Εκτός από ντροπιαστική και εξευτελιστική, ή και προσβλητική για την χώρα και τον πολίτη της, αυτή ήταν και μια πολύ χρήσιμη εικόνα, διότι ήταν/είναι απολύτως αντιπροσωπευτική της σημερινής Ελλάδας του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Στις κερκίδες του ΟΑΚΑ βρέθηκαν πραγματικά οι VIP της ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας και της υψηλής κοινωνίας των δύο φιναλίστ. Βρέθηκαν οι “Πολύ Σημαντικοί Άνθρωποί” τους. Προφανώς γι’ αυτό οι θαμώνες ήταν στην πλειονότητά τους κάφροι και μπράβοι. Τι μπορεί να πει κανείς μετά και από αυτό; Πώς μπορεί να κοροϊδέψει ότι τάχα δεν θέλει τη βία στα γήπεδα;
Είναι πολύ χρήσιμο που κυκλοφορούσαν κάφροι και στις θέσεις των προσκλήσεων που είχε στη διάθεσή της η διοίκηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, διότι η εικόνα είναι μια καθαρή απόδειξη των οραμάτων της για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ποιος από αυτούς θα μας πει τώρα ότι δεν θέλει τους κάφρους, ή ότι δεν φοβάται τους κάφρους και αυτούς που τους κατευθύνουν; Η ΕΠΟ τους προσκάλεσε και επισήμως στον πιο πριβέ τελικό Κυπέλλου Ελλάδας!
Είναι πολύ χρήσιμη η εικόνα εντάσεων και επεισοδίων σε ένα ματς με λιγότερους από χίλιους θεατές και περισσότερους από τρεις χιλιάδες αστυνομικούς. Διότι είναι μια καθαρή απόδειξη ότι η Αστυνομία, διαχρονικά, δεν θέλει να μπλέκει με τον κόσμο και τον υπόκοσμο του ποδοσφαίρου και γι’ αυτό προτιμά να τους αφήνει να φεύγουν από τον τόπο των επεισοδίων χωρίς να τους συλλαμβάνει. Αν ήθελαν, στο ΟΑΚΑ θα μπορούσαν να τους έχουν συλλάβει όλους μέχρι ενός. Κι αντί αυτού, επέτρεψαν να μπουν περισσότεροι σε αριθμό και ανέχθηκαν τις καφρίλες τους.
Όχι, δεν γίναμε σοφότεροι το βράδυ του Σαββάτου. Οι μυημένοι όμως βρήκαμε έναν τρόπο να γλιτώνουμε χρόνο όταν προσπαθούμε να γίνουμε κατανοητοί κάθε φορά που κάποιος αμύητος μας ρωτά πώς είναι δυνατόν να μην λύνεται το πρόβλημα της γηπεδικής βίας. Κερδίσαμε ακόμη ένα παράδειγμα που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι ουδείς θέλει αλλά και ότι ουδείς έχει τα κότσια να λύσει το πρόβλημα της γηπεδικής βίας. Αυτοί που κυκλοφορούν με μπράβους και αυτοί που κάνουν τους μπράβους κρατούν αιχμάλωτα των συμφερόντων τους τα ομαδικά αθλήματα στην Ελλάδα. Και προφανώς όχι μόνο τα αθλήματα.
Η εικόνα ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου από το βράδυ του Σαββάτου, προτού ακόμη ολοκληρωθεί ο τελικός. Εύχομαι μόνο οι αναφορές στα media του πλανήτη να είναι ακριβείς, δηλαδή να αναφέρεται ότι όλο αυτό συμβαίνει υπό τις ευλογίες ή – το λιγότερο- την ανοχή της FIFA και της UEFA. Ακόμη πιο σωστά θα έπρεπε να αναφέρεται ότι συμβαίνει και με δική τους ευθύνη. Αυτή, δηλαδή το διεθνές “κράξιμο”, θα μπορούσε να είναι η μόνη μας ελπίδα, διότι στην πραγματικότητα αν μπορείς να περιμένεις από κάποιον να επιβάλει στοιχειωδώς μια τάξη είναι μόνο από τους ξένους. Από τους Έλληνες της διοίκησης του τόπου και του αθλητισμού δεν μπορείς να περιμένεις απολύτως τίποτα. ‘Η είναι βολεμένοι, ή είναι φοβισμένοι. Αυτοί είμαστε.