δεν πρέπει να προβάλουν τα γεγονότα, έτσι ώστε να ηρωποιούνται αυτοί που τα κάνουν, αλλά να προβάλουν τα σωστά πρότυπα. Εμείς αυτά τα θέματα στο ποδόσφαιρο «τα έχουμε βρει». Από την δεκαετία του 1970, όταν και ήλθαν στην Ελλάδα οι πρώτοι ξένοι ποδοσφαιριστές. Εχουμε παίκτες διαφορετικού χρώματος, φυλής, θρησκείας. Επομένως, ο ρατσισμός στους κόλπους της ομάδας, δεν υφίσταται. Υπάρχουν αυτοί που μιλούν στο Κοινοβούλιο για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Εγώ θα πω, ότι το ποδόσφαιρο έχει πολιτικοποιηθεί. Και αυτό οφείλεται στην πολιτική παρακμή…».

Ο Στέλιος Σεραφείδης και ο Ανδρέας Σταματιάδης έχουν προσωπικές αναμνήσεις από την κατοχή. Συνομήλικοι, γεννημένοι αμφότεροι με λίγους μήνες διαφορά το 1935, έζησαν στο «πετσί» τους την κόλαση του ναζισμού. 

Ο επί 20ετία (1951-1972) τερματοφύλακας της ΑΕΚ, Στέλιος Σεραφείδης, μιλά με σκληρά λόγια για τους νοσταλγούς του ναζισμού που έκαναν την εμφάνισή τους στο ΟΑΚΑ: «Το ποδόσφαιρο ενώνει τους λαούς, όλοι το γνωρίζουμε. Όσα συνέβησαν στο ΟΑΚΑ είναι εξωφρενικά. Αυτοί που τα έκαναν είναι μιάσματα των κοινωνιών και φυσικά τους καταδικάζουμε όλοι. Πρόκειται για κτήνη, για φασίστες, για χολέρα των κοινωνιών. Κάποια στιγμή -να το πούμε απλά- αυτά τα άτομα πρέπει να τα μπαγλαρώνουν και να τα εξαφανίζουν. Κι εμείς ζήσαμε την εμπειρία της ανάμιξης της πολιτικής με το ποδόσφαιρο. Έπαιζε η ΑΕΚ στη Δανία και μπήκαν κάποιοι μέσα για να διαμαρτυρηθούν για τη χούντα. Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για εντελώς διαφορετικά πράγματα, καμία σχέση με τα φασιστικά. Κάποτε η εθνική ομάδα γέμιζε τα γήπεδα. Τώρα άλλαξαν οι καιροί, είναι τελείως διαφορετική εποχή. Φυτοζωεί η εθνική και δεν φαίνεται να έχει μέλλον, κυρίως λόγω των πολλών ξένων παικτών. Θα αφανιστούν τα ελληνόπουλα και λυπάμαι που το λέω ότι δεν έχει μέλλον. Κυρίως είναι θέμα προσωπικοτήτων που δεν υπάρχουν πια. Αν θυμηθούμε ποιους παίκτες είχε η Ελλάδα το 2004 και κατέκτησε το EURO θα δούμε ότι ο καθένας ήταν προσωπικότητα. Είναι αδιανόητο που δεν βγήκε κάποιος από τους εν ενεργεία διεθνείς να πει ότι δεν τα θέλουμε στο γήπεδο αυτά τα μιάσματα. Κάποτε ο Φάντροκ έλεγε, όταν κόβεις ένα δάκτυλο πρέπει να κόψεις όλο το χέρι. Υπάρχει αρρωστημένη κατάσταση και πρέπει οι υπεύθυνοι να κάτσουν κάτω και να λάβουν τα μέτρα που πρέπει».

Συνομίληκος και συμπαίκτης του Στέλιου Σεραφείδη, ο Ανδρέας Σταματιάδης πέρασε όλο το διάστημα της ποδοσφαιρικής του καριέρας στα κιτρινόμαυρα. Επαιξε σε 465 αγώνες της ΑΕΚ και σημείωσε 139 γκολ, ενώ είναι ένας από τους λίγους που κατέκτησαν το πρωτάθλημα τόσο ως παίκτες (1963, 1968) όσο και ως προπονητές (1977) της Ένωσης.

«Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Καμία σχέση με την ομάδα μας. Δεν έχουν καμία σχέση με την ΑΕΚ και πολύ περισσότερο με την εθνική ομάδα. Θα έπρεπε να έχει επέμβει άμεσα η αστυνομία, να τους συλλάβει και να μην τους επιτρέψει να ξαναπατήσουν το πόδι τους στο γήπεδο. Δυσφημούν τη χώρα και την ιστορία μας, δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα μας. Παιδάκι ήμουν και έξω από το σπίτι μας έκαναν περιπολία οι ναζί. Έζησα τέτοιες στιγμές για να βλέπω τώρα κάποιους να σπιλώνουν την ελληνική ιστορία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αντέδρασαν οι διεθνείς. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Ισως επειδή να νέα παιδιά δεν έχουν ζήσει τίποτα. Δυστυχώς -ευτυχώς γι΄αυτούς- δεν έζησαν δύσκολα χρόνια και δεν εκτιμούν το ρόλο τους. Εγώ ήμουν 15 χρόνων και άλλαζα δύο συγκοινωνίες για να κάνω προπόνηση: Πετράλωνα-Ομόνοια και Ομόνοια-Φιλαδέλφεια. Περάσαμε δυσκολίες, ζήσαμε την πείνα, σεβόμασταν το άθλημα, τους φιλάθλους. Το ποδόσφαιρο έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Ισως για κάποιους όλα να είναι εύκολα και να μην επηρεάζονται από τέτοιες ασχήμιες εις βάρος της ιστορίας της Ελλάδας. Φτάσαμε στο σημείο αυτό γιατί σταδιακά ανεχτήκαμε πολλά…Εχω εκπροσωπήσει την προσφυγιά με τη φανέλα της ΑΕΚ και την πατρίδα μας με τη φανέλα της εθνικής. Για εμένα αυτό που έγινε στο ΟΑΚΑ είναι η χειρότερη ύβρις που υπάρχει. Ο πατέρας μου ήλθε από τη Μικρά Ασία, πολέμησε με τον ελληνικό στρατό και τραυματίστηκε. Είναι απίστευτο που δεν αντέδρασε κανείς με όσα έγιναν. Πώς θα πάμε μπροστά έτσι;».

Από αυτήν την… ιδιόμορφη «στρογγυλή τράπεζα» που διοργάνωσε το ΑΠΕ ΜΠΕ, δεν θα μπορούσε να λείπει, ο Σάββας Κωφίδης. Μέλος -μαζί με τον Βασίλη Χατζηπαναγή και τον Λάκη Παπαϊωάννου- της θεαματικότερης «τριπλέτας» που είδαν τα ελληνικά γήπεδα, όποτε έπαιζε ο Ηρακλής, ο Κωφίδης, είναι σήμερα τεχνικός διευθυντής στα τμήματα υποδομών της ΠΑΕ Αρης.

Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα που αφορούν στην κοινωνία, ο Κωφίδης ούτε μασά τα λόγια του, ούτε κρύβεται πίσω από δάκτυλα, τονίζοντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ: «Ασφαλώς και η πολιτική έχει θέση στο ποδόσφαιρο. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι μέσα στην ζωή μας. Και ο,τιδήποτε είναι μέσα στην ζωή μας, οποιαδήποτε δραστηριότητα μας, είναι πολιτική. Και μέσα από το ποδόσφαιρο, μπορούμε να μεταδώσουμε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Το φαινόμενο του ναζισμού και του φασισμού, είναι ένα τίποτε. Δεν υπάρχει. Δεν είναι καν, ιδεολογία. Ουτε ιδέα. Αρα δεν υφίσταται. Και φυσικά πρέπει να εξαλειφθεί. Ασφαλώς και στέκομαι απέναντι σε τέτοιου είδους ενέργειες. Και επειδή το ποδόσφαιρο έχει μεγάλη δύναμη, πρέπει μέσα απ’ αυτό, ν’ αντισταθούμε σε τέτοιου είδους φαινόμενα».

Ευλόγως με την σειρά της, η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία καταδικάζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τα φαινόμενα ρατσισμού και φασιστικής νοοτροπίας, υπογραμμίζοντας ότι θα σταθεί στην απέναντι πλευρά και καλώντας σε συστράτευση τους θεσμικούς φορείς της χώρας και τους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους.

