Γίνεται λόγος για πέραν των 1.000 οπαδών της Γουέστ Χαμ στο παιχνίδι της Πέμπτης με την ΑΕΚ στη Λάρνακα. Εάν ακούσετε κάποια στιγμή τους Άγγλους να τραγουδούν «Φυσάω για πάντα φυσαλίδες» («I’m Forever Blowing Bubbles») μην παραξενευτείτε.
Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τραγούδι που ταυτίστηκε με τα «σφυριά» σαν το «You’ll Never Walk Alone» της Λίβερπουλ και που ίσως να αποτελεί τον αρχαιότερο ποδοσφαιρικό ύμνο ομάδας.
Γιατί όμως οι οπαδοί της Γουέστ Χαμ τραγουδούν το «I’m Forever Blowing Bubbles»;
Η σύνδεση της Γουέστ Χαμ με το τραγούδι «I’m Forever Blowing Bubbles» χρονολογείται σχεδόν έναν αιώνα. Υιοθετήθηκε από το κλαμπ λίγο μετά τη δημοσίευσή του, έχοντας κάνει το ντεμπούτο του στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ του 1918 «The Passing Show».
Πώς λοιπόν μια επιτυχία του Μπρόντγουεϊ έφτασε από τη Νέα Υόρκη στο Boleyn Ground, τον χώρο του Upton Park που φιλοξενούσε τους Hammers για περισσότερα από 110 χρόνια;
Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του 1920 και ερμηνεύτηκε από όλους τους μεγάλους τραγουδιστές και συγκροτήματα της εποχής.
Ως εκ τούτου, έφτασε στις βρετανικές αίθουσες μουσικής στις αρχές της δεκαετίας του ’20, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Λονδίνου.
Ήταν αρκετά χρόνια αργότερα που η Γουέστ Χαμ έπιασε το τραγούδι και το έκανε δικό της, αν και με μια κυκλική διαδρομή που περιλάμβανε τον Μπίλι Τζέι Μάρεϊ, έναν παίκτη της τοπικής Σχολής Παρκ που είχε το παρατσούκλι «Bubbles».
Είχε πάρει το όνομα λόγω της ομοιότητάς του με μια φιγούρα στον πίνακα του Millais «Bubbles», ο οποίος χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση σαπουνιού εκείνη την εποχή, και ο διευθυντής Cornelius Beal θα το έπαιρνε για να μπει στο τραγούδι «I’m Το Forever Blowing Bubbles» όταν η ομάδα διέπρεψε.
Ο διευθυντής ήταν στενός φίλος του προπονητή της Γουέστ Χαμ, Τσάρλι Πέιντερ και γνώριζε αρκετούς από τους παίκτες της Γουέστ Χαμ μέσω του μαθητικού ποδοσφαίρου. Απλώς λόγω της σύμπτωσης αυτής της σχέσης, οι θαυμαστές ανέλαβαν να ξεκινήσουν να τραγουδούν το «I’m Forever Blowing Bubbles» και το τραγούδι έχει κολλήσει.
Το τραγούδι έχει κάνει τις φούσκες ένα ασυνήθιστο μέρος της εμπειρίας της ημέρας του αγώνα όταν παρακολουθείς τη Γουέστ Χαμ, με την παράδοση να έχει φτάσει σε ασυνήθιστα άκρα στις 16 Μαΐου 1999, όταν σχεδόν 24.000 οπαδοί έσκασαν φυσαλίδες για ένα λεπτό για να κάνουν νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
Ποιοι είναι οι στίχοι του I’m Forever Blowing Bubbles;
«Φυσάω για πάντα φυσαλίδες,
Όμορφες φυσαλίδες στον αέρα,
Πετάνε τόσο ψηλά,
Φτάνουν στον ουρανό,
Και σαν τα όνειρά μου σβήνουν και πεθαίνουν!
Οι περιουσίες πάντα κρύβονται,
Κοίταξα παντού,
Φυσάω για πάντα φυσαλίδες,
Όμορφες φυσαλίδες στον αέρα».
Green street hooligans
Οι οπαδοί της Γουέστ Χαμ θεωρούνται από τους πιο σκληρούς χούλιγκαν της Αγγλίας και το αντίπαλο δέος γι’ αυτούς είναι οι αντίστοιχοι της Μίλγουολ. Με βάση την αντιπαλότητα των δύο κυκλοφόρησε το 2005 η ταινία «Green street hooligans», που επικεντρώνονται σε μια παρέα χουλιγκάνων της Γουέστ Χαμ. Συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια της ταινίας ακούγεται το «φυσάω για πάντα φυσαλίδες».
Το πιο κάτω βίντεο αρχίζει με σκηνή από την ταινία και μεταφέρεται στο αληθινό γήπεδο, όπου συνεχίζεται το «φυσάω για πάντα φυσαλίδες»: