Ο πρώην άσος του Παναθηναικού και του Ολυμπιακού παραχώρησε συνέντευξη στην οποία αναφέρθηκε στην μεταγραφή του στους ερυθρόλευκους αλλά και στις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του.
Αναλυτικά όσα δήλωσε στo περιοδικό Vantage:
Για τη χειρότερη ποδοσφαιρική περίοδο για εκείνον: «Ήταν η δεύτερη µου χρονιά στον Παναθηναϊκό. Είχα τραυµατιστεί στο τέλος της πρώτης χρονιάς και αυτό µε κράτησε αρκετούς µήνες έξω από τα γήπεδα. Ο Παναθηναϊκός περίµενε περισσότερα από εµένα, εγώ δεν ήµουν έτοιµος και υπήρξε µια έντονη αποδοκιµασία προς εµένα, µια αµφισβήτηση που µε έριξε ψυχολογικά. ∆εν έβγαινα από το σπίτι µου ούτε για καφέ ούτε για φαγητό, ήµουν κλειδωµένος για έναν χρόνο και δεν ήθελα να βλέπω κανένα».
Για το σημαντικότερο γκολ που πέτυχε: «Το πιο σπουδαίο µου γκολ το οποίο θυµάται και πιστεύω ο περισσότερος κόσµος, ήταν ο δεύτερος προηµιτελικός του Champions League µε την Μπαρτσελόνα στο Καµπ Νου. Αν περνούσαµε, φυσικά, θα ήταν ακόµα πιο ωραίο, αλλά δυστυχώς δεν περάσαµε».
Για τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε: «Είχα την τύχη να αγωνιστώ µε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Στον Ολυµπιακό αγωνίστηκα µε τον µεγάλο Ριβάλντο, έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσµου και µε τον Αντώνη Νικοπολίδη, µε τον οποίο είχαµε και µια πολύ καλή σχέση. Τον θεωρώ ως έναν µεγάλο τερµατοφύλακα και θαύµαζα την επιµονή του στις προπονήσεις. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκα, επίσης, µε πολύ καλούς παίκτες. Ένας από αυτούς ήταν ο Κριστόφ Βαζέχα, τον οποίο θαύµαζα για τα επιτεύγµατά του, τη µεγάλη του κλάση αλλά και για τον τρόπο που δούλευε στην προπόνηση. Στο Παραλίµνι αγωνίστηκα µε πάρα πολύ καλούς παίκτες όπως ο Αντώνης Ζέµπασιης και ο Μιχάλης Οικονόµου. Υπάρχουν όµως και άλλοι αρκετοί παίκτες που θα µπορούσα να αναφέρω».
Για τον δυσκολότερο αντίπαλο: «Ο δυσκολότερος αντίπαλός µου ήταν ο Σολ Κάµπελ της Άρσεναλ, ένας παίκτης παγκόσµιας κλάσης, ο οποίος έπαιξε στις καλύτερες οµάδες της Ευρώπης και ήταν µέλος της Εθνικής Αγγλίας. Ήταν αρκετά δυνατός και στα παιχνίδια µας είχαµε αρκετές επαφές µε το σώµα».
Για τον καλύτερο προπονητή που είχε: «Με βοηθήσανε πάρα πολλοί προπονητές, πήρα από όλους κάτι. Ακόµη και από «κακούς» προπονητές πάντα κάτι κέρδιζα. Αν θα πρέπει όµως να ονοµατίσω κάποιον, ως τον καλύτερο προπονητή, θα πρέπει να πω τον Γιάννη Κυράστα, γιατί αν πω κάτι διαφορετικό θα µε σκοτώσει η γυναίκα µου».
Για τις αποφάσεις στη ζωή του: «∆εν προβληµατίζοµαι πολύ στη ζωή µου. Αυτό είναι είτε πολύ καλό είτε πολύ κακό. Οι αποφάσεις που έπαιρνα ήταν χωρίς πάρα πολλή σκέψη και πολύ άνετα. Αν προβληµατιζόµουν ιδιαίτερα ίσως να µη έκανα και αρκετά πράγµατα, ίσως να µη πήγαινα Ελλάδα, ίσως να µην πήγαινα στον Ολυµπιακό. Ακόµη και το τέλος µου στα γήπεδα ήρθε από µόνο του».