aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

50 χρόνια από το γκολ «φάντασμα»

Πενήντα χρόνια πριν η Αγγλία κατακτούσε το Μουντιάλ που διεξήχθη στη χώρα της, ύστερα από την επικράτηση επί της Δ. Γερμανίας στον τελικό με 4-2. Εμείς θυμόμαστε το τρίτο γκολ των Άγγλων, ή αλλιώς το γκολ “φάντασμα”.

O Tζέφ Χαρστ στο 120′, τη στιγμή που πολλοί φίλαθλοι της Αγγλίας έχουν εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο, με αριστερό σουτ στέλνει την μπάλα στο δεξί γάμα της εστίας των Γερμανών, γράφοντας το 4-2. Μ’ αυτόν τον τρόπο σφράγισε τη νίκη της Εθνικής Αγγλίας επί της Δυτικής Γερμανίας, μαζί και την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου, και έγινε ο μοναδικός παίκτης που έχει πετύχει τρία τέρματα σε τελικό Μουντιάλ. Κάτι που δεν έχει καταφέρει κανένας ποδοσφαιριστής ακόμα και σήμερα.

Το γκολ βέβαια που ο πολύς κόσμος θυμάται (ή τέλος πάντων έχει δει ή ακούσει γι’ αυτό) δεν είναι το συγκεκριμένο. Είκοσι λεπτά περίπου νωρίτερα, και συγκεκριμένα στο 101′ της αναμέτρησης, ο Χαρστ είχε κάνει το 3-2 σκοράροντας με δεξί σουτ αυτή τη φορά. Ο Χαρστ πράγματι όμως σκόραρε στη φάση; Πέρασε ποτέ η μπάλα τη γραμμή της εστίας;

Η επίμαχη φάση

 

Ο Άλαν Μπολ κάνει μια σέντρα από τα δεξιά, ο Τζέοφ Χαρστ στοπάρει τη μπάλα στο ύψος του πέναλτι και με δεξί σουτ στέλνει τη μπάλα πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι και μετά… χαμός. Ο δημοσιογράφος του BBC που περιγράφει το ματς, Κένεθ Γούλστενχομ, ενώ αρχικά πανηγυρίζει, προσθέτει “όχι, όχι, όχι, ο επόπτης λέει όχι“, και τελικά “είναι γκολ”. Τι είναι αυτό που περιγράφει ο Άγγλος σπίκερ;

Ο Ελβετός διαιτητής της αναμέτρησης Γκότφριντ Ντινστ μόλις ολοκληρώνεται η φάση κατευθύνεται προς τον Σοβιετικό επόπτη Τόφικ Μπαχράμοφ, ξεκαθαρίζοντας πως δεν έχει δει ο ίδιος τίποτα. Συνεννοούνται με νοήματα και μόνο, καθώς δεν μιλούν κοινή γλώσσα, και τελικά ο Ελβετός δείχνει τη σέντρα.

Ο καθείς τη γνώμη του

Με την ολοκλήρωση του παιχνιδιού ξεκινά μια από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές συζητήσεις όλων των εποχών, που εν πολλοίς συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης φάσης έχουν τοποθετηθεί επί του ζητήματος. Παράλληλα αγγλικές και γερμανικές εφημερίδες, και όχι μόνο, έχουν προσφέρει τη δική τους οπτική.

Ο Ρότζερ Χαντ,  που ήταν πολύ κοντά στη φάση, ήταν από τους πρώτους που μίλησε. Μόλις η μπάλα αναπήδησε ο Άγγλος επιθετικός άρχισε να πανηγυρίζει ενώ θα μπορούσε να κυνηγήσει τη φάση. Όπως έχει πει ο ίδιος, είδε ότι η μπάλα πέρασε τη γραμμή της εστίας και έτσι δεν ασχολήθηκε με τα περαιτέρω.

Οι γερμανικές εφημερίδες υποστήριζαν ότι αν ήταν γκολ, η μπάλα θα έπρεπε να έχει καταλήξει στα δίχτυα, αποδεικνύοντας ότι αν κάποιος είναι ταγμένος στο να στηρίξει μια θέση γρήγορα αρχίζει να παραλογίζεται. Ορισμένοι Γερμανοί παίκτες από την πλευρά τους, σημειώνουν ότι είδαν να σηκώνεται σκόνη μπροστά από την εστία, πράγμα που συνεπάγεται πως η μπάλα χτύπησε στη γραμμή.

Ο Γερμανός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Μπέκερ του περιοδικού Kicker είχε μια διαφορετική άποψη. Δεν έχει σημασία μας λέει αν ήταν γκολ ή όχι. Ο επόπτης ήθελε να πάρει εκδίκηση από τα “Πάντσερ” για τον αποκλεισμό της χώρας του στα ημιτελικά από τη Δυτική Γερμανία και βρήκε τον καταλληλότερο τρόπο.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Μπέκερ είχε δίκιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο “Ρώσος επόπτης” (the Russian linesman) όπως είναι γνωστός στην Αγγλία, εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στον κόσμο του. Όπως διαβάζουμε στα απομνημονεύματα του, όταν υπέδειξε στον Ντινστ ότι υπάρχει γκολ, είχε την εντύπωση πως η μπάλα είχε χτυπήσει στα δίχτυα και όχι στο δοκάρι. Αξίζει να μάθουμε λίγα παραπάνω πράγματα για αυτόν τον “μουστάκια”.

