ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Το μετεγγραφικό παζάρι καλά κρατεί. Με εξαίρεση τις ομάδες που αγωνίστηκαν ή θα αγωνιστούν στα ευρωκύπελλα, όλες οι υπόλοιπες ομάδες έχουν τις μετεγγραφικές κινήσεις ως πρώτο θέμα στην ατζέντα τους. Ποδοσφαιριστές πάνε κι έρχονται, άλλοι υπογράφουν κι άλλοι όχι, άλλοι ανακοινώνονται, άλλοι τραυματίζονται, άλλοι διαπιστώνεται ότι ήρθαν τραυματίες κι άλλοι είναι εν δυνάμει «μεσσίες» ενόψει της νέας σεζόν. Η διαδικασία «ανακαίνισης»-ενίσχυσης του ρόστερ είναι αγαπημένο σπορ. Για όλους! Για άλλους λιγότερο και για άλλους περισσότερο. Σε σημείο που μία δωδεκάδα μετεγγραφές δεν είναι αρκετές. Φέρε, φέρε, φέρε κι ο θεός βοηθός!
Τα ‘χουμε πει δεκάδες φορές, τα ‘χουμε γράψει άλλες τόσες. Κι ευτυχώς που τα γραπτά μένουν… Στα λόγια όλοι συμφωνούν, αλλά η πλειονότητα των σωματείων μας κάνει καθεχρονικά το ίδιο «λάθος». Κι είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ακούς απ’ όλους, ότι όλοι οι σύλλογοι θα κινηθούν -όπως πάντα τα τελευταία χρόνια- στο πλαίσιο της πολιτικής τους για οικονομική εξυγίανση. Χιλιοειπωμένα… Τώρα τι σόι οικονομική εξυγίανση και λιτότητα είναι αυτή, όταν τα χρέη τους μειώνονται με το σταγονόμετρο, μόνο κάτοχοι βραβείου Νόμπελ στα οικονομικά μπορούν να το εξηγήσουν…
Δεν φτάνουν όλα τ’ άλλα, έχουμε και την προσφιλή τακτική των πλείστων διοικήσεων των σωματείων μας να μην λένε την αλήθεια για το μισθολόγιο και τον προϋπολογισμό τους. Άλλο μισθολόγιο των παικτών κι άλλο προϋπολογισμός. Εδώ συνήθως γίνεται το παιχνίδι των εντυπώσεων. Ρωτάς έναν πρόεδρο «πόσος είναι ο προϋπολογισμός σας;» και απαντά, για παράδειγμα, «έχουμε μισθολόγιο παικτών 2,5 εκατομμύρια ευρώ»!
Που σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός της σεζόν πρέπει να ξεπερνά τα 4-4,5 εκατ. ευρώ. Προσθέστε στο «μισθολόγιο παικτών», το «μισθολόγιο προπονητών», φόρους, κοινωνικές ασφαλίσεις, λειτουργικά έξοδα και τα… λοιπά κι ο προϋπολογισμός εκτοξεύεται στα ύψη. Αφήστε που στο ίδιο διάστημα θα πρέπει να μειωθεί και το χρέος! Πώς θα μειωθεί; Με πετραδάκια!
Οι διοικήσεις των σωματείων δεν λένε όλη την αλήθεια για τα έξοδά τους ακόμη και στα μέλη τους και προτιμούν ένα εύπεπτο παραμύθι. Συνήθως ξεχνούν ακόμη και τα λειτουργικά έξοδα που πριν μερικά χρόνια μετρήθηκαν στις 800 χιλιάδες ευρώ για τις λεγόμενες μικρομεσαίες ομάδες. Αυτό το ποσό, ως «λειτουργικά έξοδα», βέβαια, μεγαλώνει ανάλογα με το εκτόπισμα του σωματείου. Πολύ απλά διότι άλλο να… λειτουργείς τον ΑΠΟΕΛ, την Ομόνοια, την Ανόρθωση, την ΑΕΛ τον Απόλλωνα και την ΑΕΚ κι άλλο τον Εθνικό Άχνας, τη Δόξα και τον Άρη.
Είναι και το άλλο. Στο «μισθολόγιο παικτών» συνήθως υπολογίζονται οι καθαρές απολαβές των ποδοσφαιριστών. Έξω οι φορολογίες, έξω και τα μπόνους, έξω τα σπίτια με πισίνα, έξω τα αυτοκίνητα και οι παραδουλεύτρες. Παλαιότερα, ένας σύλλογος είχε βάλει όρο στο συμβόλαιο του παικταρά, δύο φορές (Χριστούγεννα – καλοκαίρι) αεροπορικά εισιτήρια πρώτης θέσης για την Αργεντινή για ολόκληρη την οικογένεια. Πέντε άτομα συν η… νταντά, στοίχισαν 40 χιλιάρικα! Κι άλλα 40 την επόμενη φορά…
Τα δε μπόνους, μία πονεμένη ιστορία. Για παράδειγμα, ο άλλος έχει συμβόλαιο 100 χιλιάδες ευρώ με όρο μπόνους 1.000 ευρώ για κάθε συμμετοχή πάνω από 35 λεπτά! Μπαίνει στο γήπεδο σέρνεται για 35 λεπτά, η ομάδα τρώει μια περιποιημένη «τριάρα» κι είσαι υποχρεωμένος να του δώσεις και 1.000 ευρώ! Δεν είμαστε καλά… Αυτό δεν είναι πρωτάθλημα…