ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Ο ΑΠΟΕΛ, για πρώτη φορά τον μήνα Απρίλιο, παρουσιάστηκε όπως έπρεπε στον αγωνιστικό χώρο, θυμίζοντας σ’ έναν σημαντικό βαθμό την ομάδα που είχε δυναμική σε μεγάλα κομμάτια της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Απέναντι στην ΑΕΛ επέστρεψε σε νικηφόρα τροχιά μετά από δύο σερί παιχνίδια, διατήρησε τη διαφορά του +4 από τη δεύτερη στη βαθμολογία ομάδα και τώρα, για να δούμε ποιος μπορεί να τον πιάσει! Ο τίτλος εξαρτάται από τον ίδιο, ένα τρόπαιο που οδήγησε να παιχθεί πλέον μέσα στο «σπίτι» του. Έρχονται τα πάνω-κάτω;
Οι γαλαζοκίτρινοι παρουσιάστηκαν όπως θα έπρεπε να είχαν πράξει και σε άλλα δύσκολα παιχνίδια. Έκαναν στοιχειωδώς ορισμένα πράγματα και πήραν μία εκ των σπουδαιότερων νικών στη φετινή σεζόν. Και εξηγούμαστε: Μετά από αρκετά ματς παρατηρήθηκαν σωστές αποστάσεις μεταξύ των παικτών που συνέθεταν τη μεσοαμυντική γραμμή και ως εκ τούτου η οπισθοφυλακή δεν έμεινε εκτεθειμένη. Οι ακραίοι μπακ δεν ανέβαιναν άναρχα, με αποτέλεσμα να τεθεί ο ΑΠΟΕΛ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Κάτι που είχε παρατηρηθεί σε άλλα, πρόσφατα παιχνίδια. Ο Θρύλος ήταν πειθαρχημένος και οι ακραίοι ανέβαιναν όποτε κι όσο έπρεπε.
Πάμε πιο κάτω: Οι ποδοσφαιριστές ήταν πολύ καλά διαβασμένοι και ήξεραν τι θα κάνουν την μπάλα στις πλείστες των περιπτώσεων. Σε αυτό βοήθησε το γεγονός πως είχαν υπομονή στις κινήσεις και δεν βιάζονταν να εκδηλώσουν επιθέσεις, αφήνοντας την μπάλα στους μέσους να κάνουν το παιχνίδι. Και όχι στους στόπερ, όπως είδαμε σε προηγούμενα ματς, κατά τα οποία έβγαινε η μία βαθιά μπαλιά μετά την άλλη.
Οι πρωτευουσιάνοι μπορούν να κερδίσουν οποιαδήποτε κυπριακή ομάδα με αποδόσεις παρόμοιες μ’ αυτήν απέναντι στην ΑΕΛ, όποια και αν είναι αυτή, όποιες απουσίες και εάν αντιμετωπίζουν. Εκεί που η μπάλα «έκαιγε», εκεί που γνώριζαν το αποτέλεσμα του αγώνα στο ΓΣΖ μεταξύ της ΑΕΚ και του Απόλλωνα, πέρασαν εύκολα από το στάδιο της Λεμεσού, ρίχνοντας μια τεσσάρα ξεγυρισμένη στην τέταρτη στη βαθμολογία ΑΕΛ, μια ομάδα που δεν είχαν κερδίσει σε προηγούμενες επισκέψεις στο «σπίτι» της.
Η αλήθεια είναι πως εκείνο που άρεσε πολύ περισσότερο στο παιχνίδι του Τσιρείου είναι πως ο Θρύλος ήταν μια ομάδα καλά οργανωμένη, χωρίς να κάνει κάτι το φοβερό και τρομερό. «Τακτοποιημένο» σύνολο εντός των τεσσάρων άσπρων γραμμών, σωστά τοποθετημένοι ποδοσφαιριστές και δίχως αμφιβολία δεν άφησαν περιθώρια αντίδρασης σε έναν ικανό αντίπαλο να δράσει όπως θα ήθελε ή όπως υπολόγιζε.
Ασφαλώς, εάν ο ΑΠΟΕΛ παρουσιαστεί και στην τελική ευθεία των υποχρεώσεών του το ίδιο σοβαρός, το ίδιο οργανωμένος, το ίδιο αποτελεσματικός, το ίδιο συγκεντρωμένος, τότε στην κούπα του πρωταθλήματος πολύ δύσκολα θα γράφει άλλο όνομα. Αν κάνει ο Θρύλος τη δουλειά του όπως την έκανε την Κυριακή που πέρασε στη Λεμεσό, τότε κανένας δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει τη δικαιότατη κατάκτηση του τίτλου, σε μια σεζόν όπου έφτασε μέχρι τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ και έπαιξε τα περισσότερα παιχνίδια από ποτέ προηγουμένως.