Με αποκλειστική δήλωσή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Ευάγγελος Γραμμένος, τοποθετήθηκε σαφώς και κατηγορηματικά για ένα θέμα, που πλέον λαμβάνει έκταση: «Είναι αυτονόητο ότι η ΕΠΟ καταδικάζει απερίφραστα και κατηγορηματικά τέτοιου είδους δηλώσεις και θέσεις, που επαναφέρουν στη μνήμη των πολιτών τον εφιάλτη του φασισμού. Αυτό το απορρίπτει και το σύνολο της υγιούς κοινωνίας. Θεωρώ στοχευμένη την εισβολή που έγινε στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα της Εθνικής με την Εσθονία. Αποτελεί κατάπτυστη ενέργεια και προσπάθεια να εκθέσει τη χώρα διεθνώς. Η Ελλάδα βίωσε διαχρονικά το φασισμό και πλήρωσε βαρύ τίμημα γι’ αυτόν. Τέτοιες πράξεις είναι απόλυτα καταδικαστέες αλλά χρειαζόμαστε ευρύτερο κοινωνικό συνασπισμό και παρέμβαση. Η Ομοσπονδία, με βάση και τη διεθνή εμπειρία, είναι αποφασισμένη να αναλάβει πρωτοβουλίες, μαζί με τους εθνικούς φορείς. Καλούμε άμεσα σε συστράτευση, πλέον των παραπάνω και όλους τους υγιείς Έλληνες φιλάθλους».

Ενα από τα καλύτερα «δεκάρια» που πέρασαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Βασίλης Καραπιάλης, ιστορικός πρωταθλητής με την Λάρισα και φυσικά με τον Ολυμπιακό, εκφράζει δυσφορία στο άκουσμα της ερώτησης.

Παραμένει, ωστόσο ψύχραιμος και λακωνικός: «Τέτοια φαινόμενα δεν έχουν καμμία θέση ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε φυσικά στην ζωή μας. Η ιστορία μας έχει διδάξει πολλά και καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε. Οι αρμόδιοι, οφείλουν να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, έτσι ώστε να τα απομονώσουν…».

Με σημαντική καριέρα στα ελληνικά γήπεδα, φορώντας την φανέλα του ΠΑΟΚ, της Παναχαϊκής και του Μακεδονικού, ο Κώστας Λεβέντης, είναι χειμαρρώδης: «Το τελευταίο χαρτί του καπιταλισμού, είναι ο φασισμός.Βλέπουμε ότι ο νεοναζισμός ανεβαίνει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα εκφράζεται μέσα από την Χρυσή Αυγή. Το αυγό του φιδιού εμφανίζεται και πάλι, όπως συμβαίνει σε εποχές κρίσης».

Εκ των ιδρυτών του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Λεβέντης, συνεχίζει ακάθεκτος: «Οπως συνέβη και με το κραχ του 1929. Οταν ο Γερμανός βιομήχανος όπλων, Κρουπ, μαζί με Αγγλους και Αμερικανούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, θέλησαν με τον Χίτλερ, να εναντιωθούν στην εργατική τάξη. Διότι το ζήτημα, ήταν και παραμένει ταξικό. Ο ρατσιμός είναι η αφορμή. Οταν ο λαός στερείται βασικών αγαθών, εμφανίζεται η σιδερένια γροθιά του καπιταλισμού και προκύπτει η όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων. Και για να αντιμετωπισθεί αυτό το φαινόμενο, πρέπει τα αρνητικά συναισθήματα, όπως η εξαθλίωση, η πείνα, η οργή, ο θυμός, η αγανάκτηση, η ηττοπάθεια και η μοιρολατρεία, να μετασχηματισθούν σε οργανωμένη δράση».

Σε μία σημαντική αποκάλυψη, προβαίνει μιλώντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ, ο πρόεδρος του «Γαλανόλευκου Φάρου», του Συλλόγου φιλάθλων της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, Νίκος Φλέκκας: «Σε αντίθεση με ότι έχει δει το φως της δημοσιότητας, πρέπει να γνωρίζετε, πως τα συγκεκριμένα άτομα, μπήκαν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο. Στην Θύρα 9 όπου βρέθηκαν, το εισιτήριο κοστίζει 20 ευρώ. Κάποιοι τους άνοιξαν την πόρτα και τους έβαλαν μέσα, μαζί με τα κράνη τους, περίπου στο 30ο λεπτό του αγώνα. Μέχρι το 75` έμειναν σιωπηλοί. Σε εκείνο το χρονικό σημείο του αγώνα, άρχισαν τα συνθήματα εναντίον των πολιτικών και τα σχετικά. Η καύση της τουρκικής σημαίας, έγινε περίπου στο 85ο λεπτό. Να ξέρετε ότι εμείς στον “Φάρο” είμαστε μία οικογένεια. Κάποιοι τους έστειλαν αυτούς επάνω μας».

