ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ([email protected])
RADIO ACTIVE (ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ) 17.00-19.00 ΤΗΛ. 22-744744
Με ενθουσιάζει η ιδέα ότι κάποια στιγμή, στο μέλλον, η Κύπρος μπορεί να εξασφαλίσει συμμετοχή στην τελική του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με ανησυχεί σφόδρα, όμως, πως αυτό μπορεί να γίνει χωρίς μεγάλη συμμετοχή Κυπρίων ποδοσφαιριστών. Όπως έχουν πετύχει οι κυπριακές ομάδες στα κύπελλα Ευρώπης με μικρή έως σχεδόν καθόλου παρουσία γηγενών ποδοσφαιριστών αισθάνομαι πως η πρώτη επιτυχία της Κύπρου, αν έρθει και όταν έρθει, δεν θα είναι με Κύπριους αλλά στην πλειοψηφία τους ξένοι που πήραν κυπριακή υπηκοότητα.
Ήδη στην Εθνική ομάδα, έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι Πορτογάλοι Μαργκάσα και Τζούνιορ και ο Γάλλος Λαμπάν. Στα σκαριά είναι η κυπροποίηση του Ισπανού Ούρκο Πάρντο, ενώ αρχίζει και η συζήτηση για τον Ελλαδίτη Φώτη Παπουλή. Δεν αποκλείεται μάλιστα ο κατάλογος με τους κυπροποιημένους τα επόμενα χρόνια να διευρυνθεί και οι τρεις, τέσσερις να γίνουν επτά και οκτώ. Έχοντας άλλους τόσους Κύπριους με ψηλές παραστάσεις είτε αγωνιζόμενοι στο εξωτερικό, είτε στην Ευρώπη μέσω των κυπριακών ομάδων, τότε η Κύπρος μπορεί να φτιάξει μια ικανή ομάδα και με καλές πιθανότητες διάκρισης.
Δεν πάνε πολλά χρόνια που όλοι μας ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα της συμμετοχής κάποιας κυπριακής ομάδας σε Ευρωπαϊκό όμιλο, οποιασδήποτε διοργάνωσης. Ήρθε η Ανόρθωση με την επιτυχία της, τότε τον Αύγουστο του 2008, ανοίγοντας το δρόμο για τις υπόλοιπες κυπριακές ομάδες. Από τότε και ειδικά μετά που άλλαξε και ο σχεδιασμός της ΟΥΕΦΑ για την πρόκριση, έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία με σχεδόν συνεχόμενες παρουσίες σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ.
Η ομάδα της Αμμοχώστου είχε αγωνιστεί στον επαναληπτικό στο «Γ. Καραϊσκάκης» με αντίπαλο τον Ολυμπιακό με μόνο έναν Κύπριο στη βασική ενδεκάδα της, τον Ανδρέα Κωνσταντίνου. Σε αυτή τη δεκαετία οι Κύπριοι φίλαθλοι έζησαν αλησμόνητες στιγμές. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει, πως οι επιτυχίες ήταν προϊόν και της αύξησης των ξένων στους συλλόγους μας. Χωρίς αυτούς αμφιβάλλω αν θα πετυχαίναμε τα μισά.
Οπότε θα πρέπει να διαλέξουμε. Ο εύκολος δρόμος για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας είναι με την κυπροποίηση ποδοσφαιριστών. Ο δύσκολος, μα ίσως περισσότερο απολαυστικός, είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες, έτσι ώστε ενδεχόμενη πρόκριση να είναι και επιτυχία του Κύπριου ποδοσφαιριστή και ευρύτερα του κυπριακού ποδοσφαίρου. Η δεύτερη διαδρομή ίσως χρειαστεί περισσότερα χρόνια μα θα είναι μια ισχυρή βάση για συνεχόμενες επιτυχίες σε αντίθεση με την πρώτη που μπορεί να έρθει νωρίτερα αλλά το πιθανότερο θα είναι βραχύβια.