Μπορεί να ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς τη σεζόν που πέρασε, όμως σε ό,τι κατάσταση κι αν βρίσκεται ο Σέρχιο Αγουέρο, αποτελεί ένα επιθετικό… θανάσιμο κίνδυνο για τις αντίπαλες άμυνες.
Μετά από μια δεκαετία στη Μάντσεστερ Σίτι, ο Αργεντινός άφησε την Αγγλία για να φορέσει τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, που απέκτησε στο… τσάμπα έναν ικανότατο επιθετικό που έμενε ελεύθερος από τους «πολίτες».
Ασφαλώς ο Κουν δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος παικταράς που μετακομίζει δίχως να καρπωθεί ούτε ένα ευρώ η παλιά του ομάδα. Θυμηθείτε μερικά ακόμα παραδείγματα από το παρελθόν…
Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, Μπάγερν Μονάχου (2014)
Ίσως η μεγαλύτερη… κλοπή της σύγχρονης ιστορίας του ποδοσφαίρου. Ο Πολωνός έχει 294 γκολ σε 329 συμμετοχές αλλά και… 17 τίτλους με τους Βαυαρούς από τότε που άφησε την Ντόρτμουντ για… 0 ευρώ. Η rekordmeister είχε κινηθεί ταχύτατα, ερχόμενη σε συμφωνία με τον «Λέβα» μήνες πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του με τους Βεστφαλούς και σίγουρα οι άνθρωποί της δικαιώθηκαν.
Έντινσον Καβάνι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2020)
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Με τους Νεϊμάρ, Εμπαπέ και Ικάρντι να έχουν εξοστρακίσει τον Ουρουγουανό από τη βασική ενδεκάδα της Παρί Σεν Ζερμέν, ο πολύπειρος επιθετικός έψαξε για καιρό τον επόμενο σταθμό της καριέρας του και κατέληξε στη Γιουνάιτεντ, με την οποία μέτρησε φέτος 17 γκολ σε 39 ματς, κερδίζοντας με το σπαθί του ακόμη έναν χρόνο συμβολαίου.
Αντρέα Πίρλο, Γιουβέντους (2011)
Στα 32 του και έχοντας φορέσει τη φανέλα της Μίλαν για μια δεκαετία κατακτώντας τα πάντα, ο Ιταλός μέσος βρέθηκε δίχως ομάδα και η Γιουβέντους του χτύπησε την πόρτα. Όταν αποχώρησε για τις ΗΠΑ μετά από μια τετραετία, είχε στο ενεργητικό του 164 συμμετοχές με 19 τέρματα αλλά και επτά τρόπαια!
Σολ Κάμπελ, Άρσεναλ (2001)
Μετά από εννέα χρόνια στην Τότεναμ, ο Άγγλος στόπερ είχε σοκάρει την Αγγλία επιλέγοντας να συνεχίσει στην μεγάλη αντίπαλο, Άρσεναλ, μετά τη λήξη του συμβολαίου του με τους «σπερς». Στο «Χάιμπουρι», ο Κάμπελ αποτέλεσε τον ηγέτη της άμυνας των «κανονιέρηδων» και μέτρησε 197 συμμετοχές, που συνοδεύτηκαν από τέσσερις τίτλους
Στιβ ΜακΜάναμαν, Ρεάλ Μαδρίτης (1999)
Ο Άγγλος είχε αφήσει τη Λίβερπουλ μετά από μια εννιαετία για να γίνει μέλος της Ρεάλ Μαδρίτης, σε περίοδο που ο σύλλογος βρισκόταν σε κρίση. Εντέλει, με τον ΜακΜάναμαν να προσαρμόζεται γρήγορα παρά τη… μοναξιά που είχε να αντιμετωπίσει, οι Μαδριλένοι αναγεννήθηκαν και μέχρι να φύγει ο έμπειρος χαφ το 2003, είχαν κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, δύο Champions League, ένα Super Cup και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup. Ο ίδιος, αγωνίστηκε 158 φορές, πετυχαίνοντας 14 γκολ.
Λουίς Ενρίκε, Μπαρτσελόνα (1996)
Μπορεί να τον έχουμε συνδυάσει με την Μπαρτσελόνα, όμως μέχρι τα 26 του ο νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της Ισπανίας έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Εντέλει, το 1996, οι «μπλάνκος» τον αποδέσμευσαν μετά από πέντε χρόνια κι εκείνος… εκδικήθηκε φορώντας τη φανέλα της Μπάρτσα για την επόμενη οκταετία. Απολογισμός; 300 συμμετοχές και επτά τίτλοι, εντός κι εκτός συνόρων.
Καφού, Μίλαν (2003)
Στη Ρόμα θεώρησαν πως τα… ψωμιά του Βραζιλιάνου είχαν τελειώσει κι έτσι τον άφησαν ελεύθερο στα 33 του μετά από μια εξαετία στη Ρώμη. Ο πολύπειρος μπακ όμως είχε πράγματα ακόμα να δώσει και μέτρησε ακόμα 161 συμμετοχές με τη φανέλα της Μίλαν, με την οποία κατέκτησε πρωτάθλημα, Super Cup, Champions League, Ευρωπαϊκό Super Cup και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων μέχρι το 2008.
Εστέμπαν Καμπιάσο, Ίντερ (2004)
Στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν τον πίστεψαν, όμως ο Αργεντινός βρήκε νέα στέγη στο Μιλάνο όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό του με τους «μερένγκες», το 2004. Μία δεκαετία αργότερα αποχώρησε από τους «νερατζούρι» έχοντας στο ενεργητικό του 420 συμμετοχές, πέντε πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, τέσσερα Super Cup, ένα Champions League και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων! Κι όλα αυτά δίχως να κοστίσει φράγκο…