Όσον αφορά στην αντίδραση του «Γαλανόλευκου Φάρου» για το περιστατικό, ήταν άμεση, όπως προκύπτει και από την σχετική ανάρτηση της 19ης Νοεμβρίου, στην ιστοσελίδα του Νίκου Φλέκκα στο Facebook, όπου αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Δυστυχώς κάποιες ομάδες, προσπαθούν μέσα από τους αγώνες της εθνικής Ελλάδας ποδοσφαίρου, να περάσουν μηνύματα εθνικιστικά, μηνύματα εναντίον πολιτικών, μηνύματα ακραίων θέσεων, μηνύματα εναντίον χωρών, καίγοντας σημαίες. Δυστυχώς όλα αυτά, έγιναν μπροστά στα μάτια τα δικά μας, δίπλα στην κερκίδα του Γαλανόλευκου Φάρου, στον αγώνα με την Εσθονία στο ΟΑΚΑ. Ο Γαλανόλευκος Φάρος, αποτελείται από μέλη, που το μόνο που προσπαθούν να κάνουν, είναι να τραγουδούν με την δύναμη της φωνής τους για την εθνική Ελλάδας και να προσπαθούν να γίνουν ο 12ος παίκτης των Ελλήνων διεθνών. Σε όλα τα μέρη της Γης, τραγουδούμε τον εθνικό μας ύμνο, γιατί αισθανόμαστε υπερήφανοι ως Ελληνες».

Ο τερματοφύλακας της Λαμίας, Γιώργος Μπαντής ο οποίος έχει αναπτύξει έντονη κοινωνική δράση, σε αποκλειστική του δήλωση στο ΑΠΕ ΜΠΕ τονίζει: «Το μίσος δεν οδηγεί πουθενά και δυστυχώς θρέφει αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο αγαπούν την πατρίδα τους. Ζούμε σε μια χώρα η οποία στην ιστορία της βίωσε πολύ έντονα στο πετσί της την εισβολή των Ναζί. Οποιοδήποτε ναζιστικό σύμβολο είναι προσβολή κατά της ίδιας μας της χώρας και των χιλιάδων δολοφονημένων στο Έπος του ’40».

Ο Νίκος Μάλλιαρης, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και ιδρυτικό μέλος του ΠΣΑΠ, δήλωσε στο ΑΠΕ ΜΠΕ για το θέμα: «Είναι λυπηρό να πιανόμαστε από αυτό το γεγονός, επειδή ήταν εκεί 10-15 τύποι με αισχρή και φασιστική συμπεριφορά, τη στιγμή που αυτό το φαινόμενο έχει εκτραφεί εδώ και χρόνια, χωρίς να παρεμβαίνουμε. Η γαλάζια στρατιά που ανέδειξε βουλευτές στη Χρυσή Αυγή, έχει οργανωθεί εδώ και 15 χρόνια. Τώρα τα ανακαλύπτουμε; Βιώνουμε τον φασισμό σε όλο το ποδόσφαιρο. Χρειάζεται οργανωμένα και κυβερνητικά, με τους συνδέσμους των οπαδών των φιλάθλων να κάτσουμε κάτω και να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο. Διαφορετικά δεν θα πετύχουμε τίποτε, θα συνεχίσουμε να τους εκτρέφουμε, να τους ενισχύουμε. Μας νοιώθουν αδύναμους. Στο ποδόσφαιρό μας κυριαρχούν οι ξένοι ποδοσφαιριστές. Ούτε τους ακουμπάει το φαινόμενο, ούτε καταλαβαίνουν πού αγωνίζονται. Οσο για τις διοικήσεις, όταν παραβατικοί διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο, πώς γίνεται να ερχόμαστε και να απαιτούμε από αυτούς να διώξουν τους φασίστες; Ιδιαίτερα δε όταν τους χρηματοδοτούμε κιόλας, μέσω της ΕΡΤ. Τους δώσαμε χρήματα για να συνεχιστεί το πρωτάθλημα με τέτοιες συμπεριφορές. Μας βγάζουν τη γλώσσα κάθε μέρα…».

