Λένε πως η ίδια η ζωή δημιουργεί τα καλύτερα σενάρια. Από εκείνα που δεν μπορούν ούτε οι κορυφαίοι του είδους να γράψουν! Η ζωή του θα μπορούσε να γίνει ταινία! Από αυτές που σε γεμίζουν στο φινάλε από ελπίδα, μαθήματα ανθρωπιάς.
Impossible is nothing. Τίποτα δεν είναι απίθανο. Αρκεί να το κυνηγάς. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα μεγάλωσε ψάχνοντας στα σκουπίδια για να φτιάξει μια μπάλα, ένα αυτοκίνητο. Μέχρι τα 19 του δούλευε σε εργοστάσιο για να βοηθάει την οικογένειά του και δεν έπαιζε σε καμία ομάδα! Λίγα χρόνια αργότερα; Έφτασε την κορυφή του κόσμου με την Εθνική Βραζιλίας, έγινε αήττητος πρωταθλητής με την Άρσεναλ και το 2008 ήρθε στα μέρη μας για να μας διδάξει πως συμπεριφέρονται οι πραγματικά σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Δεν είχε τίποτα και απέκτησε τα πάντα. Μέσα από την μπάλα, που όπως λέει ήταν η πρώτη του κοπέλα. Μετά από πολλά χρόνια, μεγάλες επιτυχίες, συμβόλαια δεκάδων εκατομμυρίων, παγκόσμια αναγνώριση, ο Ζιλμπέρτο είναι ο ίδιος άνθρωπος. Εκείνος που ως πιτσιρικάς τριγυρνούσε ολημερίς στο χωριό του. Χωρίς υλικά αγαθά αλλά με την ελευθερία να γεμίζει με ικανοποίηση την ψυχή του. Σεμνός και ταπεινός.
Σε μία εξομολόγηση ζωής, ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2002 μιλά στο Gazzetta.gr, για το πως έγινε το deal με τον Παναθηναϊκό, αλλά και για το πέρασμα του από το «τριφύλι».
Όσα δήλωσε ο Ζιλμπέρτο Σίλβα:
«Το καλοκαίρι του 2008 είχα ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο με την Άρσεναλ. Στην σεζόν που μόλις είχε τελειώσει δεν είχα παίξει πολλά παιχνίδια. Έμπαινα κυρίως από τον πάγκο. Μετά από έξι χρόνια, ο Αρσέν έδωσε ευκαιρίες στον Φλαμινί. Έγινε εκείνος βασικός. Την σεζόν 2007-2008. Ήμουν πολύ δυσαρεστημένος που ξόδευα τόσο χρόνο στον πάγκο. Ήμουν σίγουρος πως αυτό δεν ήταν το σωστό. Την χρονιά 2006-2007 ήταν η καλύτερή μου. Ήμουν δεύτερος σκόρερ, ήμουν αρχηγός λόγω της απουσίας της Ανρί, είχα μεγάλη συνεισφορά στην ομάδα. Ήταν, όμως, μία απόφαση του προπονητή. Δεν συμφωνούσα με αυτό αλλά έπρεπε να το δεχθώ.
Αποφάσισα πως πρέπει να φύγω. Δεν ήθελα να μείνω στην Αγγλία. Είχα προτάσεις αλλά ήθελα κάτι διαφορετικό. Τότε ήρθε η πρόταση για τριετές συμβόλαιο από τον Παναθηναϊκό. Ήθελα μια νέα πρόκληση. Είχα μόνο ένα καλό προαίσθημα για τον Παναθηναϊκό. Από την πρώτη ημέρα αυτό επιβεβαιώθηκε. Από το αεροδρόμιο. Υπήρχε τόσος κόσμος εκεί. Δεν το περίμενα. Δεν ήξερα πόσο τρελοί είναι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Ήμουν ευτυχισμένος από την πρώτη ημέρα. Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στην Ελλάδα. Υπήρχαν οπαδοί από άλλες ομάδες που μου έδειχναν αγάπη. Υπήρχε κόσμος που ήταν κοντά μου και ήταν τιμή για εμένα που τους γνώρισα.
Όταν ήρθα υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες. Ήταν στα 100 χρόνια του συλλόγου. Η ομάδα ήταν έτοιμη να κατακτήσει τίτλους. Είχαμε ισορροπία, δυνατές προσωπικότητες, ηγέτες, παίκτες που είχαν εμπειρίες πρωταθλητισμού και δύσκολων παιχνιδιών. Είχαμε παίκτες που είχαν κάνει πρωταθλητισμό. Στις κρίσιμες στιγμές μιλούσαν αυτές οι εμπειρίες. Όταν κατακτάς ένα τρόπαιο δεν είναι ζήτημα μιας ημέρας. Είναι μαραθώνιος. Να δουλεύεις κάθε ημέρα, να είσαι συμπαγής πνευματικά. Να κάνεις κάθε μέρα το καλύτερο.
Στην χρονιά του νταμπλ είχαμε δύο προπονητές. Τον Χενκ Τεν Κάτε και τον Νίκο Νιόμπλια. Διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικοί τρόποι δουλειάς. Ο Χενκ ήταν λίγο περισσότερο σκληρός με τους Έλληνες παίκτες, στον τρόπο που μιλούσε, που τους διαχειριζόταν. Toυς φώναζε στις προπονήσεις, στο γήπεδο, κάποιες φορές τους… τραμπούκιζε.
Ήταν ψηλός, ξέρεις. Ξέχωρα από αυτά, ήταν πολύ καλός τύπος να μιλήσεις μαζί του, να πιεις καφέ, εκτός δουλειάς. Θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα, αν είχε καταλάβει καλύτερα τους Έλληνες και τον τρόπο που ήθελε να τους δώσει κίνητρο. Κάποιες φορές το έχανε. Έκανε καλή δουλειά, όμως. Κάποιες φορές εγώ διαφωνούσα μαζί του. Και το έλεγα. Μία φορά δεν ήμουν χαρούμενος και το λύσαμε με διάλογο. Μπορείς να διαφωνείς με τον καθένα αλλά πρέπει να υπάρχει σεβασμός για το καλό της ομάδας.
Όσον αφορά τον Νιόμπλια; Το δύσκολο για τους ξένους παίκτες και για εμένα ήταν το πρόβλημα της επικοινωνίας. Εκείνος δεν μιλούσε αγγλικά, εγώ δεν μιλούσα ελληνικά αλλά ήταν πολύ καλός άνθρωπος. Μου άρεσε η συμπεριφορά του. Έπαιρνε το καλύτερο από τον καθένα. Έβαζε ψυχή στην δουλειά του, είχε γνώσεις. Όταν ήρθε, το πιο σημαντικό που έκανε ήταν να βάλει πράγματα που ήταν σε λάθος θέση, στην σωστή! Έκανε το καλύτερο για την ομάδα. Η ομάδα αντέδρασε σωστά και κατακτήσαμε πρωτάθλημα και Κύπελλο».