Πλέον, για την Ένωση δεν ώρα για σκορ, θέαμα και ποιότητα. Είναι ώρα για το αποτέλεσμα. Αυτό, λοιπόν, το πήρε και συνεχίζει να ακουμπάει τον φετινό τίτλο της πρωταθλήτριας. Για να το κάνει, όμως, έπρεπε ο Χριστοδουλόπουλος να διώξει το άγχος. Κι επίσης, έπρεπε στο 65′ ο Τσιντώτας να κάνει την απόκρουση του αγώνα.
Η ΑΕΚ ήταν νωθρή από το ξεκίνημα, απέναντι σε μια ομάδα που ήταν ξεκάθαρο ότι θα έπαιζε πάρα πολύ κλειστά. Από αυτό που φαντάζεστε, βάλτε και λίγο ακόμα. Αποτέλεσμα;
Η συνεργασία της νίκης
Η πρώτη πραγματικά καλή ευκαιρία της ΑΕΚ ήρθε στο 29′, όταν ο Κλιάιτς σταμάτησε το ωραίο δεξί του Μπακασέτα. Μέχρι τότε ψευτοπράγματα. Μια κεφαλιά του Τσιγκρίνσκι άουτ (2′), 2-3 σουτ του Μπακασέτα που κόντραραν, άλλο ένα του Χριστοδουλόπουλου, πολύ άστοχο.
Στο 39′, όμως, το πήραν πάνω τους δύο από τους MVP της φετινής επίδοξης πρωταθλήτριας. Αραούχο και Λάζαρος άλλαξαν την μπάλα, ασίστ ο πρώτος, γκολ ο δεύτερος και 0-1. Πίστευε κανείς ότι θα είναι και αγχολυτικό. Ακόμη περισσότερο μετά την ευκαιρία του Μπακασέτα στο 43′, από εξαιρετική συνεργασία των φιλοξενούμενων. Αλλά δεν ήταν έτσι…
Ακόμη χειρότερη…
Αν η ΑΕΚ ήταν κακή και ελάχιστα δημιουργική στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο ήταν ακόμη χειρότερη. Στατική, εντελώς ακίνδυνη, χωρίς ουσία και ενέργεια στο παιχνίδι της. Πολύ περισσότερο από τη στιγμη που έχασε και τον τραυματία Χριστοδουλόπουλο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ολόκληρο ημίχρονο, στο δεύτερο, η ΑΕΚ εκανε φάση στο 84′ και στο 88′, με τον Λαμπρόπουλο, από στημένες φάσεις. Αντίθετα, ο Πλατανιάς είχε τεράστια ευκαιρία να ισοφαρίσει! Στο 65′ με τον Ντικαμονά να τα κάνει όλα σωστά, ακόμη και το σουτ, αλλά τον Τσιντώτα να τα κάνει πιο σωστά και να διώχνει εντυπωσιακά.
Κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν αν εκεί ο Πλατανιάς έφτανε στο 1-1. Η ΑΕΚ δεν θα ήθελε να το μάθει. Εκείνο που πλέον υπάρχει στο μυαλό της, ακόμη και αν υπάρχει το παιχνίδι Κυπέλλου με την ΑΕΛ, είναι το ματς με τον Λεβαδειακό. Ένα ματς μακριά από τον τίτλο. Από πότε είχε να το ζήσει…