ΤΟΥ ΞΕΝΗ Χ. ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ*
Άλλη μια ποδοσφαιρική περίοδος τελείωσε με τα καλά και τα κακά της. Στα καλά της προστίθεται το γεγονός ότι διεξάγεται ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Στα κακά της καταγράφονται «χίλια μύρια καρφιά» που τραυματίζουν θανάσιμα το πρωτάθλημα γεννώντας εφιάλτες για το δημοφιλέστερο άθλημα στον τόπο μας.
Με το πέσιμο της αυλαίας, οι ομάδες κάνουν τον απολογισμό τους για τα συν και τα πλην, για τα οφέλη και τις απώλειες ως οδηγούς για το κτίσιμο της ομάδας ενόψει της νέας χρονιάς. Καταθέτοντας τον δικό μας απολογισμό από τη θέση του αντικειμενικού φιλάθλου και όχι του οπαδού, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα ακόλουθα:
1. Τα επίσημα στατιστικά αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο κόσμος απομακρύνθηκε από τα γήπεδα. Ακόμη και το αιώνιο ντέρμπι ΑΠΟΕΛ – ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μαζεύει κόσμο. Στον τελικό Κυπέλλου μεταξύ δύο ισχυρών ομάδων δεν πωλήθηκαν τα εισιτήρια, γεγονός πρωτόγνωρο για τα κυπριακά ποδοσφαιρικά δρώμενα.
2. Η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων έχει σιχαθεί τη διαπλοκή που καταδυναστεύει το ποδόσφαιρο για 10 και πλέον χρόνια, τόσο με στημένους αγώνες όσο και με αλυσόδεση του αθλήματος στους λεγεωνάριους ποδοσφαιριστές.
3. Οι παράγοντες αντί να προσπαθήσουν να κτίσουν ομάδα με μέλλον και προοπτική, επιχειρούν για τους δικούς τους λόγους να δημιουργήσουν «πλαστικό» σύνολο μιας χρονιάς, αρκεί να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά και άλλα ευτελή σχέδια τους. Ούτε η ΚΟΠ, ούτε τα σωματεία δίδουν την παραμικρή σημασία στις υποδομές. Οι ακαδημίες στις πλείστες των περιπτώσεων λειτουργούν κάτω από αναχρονιστικές συνθήκες ενώ τα παιδικά – εφηβικά πρωταθλήματα διεξάγονται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σε κακοτράχαλα γήπεδα με στοιχειώδεις ελλείψεις στις εγκαταστάσεις.
4. Κανένας δεν έχει επιδείξει ενδιαφέρον για αξιοποίηση του ντόπιου ταλέντου το οποίο αφθονεί χάρις στις θυσίες των παιδιών, των οικογενειών τους και μερικών ρομαντικών παραγόντων ή προπονητών που αγαπούν πραγματικά το άθλημα. Η ανέλιξη του Πιέρου Σωτηρίου και όχι μόνον έχει αποδείξει από μόνη της ότι ταλέντο υπάρχει, αρκεί να αξιοποιηθεί προς όφελος του ποδοσφαίρου αλλά και του τόπου, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν πως η ανθούσα ποδοσφαιρική βιομηχανία μπορεί να προσφέρει πολλά στην κοινωνία και στην οικονομική πρόοδο αν λειτουργήσει μέσα σε τίμιο και ευγενές περιβάλλον.
5. Το πρωτάθλημα Β κατηγορίας είναι απαξιωμένο. Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και διεξάγεται μόνο για λόγους τυπικής διαδικασίας για να ανακηρύσσονται οι ομάδες που θα αντικαταστούν στην Α’ Κατηγορία αυτές που υποβιβάζονται. Στα γήπεδα, όπως και σε αρκετούς αγώνες Α’ Κατηγορίας, παρευρίσκονται μερικοί φίλοι των ποδοσφαιριστών και των παραγόντων, αφού η ανταγωνιστικότητα, το ενδιαφέρον και το επίπεδο του θεάματος απουσιάζουν μονίμως από τους αγώνες της Β’ Κατηγορίας.
Υπό ομαλές συνθήκες το Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας ακόμη και της Γ’ Κατηγορίας θα έπρεπε να επενεργούσε ως μαγνήτης για τα παιδιά που θέλουν να ανελιχθούν και να σταδιοδρομήσουν στα μεγάλα σαλόνια της Κύπρου και του εξωτερικού. Όμως η όλη φιλοσοφία της αρπαχτής που κυριαρχεί στο Πρωτάθλημα της Α’ Κατηγορίας αλλά και στο γενικότερο ποδοσφαιρικό πλαίσιο, η κατάσταση στη Β’ και Γ’ Κατηγορία μόνο θλίψη προκαλεί.
Έχοντας αυτά κατά νουν, θα θέλαμε να στείλουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα πως η πολιτεία οφείλει επιτέλους αντί να κάνει τα στραβά μάτια στα θλιβερά τεκταινόμενα στον χώρο του ποδοσφαίρου, να χαράξει ολοκληρωμένη στρατηγική για ανασυγκρότησή του. Μόνον με ένα αξιόπιστο πρωτάθλημα στη βάση του υγιούς ανταγωνισμού θα μπορέσει η Κύπρος να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει Ποδόσφαιρο.
Οι διακηρύξεις περί ανταγωνιστικού πρωταθλήματος είναι απλώς μπούρδες και προφάσεις εν αμαρτίαις ενός σαθρού οικοδομήματος που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου που έσυρε τον τόπο στην άβυσσο, τα νοικοκυριά στην εξαθλίωση και τη νεολαία στην ανεργία και την περιθωριοποίηση.
*Δημοσιογράφος – διπλωματούχος προπονητής ποδοσφαίρου UEFA