ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
H Δόξα συνεχίζει τον κατήφορό της και βάσει αγωνιστικής εικόνας, δεν έπεισε (ακόμη) πως μπορεί να διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις την παραμονή της. Κι ας μας λένε κάποιοι πρώην «ισχυροί γνώστες» του κυπριακού ποδοσφαίρου πως διαθέτει ποιότητα η ομάδα της Κατωκοπιάς. Δύο-τρεις παίκτες ναι, αλλά ολόκληρο το ρόστερ δεν το λες και ποιοτικό. Μόνο στην Κύπρο συναντάμε την πατέντα «δημόσια αποθέωση προς τους πάντες και τα πάντα» από κάποιους για να διατηρούνται οι καλές σχέσεις για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με συμφέροντα.
Όταν η τελευταία ομάδα στη βαθμολογία με οκτώ βαθμούς σε 18 (!!!) παιχνίδια έχει ποιότητα, τότε η Ανόρθωση, η Ομόνοια, ο Απόλλωνας κι ο ΑΠΟΕΛ, έχουν σκάουτερ στους υπόλοιπους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, κάνουν μετεγγραφές με εξωγήινους παίκτες και οι προπονητές τους, Τιμούρ Κετσπάγια, Χένινγκ Μπεργκ και Σωφρόνης Αυγουστή είναι «Terminator» (σ.σ. Εξολοθρευτές).
Πάμε παρακάτω… Ο Εθνικός Άχνας αποδείχθηκε πως οι μεγάλες επιτυχίες του ήταν ένα «πυροτέχνημα», αλλά έδειξε πως έχει δυνατότητες να διεκδικήσει με αξιώσεις την παραμονή του. Στερείται όμως, σταθερότητας και ουσίας, ειδικά σε παιχνίδια στα οποία από πριν μπορεί οποιοσδήποτε να θεωρήσει ότι έχει πιθανότητες να μαζέψει πόντους.
Όσο για το Παραλίμνι, συγκριτικά με τις ομάδες που είναι πλέον από κάτω του, εξ αρχής υποστήριζα ότι διαθέτει πιο ποιοτικό ρόστερ. Άλλα ήταν τα προβλήματά του και βίωσαν περισσότερο την αδικία από «λάθη» της διαιτησίας στο πετσί τους οι βυσσινί, συγκριτικά με τους ανταγωνιστές τους στη «μάχη» της παραμονής στην Α’ Κατηγορία.
Το παρελθόν, ωστόσο, της Άχνας και της Δόξας, όσον αφορά στο… ξεγράψιμο μας δίνει μαθήματα πως «δεν πρέπει να κουνάμε τα πόδια μας προτού καβαλήσουμε τον γάιδαρο». Ο πρόεδρος της ομάδας της Κατωκοπιάς και μάνατζερ, Κώστας Χριστοδούλου (άλλως «Καραβίδας»), ο οποίος τονίζει πως θα είναι στη Δόξα μέχρι να τον βαρεθούν στο σύλλογο παραμένει σίγουρος πως η ομάδα του θα τα καταφέρει. Κάποιες φορές το πέτυχε άλλωστε στο πρόσφατο παρελθόν, γιατί όχι και φέτος; Κι ας είναι σε πολύ χειρότερη βαθμολογική κατάσταση από ποτέ προηγουμένως. Βλέπετε, η διαφορά από Άχνα και Ένωση (έξι κι εφτά πόντοι αντίστοιχα), δεν είναι απαγορευτική.
Από το Καλοκαίρι του 2012 που η Δόξα επέστρεψε στην Α’ Κατηγορία και δεν ξανάπεσε, ποτέ δεν είχε λιγότερους από 17-18 πόντους με το πέρας της 18ης αγωνιστικής. Μόνο τη σεζόν 2016-17, είχε τουλάχιστον τρεις πόντους περισσότερους από φέτος μετά από 18 παιχνίδια.
Έως τώρα, δημοσίως τονίζεται με σιγουριά μόνο από πλευράς Δόξας πως η ομάδα θα πετύχει τον στόχο της παραμονής. Από την μεριά της Ένωσης, αυτό άρχισε να λέγεται και να πιστεύεται με σιγουριά μετά από την νίκη επί της ΑΕΚ (2-1) το βράδυ της Δευτέρας (3/2). Κι έρχεται σε αντίθεση με την έλλειψη ισχυρής πίστης που «πήγαζε» από τον Γιώργο Τσόκκο και τον Κωνσταντίνο Φάνου λίγες αγωνιστικές πριν από την έλευση του Τσεντομίρ Γιανέφσκι και των συνεργατών του (Μάριου Κκαρά και Λούκα Οικονόμου) και μετά από διαιτητικές «σφαγές» που υπέστη η ομάδα τους.
Όσο για την Άχνα, αλήθεια που χάθηκε αυτός ο Κίκης Φιλίππου; Σπανίως βγαίνει μιλάει και δεν λέει περισσότερα από την αναφορά περί προσπάθειας για βαθμολογικό όφελος σε κάθε ματς που να παραπέμπει σε μεγάλη αισιοδοξία για παραμονή στην Α’ Κατηγορία. Εδώ που τα λέμε έχει κι άλλες σκοτούρες στο κεφάλι του, άφησε άλλους να εργάζονται πυρετωδώς για την ομάδα του. Εξ ου και όταν του τηλεφωνήσαμε για να μας επιβεβαιώσει την τελευταία προσθήκη της ομάδας του, δεν γνώριζε τον παίκτη. Ούτε το όνομά του…
Υ.Γ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα με κανέναν, ούτε αντιπάθειες, ούτε εχθρότητες. Απλά οι πικρές αλήθειες σπανίζει πολλές φορές να λεχθούν. Και αυτοί που τις λένε, στο τέλος θεωρούνται «κακοί» και «ζημιάρηδες». Kαι η ασθένεια αυτή είναι μεταδοτική, προσέξτε το αυτό…
