Πλήθη κόσμου μαζεύτηκαν στα πάρκα με τις γιγαντοοθόνες στο Λονδίνο, στα μπαρ στις Βρυξέλλες, στην Παλιά Πόλη στο Ντουμπρόβνικ και στο Παλιό Λιμάνι στην Μασσαλία. Τα πρόσωπα τους ήταν βαμμένα και κρατούσαν σημαίες στους ώμους τους.
Από την Τρίτη το πρωί μέχρι Τετάρτη νύχτα, Βέλγιο και Γαλλία, Αγγλία και Κροατία σχεδόν σταμάτησαν να λειτουργούν, ενώ περίμεναν με ανυπομονησία τα ημιτελικά του Μουντιάλ. Τα καταστήματα ήταν κλειστά και τα μπαρ άνοιξαν γρήγορα.
Ανεξαρτήτως που διοργανώνεται το Παγκόσμιο Κύπελλο, για τις χώρες που φτάνουν μακριά, η διοργάνωση είναι σαν να γίνεται εντός έδρας. Όλοι οι κάτοικοι ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο, ακόμη και αν δεν τους αρέσει.
Τις προηγούμενες μέρες, στην Αγγλία, πολλοί εργαζόμενοι πήγαιναν στις δουλείες τους ντυμένοι ως Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Μια εφημερίδα παρακάλεσε το κόμμα των Συντηρητικών να σταματήσει τις εσωτερικές διαμάχες για μια μέρα. «Ξέρετε ότι υπάρχει παιχνίδι σήμερα;», έγραψε στο εξώφυλλο της.
Στο μετρό των Βρυξελλών, οι αρχές συμφώνησαν να παίξουν τον Γαλλικό εθνικό ύμνο στα μεγάφωνα αν οι Γάλλοι περνούσε στον τελικό, ενώ οι στο Παρίσι θα άλλαζαν το όνομα του σταθμού Saint-Hazard σε Έντερ Αζάρ, προς τιμήν του αρχηγού του Βελγίου.
Η πρωθυπουργός της Κροατίας Κολίντα Γκράμπαρ-Κιτάροβιτς υποδέχθηκε την Τερέζα Μέι με μια φανέλα της εθνικής με το όνομα της τυπωμένο.
Όταν τα ματς επιτέλους άρχισαν, την Τρίτη για Γαλλία και Βέλγιο και την Τετάρτη για Αγγλία και Κροατία, ολόκληρες πόλεις παρέλυσαν. Πολυσύχναστοι δρόμοι και σταθμοί των μετρό ήταν άδειοι. Εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονταν κολλημένοι σε γιγαντοοθόνες ή τηλεοράσεις για να παρακολουθήσουν κάτι που γινόταν χιλιάδες μίλια μακριά. Για δύο βράδια, τέσσερις χώρες ανέμεναν και παρακολουθούσαν ως ένα.
Μετάφραση: Στέλιος Μαραθοβουνιώτης.