ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Κανέναν απολύτως ενδοιασμό δεν είχαν στη «Marca» για το θέμα που θα «σέρβιραν» στο χθεσινό πρωτοσέλιδο. Και βεβαίως, όπως μας συνήθισαν, εμπνεύστηκαν πιασάρικο τίτλο. Η Ρεάλ Μαδρίτης ηττήθηκε από τη Λεβάντε (1-2), έμεινε για πέμπτο σερί παιχνίδι χωρίς νίκη και ο αρχισυντάκτης (προφανώς) της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία αθλητικής εφημερίδας στην Ισπανία πληκτρολόγησε τον τίτλο: «Αυτή η Ρεάλ είναι ένα ερείπιο». Με πέντε λέξεις, δηλαδή, περιέγραψε την κατάσταση στους «Μερένχες», με την τελευταία να είναι σκληρή.
Μια εφημερίδα της Μαδρίτης, η οποία φυσιολογικά πρόσκειται στη Ρεάλ, απέδειξε άλλη μια φορά ότι δεν φέρει… παρωπίδες. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Δεν είναι υποτακτική. Αποτυπώνει με αιχμηρό τρόπο την πραγματικότητα στον σύλλογο των τριών σερί κατακτήσεων του Τσάμπιονς Λιγκ, ο οποίος στην τρέχουσα σεζόν πάει από το κακό στο χειρότερο. Αδυνατεί να βρει ρυθμό, σκορπώντας την απογοήτευση.
Οι μηχανισμοί αντίδρασης των ΜΜΕ είναι ενεργοποιημένοι στην Ισπανία και πανέτοιμοι να «ζωγραφίσουν» με τη δύναμη των λέξεων την ωμή πραγματικότητα σε οποιαδήποτε ομάδα. Όσο αστραφτερή κι αν είναι, θέτοντας διοίκηση, προπονητή και παίκτες προ των τεραστίων ευθυνών τους. Δεν έκαναν «γαργάρα», φυσικά, ούτε τα συνθήματα που στράφηκαν κατά του ισχυρού προέδρου της ομάδας, Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος ψάχνει πλέον τρύπα για να κρυφτεί μετά τη δριμεία κριτική. «Φλορεντίνο, φύγε», ήταν εξάλλου η φράση που κυριάρχησε μετά το σφύριγμα της λήξης του αγώνα.
Η αντίδραση, βεβαίως, των αθλητικών συντακτών στη Μαδρίτη είναι σύσσωμη, οπότε συνάμα πιο δυναμική, «παράγοντας» την πραγματικότητα. Και αυτό δεν το λέω για να ενισχύσω τη δράση συναδέλφων στην Ισπανία, αλλά έχω αδιάψευστο παράδειγμα. Στις 3 Απριλίου του 2012, μία μέρα δηλαδή πριν από τον επαναληπτικό αγώνα του ΑΠΟΕΛ στη Μαδρίτη απέναντι στη Ρεάλ για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, βρέθηκα στη συνέντευξη Τύπου του τότε προπονητή των Μαδριλένων, Ζοζέ Μουρίνιο. Είχε δεχθεί θυμάμαι καταιγισμό ερωτήσεων ο διάσημος κόουτς, με τις πλείστες να ήταν ιδιαιτέρως αιχμηρές. Τον έβαλαν στη γωνιά και τον «ανέκριναν» για τα πάντα. Χωρίς κανένα φόβο, έχοντας τον σεβασμό που του αναλογεί. Εν ολίγοις, διαθέτουν μια ισχύ που πάρα πολύ δύσκολα τίθεται υπό αμφισβήτηση, με την κυπριακή λαϊκή ρήση «κρύψε να περάσουμε» να είναι παντελώς άγνωστη.