ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
«Σου αρέσει η σημερινή εικόνα των γηπέδων, με τις άδειες εξέδρες και τη βουβαμάρα;», η ερώτηση που κυριαρχεί με αφορμή τη νέα τάξη πραγμάτων, που δημιούργησε η εφαρμογή της κάρτας φιλάθλου.
Για μένα η απάντηση είναι εύκολη… Μικρός μπορούσα να παρακολουθήσω αγώνα μπάσκετ ανάμεσα σε Δάφνη και Περιστέρι, αρκεί να ήταν γεμάτο το κλειστό γηπεδάκι για να ακούω τα ασταμάτητα τραγούδια. Ακόμα και σήμερα, λίγο πριν από τα 40, πιάνω τον εαυτό μου να… ταξιδεύει μέσω του Youtube στα γήπεδα όλης της Γης, με ιδιαίτερη αδυναμία στα αργεντίνικα.
Επομένως, η απάντηση είναι «όχι»! Η σημερινή εικόνα δεν μου αρέσει. Αντιθέτως, θέλω γεμάτες εξέδρες, με κόσμο που θα χορεύει και θα τραγουδά από την αρχή ώς το τέλος. Ακριβώς αυτή η γηπεδική ατμόσφαιρα, όμως, αποτελεί το ισχυρό χαρτί των συνδέσμων φιλάθλων για να ασκήσουν πίεση ώστε να καταργηθεί η εφαρμογή της κάρτας φιλάθλου.
Επιστρατεύονται φωτογραφίες ή βίντεο σε στυλ «πριν» (γήπεδα με οργανωμένους) και «μετά» (χωρίς αυτούς), για να στείλουν μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Και όντως, σε αυτή την περίπτωση, δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που προτιμά το «μετά».
Με μία σημαντική διαφορά. Ότι στο «πριν» υπάρχει και η άλλη κατάσταση, η οποία αποκρύπτεται εντέχνως από κάθε οργανωμένο σύνολο που αναρτά βίντεο ή φωτογραφίες επί του θέματος. Είναι οι εικόνες της φρίκης, με τις φωτιές εντός και εκτός γηπέδων, τα ντου, το ξύλο, τα αίματα, τα σπασμένα κεφάλια, τις διακοπές αγώνων, τις τιμωρίες, τα σπασμένα αυτοκίνητα, τα ασθενοφόρα, τις κροτίδες από τη μια κερκίδα στην άλλη… Εννοείται λοιπόν ότι το κακό (γήπεδα βουβά και άδεια) είναι πολύ καλύτερο από το χειρότερο (αιχμαλωσία στη δίνη των ταραξιών).
Εν κατακλείδι, το πρόβλημα δεν είναι η ατμόσφαιρα στα γήπεδα, γι’ αυτό και όσοι την επικαλούνται για να πείσουν πόσο ωραία ήταν προηγουμένως είναι εκτός θέματος. Γι’ αυτό και θα ήταν προτιμότερο στην εκστρατεία των οργανωμένων να υπήρχαν επιχειρήματα για το πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα χωρίς την κάρτα οπαδού. Διότι το ζητούμενο είναι να έρχονται στο γήπεδο, οργανωμένα ή ανοργάνωτα, με συνθήματα ή χωρίς, όσοι δεν έχουν στο μυαλό τι θα σπάσουν ή πώς θα βλάψουν τη σωματική ακεραιότητα των «απέναντι».