«Ο παλιός ποδοσφαιριστής, Σέρχιο Κόκε, συνελήφθη σε μια επιχείρηση της Αστυνομίας όπου βρέθηκε ένας τόνος χασίς και όπλα. Στην επιχείρηση της Αστυνομίας συμμετέχουν 150 αστυνομικοί», αναφέρουν τα ισπανικά ΜΜΕ το Νοέμβριο του 2019, με την είδηση να σκάει σαν βόμβα στον κόσμο του Άρη αλλά και στο ελληνικό φίλαθλο κοινό. Στην επιχείρηση που ονομάστηκε «Maskoke» συνελήφθησαν 20 άτομα μεταξύ των οποίων κι ο αδερφός του.
Λίγες μέρες αργότερα, το Ελεγκτικό Συμβούλιο της Μάλαγα δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον Κόκε και οδηγήθηκε στη φυλακή χωρίς ποσό εγγύησης. Σύμφωνα μάλιστα με το κατηγορητήριο, ο Κόκε κατηγορήθηκε για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, εγκλήματα κατά της δημόσιας υγείας.
Πλέον, μπορεί να πάρει την κόρη του και τους γονείς του και να πάνε να φάνε στο αγαπημένο του εστιατόριο Rincon de la Victoria. Ύστερα από 20 μήνες, ο 38χρονος σήμερα Σέρχιο μπορεί να αναπνεύσει ελεύθερος.
Ο Κόκε, περιμένει πλέον να ολοκληρωθεί η υπόθεση, να πάρει πίσω το διαβατήριό του και να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη, να πάει στο Βικελίδης και να πανηγυρίσει μαζί με τους οπαδούς της ομάδας στην εξέδρα.
Μιλώντας στο Gazzetta.gr, αναφέρθηκε στην εικόνα από τη φυλακή που δεν θα βγάλει ποτέ από το μυαλό του, εξήγησε γιατί δεν επέτρεψε ποτέ στους γονείς του να πάνε να τον δουν πίσω από τα κάγκελα, ενώ στάθηκε στο γεγονός ότι δεν είπε ποτέ στην 8χρονη κόρη του ότι βρέθηκε κρατούμενος.
Όσα δήλωσε ο Κόκε:
Πώς ήταν η πρώτη μέρα μετά τη φυλακή;
«Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα στη ζωή μου. Είναι απίστευτη η χαρά που είμαι ξανά ελεύθερος, ακούτε τη φωνή μου αλλά αν δεν μπορείτε να με δείτε δεν μπορείτε να καταλάβετε το πώς ακριβώς αισθάνομαι. Είναι απίστευτο!».
Το πρώτο πράγμα που έκανες όταν πέρασες την πόρτα της εξόδου των φυλακών, ποιο ήταν;
«Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις βγήκα από τη φυλακή ήταν να πάω να δω τους γονείς μου και την κόρη μου. Όλους αυτούς τους μήνες δεν τους είδα καθόλου, δεν είχα καμία προσωπική επαφή μαζί τους. Δεν επέτρεψα εγώ τις επισκέψεις».
Γιατί το έκανες αυτό;
«Εγώ δεν το επέτρεψα γιατί δεν ήθελα να με δουν οι δικοί μου άνθρωποι σ’ αυτήν την κατάσταση. Κανένας γονιός δεν θέλει να δει το παιδί του σ’ ένα τέτοιο μέρος όπως είναι η φυλακή».
Όταν τους είδες ύστερα από 20 μήνες πώς αισθάνθηκες;
«Ενιωσα ότι γεννήθηκα ξανά. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω, κανένας δεν μπορεί να το καταλάβει εκτός από τους γονείς μου που με είδαν με τα μάτια τους».
Εξήγησε μας τί εννοείς. Είσαι ένας άλλος Κόκε;
«Μου έτυχε να ζήσω αυτή τη δυσκολία, η οποία με έκανε να μάθω πολλά πράγματα για τη ζωή γενικότερα και να αναθεωρήσω τη ζωή μου. Βελτιώθηκα ως άνθρωπος αλλά δεν είμαι άλλος. Είμαι πλέον ο καλός εαυτός του Σέρχιο Κόκε».
Κρατάς κάτι απ’ αυτήν την εμπειρία ή δεν θες να θυμάσαι τίποτα;
«Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που κρατάω. Αυτό είναι βέβαιο. Για παράδειγμα, όσο ήμουν μόνος μου μέσα, πίσω από τα κάγκελα, σκεφτόμουν πόσος κόσμος ζει στο δρόμο – πόση δυστυχία υπάρχει και πόσοι άνθρωποι δεν έχουν σπίτι. Κατάλαβα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος λόγω της πανδημίας, αλλά πιστέψτε με δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα βιώνει κάποιος μέσα στη φυλακή. Μόνο όταν κάποιος μπει στη φυλακή καταλαβαίνει τί σημασία έχουν τ’ άλλα προβλήματα στη ζωή».
Αισθάνεσαι ότι δικαιώθηκες με την αποφυλάκισή σου;
«Δεν θέλω να μιλήσω πολύ γι’ αυτό γιατί υπάρχει μια νομική διαδικασία σε εξέλιξη. Είμαι προσωρινά σε αποφυλάκιση, μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη και να παρθεί μια τελική απόφαση. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω ότι έχω αφήσει πίσω μου οριστικά τη φυλακή».
Οι γονείς σου και το παιδί είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή σου. Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα δεν τους είδες. Τουλάχιστον, μιλούσες μαζί τους στο τηλέφωνο; Τί τους έλεγες;
«Ναι, με τους γονείς μου φυσικά μιλούσα καθημερινά, αλλά η κόρη μου ούτε ήξερε ούτε ξέρει ότι μπήκα φυλακή. Της έχω πει ότι πήγα στην Κίνα να παίξω μπάλα. Δεν ήθελα να ξέρει στην τρυφερή ηλικία των 8 χρονών ότι ο πατέρας της είναι στη φυλακή. Οι γονείς μου φυσικά το γνώριζαν αλλά ήμουν βέβαιος ότι θα τους προκαλούσα μεγαλύτερη ζημιά αν με έβλεπαν ως κρατούμενο μέσα στη φυλακή. Ήταν δική μου απόφαση και δεν την συζήτησα γιατί πίστεψα ότι ήταν καλύτερη και για μένα και για τους γονείς μου. Ακόμη και τώρα πιστεύω πως ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα. Και τώρα που το σκέφτομαι συγκινούμαι».