Με γραπτό μήνυμά τους προς το ΑΠΕ ΜΠΕ διατύπωσαν τη θέση τους οι αντιφασίστες οπαδοί της ΑΕΚ (Original 21 Antifa-Block): 

«Λόγω του συμβάντος στο ματς της εθνικής με την Εσθονία, όπου είδαμε 30 άτομα να σηκώνουν διάφορα σύμβολα, έχουμε να πούμε τα εξής: Η ακροδεξιά «ανεβαίνει» στα γήπεδα και στα social media. Αυτή είναι για εμάς η αλήθεια του σήμερα. Λίγοι στην πράξη, ψευτόμαγκες οι περισσότεροι, δημιουργούν τις δικές τους προοπτικές στηριζόμενοι στα «μέσα» που διαθέτουν. Πιστοί άλλωστε στον «πατέρα» Γκέμπελς που εκμεταλλεύτηκε άρτον και θεάματα, αλλά και το ραδιόφωνο της εποχής ώστε να δημιουργήσει έρισμα και τα κατάφερε. Γι’ αυτό η Χρυσή Αυγή λαμβάνει 6-7% στις δημοσκοπήσεις αλλά το πρόσωπό της δεν ξεπερνά τα 100-200 άτομα. Γι αυτό εμφανίζεται η εξέδρα κάποιας ομάδας να είναι «ακροδεξιά», την ώρα που η βάση της είναι λαϊκή και σίγουρα όχι νεοναζιστική.
Γι αυτό και τις περισσότερες απόπειρες να εμφανιστούν και να εδραιωθούν – οι φασίστες – τις έχουν κάνει στα γήπεδα, όπου η μάζα καθοδηγείται πιο εύκολα κυρίως όταν η αρχηγική ομάδα είναι της αυτού ιδεολογίας…

Για εμάς ως αντιφασιστικό κίνημα Οπαδών – Ανθρώπων, η λύση δεν είναι το «τσάκισμα» ή τουλάχιστον δεν είναι η πρώτη προσέγγιση. Για εμάς θα πρέπει οι περισσότεροι, η μάζα, ο κόσμος, ο λαός της ομάδας, να απωθήσει το απόστημα του νέο-φασισμού, με το μυαλό και τη γνώση! Εμείς θεωρούμε ότι η ΑΕΚ έχει προσφυγική Ιστορία, τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να την αμφισβητήσει και να τη διαστρεβλώσει κανείς. Οι κινήσεις αλληλεγγύης σε συνανθρώπους μας, όποιον Θεό κι αν πιστεύουν, ότι χρώμα κι αν έχουν, από όπου κι αν προέρχονται, είναι παράλληλα και «ασκήσεις» σκέψης και γνώσης. Ο Οπαδός της ΑΕΚ μπορεί να είναι ξανθός, «έλληνας», χριστιανός, ή μπορεί να είναι μουσουλμάνος, άθεος, μελαμψός ή «αλβανός». Η ΑΕΚ δεν έχει σύνορα ούτε στους χάρτες, ούτε στο μυαλό. Αν θεωρείς τον εαυτό σου Οπαδό αυτής της ομάδας τότε σέβεσαι και τον δίπλα σου από όπου κι αν προέρχεται! Αν δε σέβεσαι τον συν-οπαδό σου, το συν-άνθρωπό σου, τότε δεν έχεις καμία θέση ανάμεσά μας και στο μεγαλείο αυτής της Ιστορικής Ομάδας.

Ούτε στην ΑΕΚ, ούτε και πουθενά…

Υ.Γ. Ο Γκεμπελς και ο Χίτλερ, στηρίχθηκαν στο φόβο και την άγνοια. Εμείς ούτε φοβόμαστε, ούτε βοσκάμε…».

Κι επειδή ποδόσφαιρο, δεν είναι μόνο το επαγγελματικό, αλλά κυρίως το ερασιτεχνικό, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν οι …εραστές της τέχνης, οι γνήσιοι εραστές του παιχνιδιού, το ΑΠΕ ΜΠΕ, φιλοξενεί και την άποψη του Τάσου Ψύλλια. Πρόκειται για τον εμβληματικό αρχηγό του Αστέρα Εξαρχείων, μίας ομάδας που διοικείται από τους φιλάθλους και τους παίκτες της, οι οποίοι είναι βαθιά προβληματισμένοι όσον αφορά στα κοινωνικά ζητήματα.

«Σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, και ιδιαίτερα σε μια ερασιτεχνική, συναναστρέφεσαι καθημερινά με άτομα άλλης ηλικίας, άλλης εθνικότητας, φυλής ακόμη και διαφορετικής αστικής τάξης. Οπότε αυτόματα, η έννοια της οποιασδήποτε μορφής ρατσισμού, φαντάζει ξένη και σε απομονώνει από την οικογένεια των αποδυτηρίων. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε, ανεξάρτητα από τις ποδοσφαιρικές σου ικανότητες. Αντίστοιχα, πως μπορείς ως ποδοσφαιριστής και ως άνθρωπος, να συνεχίζεις να παίζεις ένα παιχνίδι, το οποίο ενώνει ανθρώπους από όλον τον κόσμο, όταν στις εξέδρες κυματίζουν ναζιστικά σύμβολα και φλέγονται σημαίες “εχθρικών” κρατών; Δυστυχώς η επανεμφάνιση του φασισμού, είναι ραγδαία, ελέω και της ευρύτατης οικονομικής κρίσης και εισβάλει και στο ποδόσφαιρο, που αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας. Πιστεύω ότι οι βαρύτατες κυρώσεις στις ομοσπονδίες από τις αρμόδιες αρχές είναι επιβεβλημένες, καθώς έστω και με τον λάθος τρόπο, θα τις αναγκάσουν να ευαισθητοποιηθούν, αλλά χρειάζεται και η σύμπραξη των ποδοσφαιριστών. Άτομα τα οποία φέρουν τέτοιες αντιλήψεις, να τίθονται εκτός ομάδας από τους ίδιους τους συμπαίκτες τους», επισημαίνει ο Ψύλλιας και συνεχίζει:

«Εμείς, ως Αστέρας Εξαρχείων, και μιλώ αποκλειστικά για τους παίκτες, έχουμε αποφασίσει ότι εάν αντιληφθούμε αντίπαλο οπαδό ή παίχτη φασίστα, θα αρνηθούμε να αγωνιστούμε. Δεν θα μοιραστούμε το πάθος μας και την αγάπη μας για το ποδόσφαιρο με κάποιον που μας προσβάλλει ως όντα. Παράλληλα, όσον αφορά στους “εχθρούς” Τούρκους, ο Αστέρας έχει φιλοξενήσει και τον έχουν φιλοξενήσει, για φιλικούς αγώνες, την Σπαρτάκ Ινσταμπούλ, και την Καραντολάπ (Κούρδοι πρόσφυγες στην Τουρκία), και ερχόμενοι σε επαφή μαζί τους, αντιληφθήκαμε, αυτό που ούτως ή άλλως γνωρίζαμε στην θεωρία. Οτι ο εχθρός δεν είναι ούτε ο αλλόθρησκος, ούτε ο διαφορετικής φυλής, φύλλου και σεξουαλικών προτιμήσεων. Εχθρός είναι μονάχα ο ταξικός, ο οποίος υποκινεί τον φασισμό και τον ναζισμό».

Κλείνοντας αυτήν την προσπάθεια, που είχε ως στόχο να γίνει αντιληπτός ο αντίκτυπος που προκάλεσε στην ποδοσφαιρική -και όχι μόνον- κοινωνία, ένα επαίσχυντο περιστατικό, ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί, ο καθένας με τον τρόπο του και στον βαθμό που του αναλογεί, να μην επαληθευθεί ο ψευδώνυμος του διαδικτύου, που γράφει: «Μάνα της βίας είναι η φτώχεια…Η φτώχεια της τσέπης, η φτώχεια του πνεύματος, η φτώχεια σε ιδανικά, η φτώχεια στην ευκαιρία, η φτώχεια στην γνώση, η φτώχεια στην επικοινωνία, η φτώχεια στην ειλικρίνεια, η φτώχεια στο συναίσθημα, η φτώχεια στην ενημέρωση, η φτώχεια στην αυτοεκτίμηση, η φτώχεια στην αυτογνωσία. Και πατεράδες της όλοι εκείνοι που έφεραν κάθε λογής φτώχεια…Εμείς, πλέον, έχουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα και γνωρίζουμε τα αποτελέσματα της βίας που χρησιμοποιείται, προκειμένου να κατακτηθεί η εξουσία. Μέχρι που ο Μυθριδατισμός θα καταστήσει την φτώχεια πάσης φύσεως και μορφής, αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Εκτός κι εάν…».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