Ο επόπτης που “έγινε” στάδιο

Τόφικ Μπαχράμοφ. Ο Αζέρος που όλοι νομίζανε για Ρώσο και ο διασημότερος επόπτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο μοναδικός επόπτης που έχει δώσει το όνομα του σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Και όχι σε κανένα τυχαίο. Το “Tofiq Bahramov Stadium” μπορεί να φιλοξενήσει 31.200 θεατές και είναι η έδρα της Εθνικής ομάδας του Αζερμπαϊτζάν. Το στάδιο είχε παλαιότερα τις εξής ονομασίες: “Ιωσήφ Στάλιν” και “Βλαντιμίρ Λένιν”. Στη μετασοβιετική όμως περίοδο οι ιθύνοντες του Αζερμπαϊτζάν αποφάσισαν να τιμήσουν το διασημότερο Αζέρο του ποδοσφαίρου δίνοντας το όνομα του στο μεγαλύτερο στάδιο της χώρας. Τι κι αν αυτός ήταν απλώς ένας επόπτης; τι κι αν το μόνο που είχε να επιδείξει ήταν μια απόφαση, που ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι αμφιβάλλουν ότι ήταν σωστή; μοναδικό κριτήριο η αναγνωρισιμότητα, οπότε… “Tofiq Bahramov Stadium”.

Οι Γερμανοί αντεπιτίθενται

Εκεί που οι Γερμανοί φαίνεται πως πήραν οριστικά το πάνω χέρι ήταν, όταν κυκλοφόρησε η επίμαχη φάση τραβηγμένη από μια κάμερα φιλάθλου. Από το συγκεκριμένο βίντεο μπορούμε να υποστηρίξουμε, έχοντας λίγες πιθανότητες να πέσουμε έξω, ότι η μπάλα δεν πέρασε ποτέ ολόκληρη, τη γραμμή της εστίας. Όταν οι δυο πλευρές ανέπτυσσαν τα επιχειρήματά τους για πρώτη φορά, είχαν στη διάθεση τους μόνο την ασπρόμαυρη λήψη της τηλεόρασης. Κανείς ψύχραιμος παρατηρητής δεν μπορούσε να τοποθετηθεί με σαφήνεια. Η ερασιτεχνική λήψη (που σας παραθέσαμε και μεις παραπάνω) έγειρε σαφώς την πλάστιγγα υπέρ των επιχειρημάτων των Γερμανών.

Η επιστήμη απεφάνθη

Το 1996 μηχανολόγοι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης βάλανε κάτω όλα τα δεδομένα και τα επεξεργάστηκαν χρησιμοποιώντας τα πιο εξελιγμένα μέσα της εποχής, και κατέληξαν: Νo Goal. Η μπάλα ποτέ δεν πέρασε ολόκληρη, τη γραμμή της εστίας, βρέθηκε ωστόσο έξι εκατοστά μακριά από το να γίνει αυτό πραγματικότητα. Εμείς τι παραπάνω να πούμε; Μπροστά στην επιστήμη σηκώνουμε τα χέρια ψηλά.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, ευνοώντας…. άλλους

 

Φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανάμεσα σε Γερμανία και Αγγλία. Ο Φρανκ Λάμπαρντ, την ώρα που το σκορ είναι 2-1 υπέρ της Γερμανίας, σουτάρει από το ημικύκλιο της περιοχής και η μπάλα πάει πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι της εστίας και μετά, αφού “σκάσει” πρώτα στο έδαφος, βγαίνει οριστικά εκτός τέρματος.

Ο διαιτητής αφήνει το παιχνίδι να εξελιχθεί. Το replay δείχνει ξεκάθαρα ότι η μπάλα έχει περάσει την γραμμή της εστίας και το γκολ έπρεπε να μετρήσει κανονικά. Στο μυαλό όλων έρχεται το δεύτερο γκολ του Χαρστ το 1966. Οι Γερμανοί τελικά θα κερδίσουν με 4-1 και θα προκριθούν στην επόμενη φάση. Η ιστορία φαίνεται να τους επέστρεψε κάτι που τους χρωστούσε.

Μόνο που το 1966 το λάθος, αν πρόκειται περί τέτοιου, των διαιτητών, στέρησε από τη Γερμανία, πιθανώς, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ το 2010 τη βοήθησε να ξεπεράσει το εμπόδιο των “τριών λιονταριών” στη φάση των 16. Η Γερμανία στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Δικαίως λοιπόν μπορεί να φωνάζει ότι η ιστορία της επέστρεψε…ψίχουλα.

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