ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥΣΚΑΛΛΗ
Είναι σ’ όλους γνωστές οι ευαίσθητες συμπεριφορές και οι αλτρουιστικές και φιλανθρωπικές δράσεις του ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ Σάντιο Μανέ. Πριν λίγο καιρό κυκλοφορούσε η φωτογραφία του ποδοσφαιριστή κρατώντας κινητό τηλέφωνο που είχε σπασμένη οθόνη. Το γεγονός αυτό στάθηκε αιτία για πολλούς να χλευάσουν τον ποδοσφαιριστή και διερωτήθηκαν πώς είναι δυνατό ένας παίκτης που εισπράττει εκατομμύρια να μη διαθέτει ένα ποσό για ένα… κανονικό κινητό τηλέφωνο.
Κατ’ επανάληψη ο σπουδαίος επιθετικός της Λίβερπουλ, δίδει κοινωνικές, ευαίσθητες, ψυχολογικές απαντήσεις για τα ζητήματα φτώχειας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Και σ’ αυτή την περίπτωση με το σπασμένο κινητό, ο Σάντιο Μανέ, απάντησε με πρόταση και με λόγια, τα οποία πρέπει να κατευθύνουν κάθε άνθρωπο και κάθε μέρα να καθοδηγούν τις πράξεις και ενέργειές μας. Παραθέτω τη γεμάτη ανθρωπιά, συναίσθημα και φιλοσοφικότητα, απάντηση του ποδοσφαιριστή σε όσους τον χλευάζουν για το σπασμένο κινητό του τηλέφωνο.
«Όταν ήμουν μικρός, η οικογένειά μου πεινούσε. Έπρεπε να δουλέψω στα χωράφια για να ζήσουμε και περάσαμε δύσκολες στιγμές για να επιβιώσουμε. Ακόμα και ποδόσφαιρο μικρός έπαιζα ξυπόλυτος. Πλέον όμως που κερδίζω αρκετά χρήματα από το ποδόσφαιρο, μπορώ να βοηθήσω τους ανθρώπους μου. Γιατί να έχω 10 Ferrari, 20 διαμαντένια ρολόγια ή 2 ιδιωτικά τζετ. Τι θα σήμαιναν για μένα ή για τον κόσμο αυτά; Προτιμώ με τα χρήματά μου να κτίσω σχολεία, ένα γήπεδο, να προσφέρω ρούχα, παπούτσια και τροφή σε ανθρώπους που είναι φτωχοί. Επίσης προσφέρω 70 ευρώ τον μήνα σε κάθε άτομο σε μια φτωχή περιοχή της Σενεγάλης. Δεν έχω καμιά ανάγκη να διαθέτω πολυτελή αυτοκίνητα ή σπίτια. Προτιμώ αντ’ αυτών οι συνάνθρωποί μου να παίρνουν ένα μερίδιο από όσα πρόσφερε σε μένα η ζωή».
Τι μπορεί να προσθέσει κάποιος σ’ αυτή την ομολογουμένως συγκινητική, ανθρώπινη και φιλοσοφική απάντηση του Μανέ; Τίποτε. Απολύτως τίποτε, Μόνο να υποκλιθεί μπροστά στην ανθρωπιά και ταπεινότητά του. Σ’ έναν κόσμο του ποδοσφαίρου της χλιδής και του πλούτου, της πρόκλησης και της επίδειξης, ο Σάντιο Μανέ μάς προσγειώνει και μας ξυπνά.
Μας υποδεικνύει την απέραντη ανθρωπιά του. Δεν ξέχασε και δεν ακύρωσε τα παιδικά του χρόνια, τα παιδικά του βιώματα. Δεν ξέχασε την φτωχογειτονιά του, τους φίλους και την οικογένειά του. Δεν ξέχασε την πατρίδα του και την φτώχεια της, τη Σενεγάλη. Δεν ξέχασε τις αλάνες του χωριού του, που πρωτοέμαθε το ποδόσφαιρο, παίζοντας σ’ αυτές ξυπόλυτος. Και επιστρέφει σ’ αυτές κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Θεωρώ ότι αυτά τα ποδοσφαιρικά σχολεία της FIFA , στην αφρικανική ήπειρο, είναι μια μεγάλη επένδυση και για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τα ίδια τα παιδιά και το μέλλον τους. Επίσης πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες διαθέτουν ποδοσφαιρικές ακαδημίες στις χώρες αυτές.
Εύχομαι και ελπίζω πολλά παιδιά της φτώχειας, τις μιζέριας και του περιθωρίου, να προκόψουν, να ανεβούν τα σκαλιά της επιτυχίας στο ποδόσφαιρο και στη ζωή τους, χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσουν την καταγωγή και τα βιώματά τους, τα παιδικά τους βιώματα και την αλληλεγγύη τους για τους άλλους, την ανθρωπιά και την ψυχή τους. Πρότυπο γι’ αυτούς και όλους μας, είναι ο Σενεγαλέζος επιθετικός της Λίβερπουλ Σάντιο Μανέ, πρωταθλητής Ευρώπης, παγκόσμιος κυπελλούχος επί συλλογικού επιπέδου, κορυφαίος Αφρικανός για την χρονιά 2019.
Στην Πρέμιερ Λιγκ με τη Λίβερπουλ μοιράστηκε το χρυσό παπούτσι και είναι αναντικατάστατο στέλεχος της σπουδαίας ομάδας της Λίβερπουλ και μάλλον πρωταθλητής στη φετινή ποδοσφαιρική περίοδο. Το ποδόσφαιρο επηρεάζει δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Η αθλητική αυτή ενασχόληση και απασχόληση, μπορεί να δώσει καλύτερες και ποιοτικότερες λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα. Από το ποδόσφαιρο εμφανίζονται και καλά πρότυπα, τα οποία μπορούν να επηρεάσουν θετικά τους νέους ανθρώπους, να μορφώσουν και να τους εμβολιάσουν συναισθηματικά.
Ένα τέτοιο δυνατό πρότυπο αποτελεί σίγουρα ο Αφρικανός ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ Σάντιο Μανέ, ο οποίος παρόλο ότι βρίσκεται στην ελίτ του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου, δεν ξεχνά τις ρίζες του, την καταγωγή και τα παιδικά του βιώματα. Ακολουθεί τη ρήση του Αλμπέρ Καμί, του σημαντικού αυτού διανοητή με διεθνή ακτινοβολία και τερματοφύλακα, ο οποίος είπε ότι «στο ποδόσφαιρο χρωστάω όσα ξέρω για την ηθική και το καθήκον».
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ
Το ποδόσφαιρο άνοιξε τις πόρτες της επιβίωσης και καταξίωσης σε πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές, που προέρχονται από φτωχές αφρικανικές χώρες και χώρες της Λατινικής Αμερικής. Το ποδόσφαιρο πολλές φορές είναι η μοναδική τους ελπίδα, για να ξεφύγουν από την φτώχεια και τη μιζέρια. Συνήθως οι ποδοσφαιριστές αυτοί, αν φανούν τυχεροί, πηγαίνουν σε ποδοσφαιρικές ομάδες, χρησιμοποιώντας μόνο το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο και μια αφοσίωση και αποφασιστικότητα, να φύγουν από τη μιζέρια και την φτώχεια. Αγωνίζονται, παλεύουν να επιβιώσουν και μαζί και οι οικογένειές τους και να επιτύχουν στη ζωή τους. Είναι αλήθεια ότι το ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα στις αφρικανικές χώρες αποτελεί σωσίβιο για πολλά παιδιά και νέους. Γι’ αυτό υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα σ’ όλες τις χώρες της Αφρικής από τη FIFA.